Ներկայումս արաբները բնակվում են Արաբական լիգայի 33 արաբական երկներում։ Արաբական աշխարհի տարածքը կազմում է 13 միլիոն կմ²,Ատլանտյան օվկիանոսից հարավից մինչևԱրաբական ծով արևելք,Միջերկրական ծովից հյուսիսից մինչևՍոմալի թերակղզի ևՀնդկական օվկիանոս հարավից։ Բացի արաբական երկրների բնակչությունից արաբները ունեն մեծսփյուռք[32]։ Արաբները ունեն սեփական լեզուն, ճարտարապետությունը, արվեստը, գրականությունը, երաժշտությունը, պարը, խոհանոցը, զգեստները, հասարակությունը, սպորտը և ավանդույթները[33][34][35]։ Ամբողջ աշխարհում արաբների թիվը հասնում է 450 միլիոնի[1]։ Նրանք թվաքանակով աշխարհում երկրորդ ժողովուրդն ենՀան ազգությունից հետո։
Արաբները բաժանվում են խմբերի ըստ կրոնական ուղղվածության և փորձառության։Նախաիսլամական ժամանակաշրջանում արաբները դավանում էին հեթանոսական կրոններին։ Որոշ ցեղեր ընդունել էինՔրիստոնեություն կամՀուդայականություն[36]։ Ներկայումնս արաբների 93%-ը դավանում էԻսլամ[37] և կան մեծ թվով Քրիստոնեական փոքրամասնություններ[38]։ Արաբ մուսուլմանները հիմնականում պատկանում ենՍուննի, երբեմն նաև՝Շիա,Իբադի ևԱլավինական ուղղություններին։ Քրիատոնյա արաբները հիմնականում հետևում են Արևելյան Քրիստոնեական եկեղեցիներին, ինչպիսիք ենՀույն ուղղափառ եկեղեցիները կամՀույն կաթոլիկ եկեղեցիները[39]։ Այլ ավելի փոքր կորնական փոքրամասնություններից ենԲահաի հավատացյալները ևԴրուզները։
Արաբները մեծ ազդեցությունն են ունեցել ժամանակակից և հնագույն աշխարհների տարբեր ոլորտների զարգացման մեջ, ինչպես օրինակ արվեստը և ճարտարապետությունը, լեզուն,փիլիսոփայությունը, դիցաբանությունը, էթիկան, գրականությունը, քաղաքականությունը, բիզնեսը, երաժշտությունը, պարը, կինոն, դեղագործությունը, գիտությունը և տեխնոլոգիան[40]։
↑Fredrick E. Greenspahn (2005). «Ishmael». In Lindsay Jones (ed.).Encyclopedia of Religion. Vol. 7. Macmillan Reference USA. էջեր 4551–4552.ISBN9780028657400. «ISHMAEL, or, in Hebrew, Yishmaʿeʾl; eldest son of Abraham. Ishmael's mother was Hagar, an Egyptian slave girl whom Sarah gave to Abraham because of her own infertility; in accordance with Mesopotamian law, the offspring of such a union would be credited to Sarah (Gn. 16:2). The name Yishmaʿeʾl is known from various ancient Semitic cultures and means "God has hearkened, " suggesting that a child so named was regarded as the fulfillment of a divine promise. Ishmael was circumcised at the age of thirteen by Abraham and expelled with his mother at the instigation of Sarah, who wanted to ensure that Isaac would be Abraham's heir (Gn. 21). In the New Testament, Paul uses this incident to symbolize the relationship between Judaism, the older but now rejected tradition, and Christianity (Gal. 4:21–31). In the Genesis account, God blessed Ishmael, promising that he would be the founder of a great nation and a "wild ass of a man" always at odds with others (Gn. 16:12). He is credited with twelve sons, described as "princes according to their tribes" (Gn. 25:16), representing perhaps an ancient confederacy. The Ishmaelites, vagrant traders closely related to the Midianites, were apparently regarded as his descendants. The fact that Ishmael's wife and mother are both said to have been Egyptian suggests close ties between the Ishmaelites and Egypt. According to Genesis 25:17, Ishmael lived to the age of 137. Islamic tradition tends to ascribe a larger role to Ishmael than does the Bible. He is considered a prophet and, according to certain theologians, the offspring whom Abraham was commanded to sacrifice (although surah Judaism has generally regarded him as wicked, although repentance is also ascribed to him. According to some rabbinic traditions, his two wives were Aisha and Fatima, whose names are the same as those of Muhammad's wife and daughter Both Judaism and Islam see him as the ancestor of Arab peoples. Bibliography A survey of the Bible's patriarchal narratives can be found in Nahum M. Sarna's Understanding Genesis (New York, 1966). Postbiblical traditions, with reference to Christian and Islamic views, are collected in Louis Ginzberg's exhaustive Legends of the Jews, 2d ed., 2 vols., translated by Henrietta Szold and Paul Radin (Philadelphia, 2003). Frederick E. Greenspahn (1987 and 2005)»
↑Ruthven, Albert Hourani ; with a new afterword by Malise (2010).A history of the Arab peoples (1st Harvard Press pbk. ed.). Cambridge, Mass.: Belknap Press of Harvard University Press.ISBN978-0674058194.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
↑Schsenwald, William L. "The Vilayet of Syria, 1901-1914: A Re-Examination of Diplomatic Documents As Sources." Middle East Journal (1968), Vol 22, No. 1, Winter: p. 73.
Studies in the History of the Near East - Page 28 113627331X P.M. Holt - 2013 "He held the post until his death in 1624 and was succeeded by his former pupil, James Golius (1596–1667). Erpenius and Golius made outstanding contributions to the development of Arabic studies by their teaching, their preparation of texts, ..."
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկվածՀայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 677)։
