धर्तरेची उत्पत्ती हो सूर्यकुळाचें उत्पत्तेचोच एक वांटो आसून, सूर्यकुळां वांगडा धर्तरेची उत्पत्ती जाल्या अशें कांय खगोलशास्त्रज्ञांनी मत मांडला. आंतरतारकीय वायूसावन धर्तरी आनी गिरे एकाचवेळार संवनीत (Condensation) जाले आसुंये हो 18 व्या शेंकड्यांत मांडील्लो सिधदांत सादारणपणान चडश्या खगोलशास्त्रज्ञांक मान्य आसा. ह्या सिध्दांताप्रमाण सुर्याची उत्पत्ती हेर सूर्यकुळांतल्या गिऱ्यापरस पयलीम जाल्या. तांच्या मतान सुरवेक हायड्रोजन तशेंच कांय प्रमाणांत हिलियम आनी साप उण्या प्रमाणांत हेर घटकांचे धुल्लकण आशिल्ले तपकडेच्या आकाराचें व्हड कुप सूर्याभोंवतणी घुंवताले. उपरांत ह्या व्हड कुपाचे कांय ल्हान व्हड कुडके जावन ते सूर्याभोंवतणी घुंवपाक लागलें. मुखार हें कुडके न्हिवून तांकां गिऱ्याचें स्वरूप मेळ्ळें . साद्याश्या हो सिध्दांत साद्याश्या तर्काचेर आदारिल्लो आसलो. तरी धर्तरेची उत्पत्ती सांगपी सगळ्यो आधुनिक कल्पना ह्या सिध्दांताचेर आदारिल्ल्यो आसात.
दुसऱ्या एका सिध्दांताप्रमाण सुर्याभोंवतणीं साबार ल्हानल्हान गिरे घुंवताले. ल्हवल्हव ह्या गिऱ्याचें एकठांयकरण जावपाक लागले, तेन्ना गुरुत्वीय उर्जेचें उश्णतायेंत रूपांतर जावन तांचें तापमान वाडत गेले. ह्या मताप्रमाण सुरवेक धर्तरी कड्डील्लें स्थितींत आशिल्ली . हें स्थितींत लोखम चड आशिल्ल्यान ते सकयल वचून ताचेर पसून धर्तरेचो गाभो (Core) तयार जालो. किरणोत्सर्गी मूळ द्रव्यां हलकीं आशिल्ल्यान सिलिकेट वयर येवन ताचे पसून प्रावरण निर्माण जालें. गाबो तयार जावपाची क्रिया खूब वेगीं जाल्ल्यान गाबो आनी प्रावरण हातूंत रसायनिक समतोल जावंक शकलोना.
भूंयरसायनिक आनी शिलाविज्ञानांतल्यान संशोधनात्मक पुराव्या वयल्यान भुंयेचें कट्टें (Crust) प्रावरणापसून तयार जाला. खंडीय कवच निर्मीतीचें प्रक्रियेंत भिन्नीभवनाचे (समान रसायनीक संघटन आशिल्ल्या शिलारसाचें विंगड विंगड संघटन आसपी भाग तयार जावपाची प्रक्रिया) उण्यांत उणें दोन थर आसतात आनी म्हासागरी कट्ट्याचे निर्मितीचे प्रक्रियेंत भिन्नीभवनाचो एक थर आसता. प्रावरणापसून कट्ट्याचें खडप निर्माण जावपाच्यो उदग्र भिन्नीभवन आनी पार्श्वीय भिन्नीभवन अशो दोन प्रक्रिया आसात.
सुरवेक उश्णतायेक लागून धर्तरेंतलो वायू मुक्त जावन ताचेपसून धर्तरे भोंवतणीएक मुळावें वातावरण निर्माण जालें. हालींचें वातावरण आनी जलावरण, धर्तरेच्या अंतरंगातल्यान मुक्त जावन वयर आयिल्ल्या वायूंपसून तयार जाल्यांत.
धर्तरेच्या सुरवेच्या वातावरणांत हायड्रोजन वायू खूब आशिल्लो अशें मत आसा. पूण तो साप ल्हव आशिल्ल्यान व्हड प्रमाणांत अवकाशांत गेलो. ताचे वांगडा हीलियम, निऑन, आर् गॉन आनी हेर अक्रिय वायू आनी अल्प प्रमाणात हेर वायू वयर गेले. उपरांत मिथेन, अमोनिया, कार्बन डायऑक्सायड, उदकाची वाफ आनी हेर गौण वायू हे वातावरणाचे मुखेल घटक जाले. हें वातावरण क्षपणकारक गूणधर्माचें आशिल्ल्यान ह्या वातावरणांत जिवोत्पत्ती जाली अशी एक कल्पना आसा.
हायड्रोजन वयर गेले उपरांत अमोनिया आनी मिथेन वायू अस्थीर जायत गेले. हाका लागून नायट्रोजन आनी हेर सगळ्या द्रव्यांचो मुलभूत घटक आशिल्लो कार्बन मुक्त जायत गेलो. उपरांत ल्हवल्हव वातावरणांतल्या वायूंचें प्रमाण बदलत गेलें आनी ज्वालामुखींक लागून कार्बन डायऑक्सायड तशेंच उदकाची वाफ हांचें प्रमाण वाडत गेले. हे वाफेचें उदक जावन तें एकसारकें भूंयपृश्ठाचेर सांचत रावून ताचेपसून तळयो, तळीं आनी उथळ म्हासागर निर्माण जाले.
धर्तरेच्या विकासाच्या दुसऱ्या थरांत कांय सुक्ष्मजीव हरितद्रव्यां (क्लोरोफिल) निर्माण करपाक लागले. मुखार हरितद्रव्यांच्या आदारान वनस्पत, वातावरणांत आशिल्लो कार्बन डायऑक्सायड भितर घेवन ताचेपसून आपलें अन्न तयार करपाक लागली. ही प्रक्रिया चालू आसतना वनस्पत प्राणवायू भायर सोडटा. हाका लागून वातावरणांत मुक्त प्राणवायुचें प्रमाण वाडत गेलें.
अब्जांनी वर्सांपयलींच्या काळांत दर्यांत सागरी जीवांच्या क्रमविकासाक सुरवात जाली. हे जीव वनस्पताचेर जगतालें. कँब्रियन काळांत जीवांभोंवतणीं आनी भितर कॅल्शियम कार्बोनेटाचीं कट्टीं आनी सांगाडे तयार जावपाक लागले. अशे रितीन तांका एका खाशेल्या प्रकाराचो आकार आयलो. उपरांत भितर एकसारको बदल जावन वा ताचे भितर भरसम जावन जिवांचो क्रमविकास चासूच रावून आयचीं जीवसृश्टी निर्माण जाली.
सूर्यासावन येवपी वताक लागून जमीन तापता. पूण धर्तरी आनी सूर्य हांचेंमदलें अंतर, धर्तरेची अक्षीय गती, तशेंच धर्तरे भोंवतणच्या वातावरणाचें स्वरूप, ह्या सगळ्यांक लागून धर्तरेचेर येवपी वाताचेर नियंत्रण उरता. धर्तरेभितर आशिल्ली मूल द्रव्यां आनी किरणोत्सर्गी मूल द्रव्यांभितर आशिल्ले उश्णतायेक लागून वा धर्तरेच्या अंतरेगात जावपी घर्शणाक लागुनूय धर्तरेचें तापमान वाडटा. धर्तरेच्या भायल्या थरांत सरासरी दर किमी. चे खोलायेप्रमाण तापमान वाडत वता. पूण चड खोलायेचेर ताचेर ताचेर नियंत्रण उरता अशें मत कांय भूंयतज्ञांनी मांडला.
धर्तरेची जमीन आनी म्हासागर अशी विभागणी केल्ली आसा. धर्तरेचो चडसो आंवाठ उदकान व्यापिल्लो आसा. खंड आनी म्हासागर ही आंवाठ उदकान व्यापिल्लो आसा. खंड आनी म्हासागर ही भुंयेचीं दोन मुखेल स्वरूपां आसात. दोंगर, देगणां, रेंवटा तशेंच सपाट प्रदेश, न्हंयो, तळीं अशी भूंयेचीम साबार स्वरूपां दिश्टी पडटात. ज्वालामुखी, पावस, भरती-सुकती, भूंयकांप, हवामानांतलो बदल आनी हेर क्रियांक लागून म्हासागर आनी जमीन हांचेर परिणाम जातकूच भूंयेचें पयलींचें स्वरूप नश्ट जाता वा तातूंत थोडो भोव बदल जाता. भूंयस्वरूपाचे उत्पत्तीविशीं साबार सिध्दांत मांडल्यात.
पातळ वा कडिल्ल्या पदार्थाचेर (डांबर) जर जड वस्तू दवरलीं जाल्यार तीं वस्तू ल्हव ल्हव सकयल वचून उपरांत तिका थिराय येता. भूंयकवच ही असल्याच प्रकाराची प्रावरणाचेर आशिल्ली वस्तू आसून, कट्ट्याचें द्रव्य प्रावरणाच्या द्रव्यापरस ल्हव आसा अशें मानला. हाका लागून कट्ट्याचें थर मुक्तपणान उफेंवपाक शकतात. इतलें खोलायेचेर वचून ताका थिराय येवन भूंयस्वरूप तयार जालां अशी एक कल्पना आसा.
एकेच सुवातेर एकसारको गाळ सांचिल्ल्यान थंय ताचें थर तयार जातात. उपरांत ताचेर दाब पडून तांच्यो घजयो तयार जात. अशो गाळाच्यो साबार घडयो तयार जावन पर्वत तयार जातात. भूंयकट्टयाक वेरा वचून वा धर्तरेभितल्ल्या आनी ज्वालामुखीच्या क्रियांक लागून पर्वत निर्माण जाता. दोंगराचेर पडपी पावसाक लागून वा बर्फ वितळिल्ल्यान हें उदक सुरवेक ल्हान ल्हान खळयांतल्यान व्हांवता. अशो साबार खळयो एकठांय जावन उपरांत तांका न्हंयचें रूप मेळटा दोंगरावयल्यान नेटान व्हांवपी उदकाच्या नेटाक लागून न्हंयेचें पात्र ल्हव ल्हव रूंद आनी खोल जायत रावता हाकालागून देगणा तयार जाता. आनी खोल जायत रावता हाकालागून देगणा तयार जाता.
भारतीय परंपरेप्रमाण धर्तरी ही पंचमहाभूतांतली एक प्रथ् (विस्तार जावप) ह्या धातूवयल्यान पृथ्वी (विस्तार जावपी) हो शब्द आयला. मनू हाच्या मतान हिरण्यरूप तांतयाचीं दोन अर्दां जावन धर्तरी आनी द्यो (मळब वा स्वर्ग) तयार जाला. ह्या मता प्रमाण सुर्वेक धर्तरेचो जल्म जावन उपरांत द्योचीं आंगां म्हळ्यार सूर्य आनी हेर गिऱ्यांची निर्मीती जाली. तैतिरीय ब्राम्हणांत मांडील्ल्या मताप्रमाण प्रजापतीन उच्चारिल्ल्या भू ह्या शब्दावयल्यान भूंय (धर्तरी) उत्पन्न जाली. पौराणिक कल्पनेप्रमाण धर्तरी शेष नांवाच्या नागान आपल्या माथ्यार सांवरल्या.
ऋग्वेदांत रूंद पातळिल्ली भूंय असो धर्तरेचो उल्लेख केला. धर्तरे भोंवतणी दर्या आसा असो उल्लेख ऐतरेय ब्राम्हणांत मेळटा. तशीच, धर्तरी वाटकुळी आसून ती मळबासावन वेगळी आनी अवकाशांत कसलोच आदार नासतना ती उफेता असोय उल्लेख सांपडटा. शतपथ ब्राम्हणांत धर्तरेक सृश्टी आनी अग्निगर्भ अशें म्हळां. तशीच ती वाटकुळी आसा अशेंय तातूंत सांगलां. ऋग्वेदसंहितेच्या काळांत लेगीत धर्तरी वाटकुळी आनी निराधार आसा हाची जाण आशिल्ली. मनशाक उपेगी पडपी सगळ्यो वस्तू धर्तरेसावन मेळटात. हाका लागून शांखायान अरण्यकांत धर्तरेक वसुमती (संपत्तीन भरिल्ली अशी) अशें नांव दिलां. धर्तरी आपले भोंवतणी घुंवता, हाकालागून सूर्य आनी हेर गिरे धर्तरेभोंवतणी घुंवता असो भास जाता हें मत पयल्या आर्यभट्टान इ.स.प. 6 व्या शेंकड्यांत मांडलें. ह्या ताच्या मताक लागून उपरांत आर्यभट्टाचेर खूब टिका जाली. पूण धर्तरी सूर्या भोंवतणीं घुंवता अशें ताचें मत नासलें. बाराव्या शेंकड्यांत भास्कराचार्य हाणें धर्तरेचे कुडींत आकर्शणशक्ती (गुरूत्वाकर्शण) आसा, हाका लागून अवकाशांतली खंयचीय जड वस्तू धर्तचेर पडटा अशे सांगलें.भारतीय ज्योतिशशास्त्रांत वेगवेगळ्या सिध्दांतांनी धर्तरेविशीं विंगड विंगड भुगोलिक म्हायती मेळटा.
.jpg)
.svg)