Ասորիներ (արամեերեն՝ ܐܬܘܪ̈ܝܐատուրայի,սուրայ), էթնիկ խումբՄիջին Արևելքում[23][24]։ Մայրենի լեզուն համարվում էասորերենը։ Նրանց թիվը հասնում է հինգ միլիոնի։ Ասորիները դավանում են միայն Քրիստոնեություն։ Հնում բնակվում էին ՀյուսիսայինԻրաքում,Սիրիայում,հյուսիսարևմտյան Իրանում։ Այժմ բնակվում են հիմնականումԻրաքում,Սիրիայում,Իրանում ևԱՄՆ-ում։ 2011 թվականի հաշվարկներով Հայաստանում ապրում են 2,769 ասորի։ Խոսում ենսեմական լեզվախմբի նոր ասորերեն լեզվով։ Իրենց ասորի համարողների մեծ մասը քրիստոնյաներ են (հիմնականում՝ նեստորականներ)։ 1830-ական թթ. 100 տուն Ասորիները Ուրմիա լճի արևմտյան ափից տեղափոխվեցինԱրևելյան Հայաստան։ Նրանք բնակություն հաստատեցինՆերքին Կույլասար գյուղում (ՀայաստանիԱրարատի մարզ)։ Հետագայում Կույլասարի Ասորիների մի մասը վերաբնակվեցԴվին-Ասորի ևԱրզնի գյուղերում։ Ասորիներ ապրում են նաևԱրմավիրի մարզիՄեծ Շահրիար գյուղում։ Ասորիների վերջին արտագաղթը տեղի ունեցավԱռաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ Նրանք հաստատվեցինԹիֆլիսում,Մոսկվայում,Պետրոգրադում և այլ քաղաքներում։Երևանում և Թբիլիսիում կան ասորի մտավորականներ՝ գիտնականներ, ինժեներներ, բժիշկներ, ուսուցիչներ և այլն։ Ասորիներ են խորհրդային գեներալներ Ա. Ն. Թամրազովը, Գ. Ի. Սարկիսովը, Սովետական Սիության հերոսներ Ս. Ա. Սարխոշևը, Լ. Շ. Դավիդովը։
Ժամանակակից ասորիներն հին ասորիների անմիջական սերունդներն են։ 19-րդ դարի վերջից ասորիների մի հատվածի մոտ, հիմնականում՝ Արևելքի եկեղեցու հետևորդների («նեստորականներ») արտասահմանյան միսիոներների անուղղակի ազդեցությամբ ծնունդ առավ և արմատավորվեց հին ասորեստանցիների շառավիղներ լինելու գաղափարը։ Ասորական մյուս հարանվանությունները, մասնավորապես՝ Ասորի ուղղափառ եկեղեցին («հակոբիկներ») չի ընդունում «ասորեստանյան գաղափարը» և պաշտպանում է արամեական ծագումը։ Նույն դիրքորոշումն ունի սեմագետների որոշ մասը։
Սիրիայում «սրյանի» են կոչում Ասորի ուղղափառ և Ասորի կաթոլիկ եկեղեցիների հետևորդ ասորիներին։ Քլդյանիները (քրդյանիներ՝ սխալ, կապ չունեն քրդերի հետ) քաղդեականների մասին է։ Սրանք Քաղդեական կաթոլիկ եկեղեցուն պատկանող ասորիներն են, ովքեր նախկինում պատկանել են Արևելքի եկեղեցուն։ Քաղդեական կամ խալդեական ասորական եկեղեցին որևէ կապ չունի ուրարտացիների Խալդի աստծո հետ։ Շփոթմունք կարող է առաջացնել նաև խալդայներ (Խաղտիք գավառի բնակիչներ) ազգության հետ։ Իրականում բառի հիմքում աքքադական «քալդու» բառն է, այդպես էին ասորեստանցիներն անվանում Հարավային Միջագետքում հաստատված արամեացիներին։ Իսկ եկեղեցու համար «Քաղդեական» անվանումը Վատիկանն ընտրել է կամայականորեն, առաջնորդին էլ տվել «Բաբելոնի պատրիարք» տիտղոսը։
↑For Assyrians as indigenous to the Middle East, see
Mordechai Nisan, Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-Expression, p. 180
James Minahan, Encyclopedia of the Stateless Nations: A-C, p. 206
Carl Skutsch, Encyclopedia of the World's Minorities, p. 149
Steven L. Danver, Native Peoples of the World: An Encyclopedia of Groups, Cultures and Contemporary Issues, p. 517
UNPO Assyria
Richard T. Schaefer, Encyclopedia of Race, Ethnicity, and Society, p. 107
↑James Minahan, Encyclopedia of the Stateless Nations: A-C, pp. 205-209
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկվածՀայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 569)։