Լագաշ, հին շումերական վաղ ստրկատիրական պետություն (ժամանակակիցԻրաքիտարածքում)։ Սկզբնաղբյուրներում հիշվում է մ.թ.ա. 26-րդ դարից մինչևՍելևկյանների ժամանակաշրջանը (մ.թ.ա. 2-րդ դարի)։
Վերելք է ապրել Ուր-Նանշեի հիմնած դինաստիայի ժամանակ (մ.թ.ա. 26-24-րդ դարերին)։
Կառուցվել են ջրանցքներ, ստեղծվել է ոռոգման ցանց։ Մ.թ.ա. 24-րդ դարիԱքքադիթագավոր Մարգոն Հինը գրավել է Լագաշը։ Նոր վերելք է ապրել Գուդեայի ժամանակ (մ.թ.ա. 22-րդ դարում)։ Նրա օրոք Լագաշի ազդեցությունը տարածվել էՇումերի զգալի մասում։ Մ.թ.ա 21-րդ դարին Լագաշը վերջնականապես կորցրել է իր տնտեսական և քաղ․ նշանակությունը։1877-ից Լագաշի տարածքում կատարվել են հնագիտական պեղումներ (Է. դը Սարզեկ, Գ. Քրոս, Ա. դը Ժենույակ, Ա. Պառո)։ Գտնվել են էաննաթումի աղյուսը՝ ռազմական տեսարաններ պատկերող բարձրաքանդակներով, Լուգալանդայի, Օւրուինիմգինայի, Գուդեայի արձանագրությունները,արխիվը, որոնք կարեոր տեղեկություններ են տալիս հասարակական-տնտեսական հարաբերությունների, առևտրի, շինարարության մասին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկվածՀայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 466)։ |
