Washington, D.C.[1] (ouDistrito de Columbia, oudistrito federal americano) é a capital dosEstados Unidos de América. O seu nome oficial éWashington, Distrito de Columbia. A cidade tamén se coñece comoD.C.,Washington,Capital Nacional ouCapital Federal. Está situada no leste do país, nas marxes do río Potomac, entre os estados deMaryland eVirxinia. Non se debe confundir co 42° estado americano,Washington. Por isto, Washington, a capital nacional, é xeralmente chamadoDistrito de Columbia, e Washington, o estado,Estado de Washington.
O Distrito de Columbia é odistrito federal dos Estados Unidos, que posúe limitado poder gobernamental propio, sendo gobernada maioritariamente polo Congreso americano. É o centro administrativo, lexislativo e xudicial do país.
A poboación de Washington é de 588.292 habitantes (2007), e a súa rexión metropolitana posúe preto de 4,4 millóns de habitantes (7,8 millóns xuntamente coa rexión metropolitana deBaltimore, localizado a 100 km de Washington). A súa construción iniciouse en1792, instalándose o goberno federal en1800. A cidade constitúe o Distrito de Columbia, desanexado dos estados deVirxinia eMaryland. Posúe innúmerosmonumentos, entre os que se encontran aCasa Branca (residencia do Presidente dos Estados Unidos), oCapitolio dos Estados Unidos (sede do Congreso), aBiblioteca do Congreso, oMonumento de Washington, e oMonumento a Lincoln.
As coordenadas xeográficas de Washington son 38°53′42″N 77°02′11″O. O Distrito de Columbia está localizada na marxe nordeste doRío Potomac, ao norte do Estado deVirxinia, e ao sur do Estado deMaryland. Aaltitude media de Washington é de 7,6 metros, e o seu punto máis alto posúe 125 metros de altitude.
Washington está dividida por catro longas rúas que dividen a cidade en catro cuadrantes. Esas rúas parten doWashington Capitol, e chámanseNorth Capitol Street,South Capitol Street,East Capitol Street eWest Capitol Street. Os cuadrantes son noroeste (Northwest), nordeste (Northeast), suroeste (Southwest) e sueste (Southeast). Todos os cuadrantes nomean as súas rúas usando o seguinte esquema: as rúas que cortan a cidade nun sentido leste-oeste son nomeadas cunha letra doalfabeto e as rúas que cortan a cidade nun sentido norte-sur son nomeadas cunnúmero.
Alén diso, Washington está cortada por 50 avenidas que corren na diagonal (nordeste-suroeste, por exemplo), cada unha delas nomeando un Estado americano. Cando se inaugurou, Washington posuía 13 avenidas, nomeando as antigas 13 colonias americanas, localizadas próximas aoCapitolio dos Estados Unidos. Á medida que se engadiron máis Estados á Unión, construíronse máis avenidas , cada vez máis afastadas doWashington Capitol. Cando se cruzan dúas avenidas, forman unharotatoria. Tales rotatorias posúen moitas vecesparques, e teñen nome de personalidades famosas dos Estados Unidos ou do Distrito de Columbia. Washington está dividida nun total de 8wards (distritos electorais) e 127bairros diferentes.
O Distrito de Columbia impón límites de altura para os edificios construídos dentro do Distrito. Estas limitacións foron impostas no inicio doséculo XX, co aparecemento dosrañaceos, para evitar que estes edificios superasen en altura os monumentos daNational Mall, co obxectivo de preservar a grandiosidade destes monumentos. Como consecuencia, Washington posúe un dos ceos máis limpos e abertos do país.
Imaxe desatélite do Distrito de Columbia. As liñas negras indican as rúas que dividen Washington en catro diferentes cuadrantes, todas partindo doWashington Capitol.
O Cuadrante Noroeste é o maior dos catro cuadrantes, posuíndo aproximadamente a metade da cidade. O Cuadrante Noroeste non soamente é sede do centro gobernamental dos Estados Unidos, senón que tamén é o principal centro económico e comercial da cidade. As principais universidades da cidade tamén se localizan aí.
O Cuadrante Nordeste cobre aproximadamente un cuarto da área da cidade. O Cuadrante Nordeste é predominantemente residencial, e a súa poboación é composta na súa maior parte por familias de clase media e alta.
O Cuadrante Sueste cobre aproximadamente un cuarto da área da cidade. Predominantemente residencial, onde moran familias de clase baixa e media, o Cuadrante Sueste tamén posúe un centro comercial importante.
A menor dos catro cuadrantes, ocupando cerca dun décimo da cidade, o Cuadrante Suroeste foi o albo dun extensivo programa derenovación urbana entre adécada de 1950 e adécada de 1980. Moito do Cuadrante Suroeste é residencial, porén, no Cuadrante Suroeste localízanse varias estruturas gobernamentais e mais unha base aérea, así como unporto militar.
A Rexión Metropolitana de Washington-Baltimore inclúe o Distrito de Columbia,Baltimore, as cidades deAlexandria,Falls Church,Fredericksburg,Manasas eManasas Park, no estado deVirxinia, e outros 18 condados enMaryland e en Virxinia. Como aconteceu en moitas grandes cidades norteamericanas, ambas Baltimore e Washington presentaron perda de poboación, desde adécada de 1950. Moito dos habitantes vivindo en mudaranse para cidades veciñas, por causa da alta taxa de criminalidade.
A pesar da caída do número de habitantes na cidade desde a década de 1950, e do seu crecemento lento na actualidade, a rexión metropolitana sempre medrou axiña, desde entón: os habitantes de Washington, ao saír da cidade, mudáronse principalmente ás cidades veciñas. En1950, a metrópole tiña preto de 3 millóns de habitantes. En1980, alcanzara case os 5 millóns, e en2000, 7,8 millóns.
En canto que Washington posúe unha poboación maioritariamente afroamericana, que compoñen preto do 60% da poboación, as cidades arredor de Washington son maioritariamente poboadas por brancos.
O clima étemperado, e a cidade posúe catroestacións ben definidas. Atemperatura media noinverno é de 3.4 °C, e noverán, de 26 °C. A temperatura mínima no inverno é de -30 °C a 4 °C, e no verán, entre 12 °C a 25 °C. As máximas no inverno fican entre -22 °C a 13 °C, e no verán, entre 19 °C a 33 °C. A precipitación anual media (choiva esarabia) é de 127 cm. A precipitación media anual deneve é de aproximadamente 150 centímetros.
Washington posúe un prefecto e un Consello municipal, como na gran maioría das cidades norteamericanas. Os habitantes da cidade elixen o prefecto e os membros do Consello, por mandatos de 4 anos. O Consello municipal está formado por 13 oficiais. Cinco deles son elixidos pola poboación do distrito e cada un dos oito restantes son elixidos por un dos oito distritos electorais (wards) da cidade. Porén, o poder do goberno municipal está limitado por emendas da Constitución norteamericana. O Goberno federal dos Estados Unidos ten poder de veto e autoridade sobre calquera feito relacionado coa cidade .
O Consello municipal cría novas leis municipais e discute posíbeis modificacións en leis xa existentes, e o prefecto pode vetar ou aprobar novas leis ou mudanzas en leis xa existentes. Porén, novas leis e mudanzas en leis xa existentes poden ser vetadas polo Congreso norteamericano. Unha lei pode ser desaprobada polo Congreso norteamericano, mesmo que esa dada lei fose aprobada por unanimidade polo prefecto e por todos os membros do Consello municipal. O Goberno norteamericano tamén pode criar e aplicar novas leis sen a aprobación do goberno municipal .
Cerca de 70% da renda provén deimpostos recadados por impostos municipais, como impostos mensuais aplicados a propiedades, terreos e venda e compra de produtos. O resto da renda anual provén do Goberno federal norteamericano. Este paga unha taxa anual, polas propiedades gobernamentais instaladas en Washington.
De acordo coa Constitución norteamericana, Washington DC está baixo directa xurisdición do Congreso federal. Este gradualmente cedeu algunha cantidade desta autoridade para o goberno local. Mesmo así, os habitantes do Distrito de Columbia non posúen o mesmo grao de representatividade, aproveitada por habitantes doutros estados norteamericanos.
Os habitantes do Distrito poden votar nas eleccións nacionais para a escolla do presidente norteamericano, mais non posúen representantes no Congreso norteamericano ou no Senado. Os cidadáns están representados na Casa dos Representantes dos Estados Unidos porEleanor Holmes Norton, unha oficial que participa de comités e en debates mais non pode votar. Así, os cidadáns do Distrito de Columbia son únicos no mundo, xa que os habitantes doutras capitais en todos os outros países do mundo posúen os mesmos dereitos de representación gobernamental que habitantes doutras rexións do país. Moitas tentativas tentaron mudar esta situación, mais elas non tiveron suceso.
Actualmente, a fraseTaxation Without Representation (Impostos sen representación) é inscrita nas placas de licenza dos vehículos comercializados no Distrito. Isto é unha forma de protesta, unha vez que, mesmo sen representación no goberno federal, os habitantes do Distrito de Columbia precisan pagar todos os impostos federais norteamericanos, tendo os mesmos deberes dos habitantes dos 50 estados norteamericanos, mais non a mesma totalidade dos dereitos.
De acordo cocenso nacional de2000, 572 059 habitantes, 274 845 residencias (248,338 habitadas) e 114 235 familias vivindo na cidade. Cerca do 60% da poboación é afroamericana, 32,78% son brancos, 2,66% sonasiáticos, 0,30% son nativos norteamericanos, 0,06% son nativos de rexións norteamericanas doPacífico, 3,84% son doutras razas e 2,35% son descendentes de dúas ou máis etnias. 7,86% da poboación da cidade son hispánicos, de calquera etnia.
Existen 248 338 residencias ocupadas, dos cales 19.8% abrigan persoas menores de 18 anos de idade, 22,8% abrigan casais, 18,9% abrigan unha muller sen marido presente e 54,0% son ocupadas por apenas unha persoa, ou por persoas que non posúen parentesco ou maior relación entre si. 43,8% das residencias ocupadas son ocupadas por apenas unha persoa, e 10% abrigan cando o menos unha persoa necesitada. Unha residencia ocupada abriga en media 2.16 persoas, e o tamaño medio dunha familia é de 3,07 integrantes.
20,1% da poboación da cidade son menores de idade, 12,7% posúen entre 18 a 24 anos de idade, 33,1% posúen entre 25 a 44 anos de idade, 21,9% posúen entre 45 a 64 anos de idade, e 12,2% da poboación da cidade posúe máis de 65 anos de idade. A idade media dos habitantes da cidade é de 35 anos. Para cada 100 persoas do sexo feminino hai 89 persoas do sexo masculino. Para cada 100 persoas do sexo feminino maior de idade hai 86,1 persoas do sexo masculino maiores de idade.
A renda anual familiar media é de 46 283 dólares. Os homes posúen renda anual media de 40 513 dólares, e as mulleres 36 361 dólares. Arenda per cápita da cidade é de 28,659 dólares. 20,2% da poboación e 16,7% das familias da cidade viven abaixo da liña de pobreza. 31.1% dos menores de idade e 16,4% dos necesitados que viven no Distrito de Columbia viven baixo a liña de pobreza. Preto do 68% da poboación da cidade sonprotestantes, 16% soncatólicos, 4% son crentes doutras relixións, e 7% non posúen relixión ningunha.
O goberno dos Estados Unidos é facilmente o maior empregador da cidade. O goberno federal emprega preto de 190 mil persoas que viven dentro de Washington, e outros 130 mil que viven en cidades veciñas. Entre estes traballadores, destacan os membros do Congreso e mais o presidente dos Estados Unidos. Washington é practicamente inmune ás depresións económicas que moitas veces afectan o resto do país. Isto é debido a que o goberno federal norteamericano sempre funciona, calquera que sexa o estado da economía.
O sector comercial e financeiro emprega a preto de 130 mil persoas. Varias compañías e empresas de grande porte teñen a sede na cidade ou nos seus suburbios, facilitando a observación de medidas e leis tomadas polo goberno, e as relacións con este último, cando é necesario. Entre estas compañías e empresas están moitas firmas dedereito,bancos, organizacións financeiras,sindicatos, que aplican presión no goberno na busca de influenciar o goberno, en nome dos membros e/ou clientes destes sectores, ou cando o goberno cría ou aproba certa medida ou lei (ex: un novo imposto para certo sector da economía).
O turismo é outra importante fonte de renda para a cidade. Millóns de turistas vidos de todas as partes dos Estados Unidos e do mundo visitan Washington todo ano. Actividades comerciais relacionadas co turismo empregan preto de 50 mil persoas. Cerca de 55 mil persoas traballan no sector de saúde, nun dos varios hospitais do Distrito. Outras 45 mil persoas traballan nunha das varias institucións de ensino superior do Distrito de Columbia.
Washington posúe dousxornais de circulación diaria: AThe Washington Post e aThe Washington Times.The Washington Post, o xornal máis antigo e o máis lido da cidade, é tamén un dos xornais máis recoñecidos dos Estados Unidos, e as súas reportaxes políticas son moi influentes. Un xornal nacional, aUSA Today, tamén é publicada na cidade. AUnited Press International, un dos líderes do xornalismo mundial, ten sede en Washington, e preto de 500 diferentesrevistas e xornais comunitarios son publicados na cidade. Alén diso, sete emisoras detelevisión e máis de 40 emisoras deradio serven a cidade.
O sistema escolar público está administrado por unConsellor que consta de 9 membros. Cinco deles son electos polos habitantes e os catro restantes polo prefecto da cidade. Os nove membros entón escollen un superintendente, que é encargado de administrar o sistema escolar.
Hai preto de 146 escolas públicas, responsábeis da educación de máis de 72 milestudantes. Da poboación estudantil, o 85% son afroamericanos, un 9% hispanos e os 6% restantes son na súa maioría brancos ou asiáticos. Outros 10 mil estudantes estudan en escolas privadas.
Washington posúe un sistema de bibliotecas públicas administradas pola cidade, e centralizadas nunha biblioteca central, aBiblioteca Martin Luther King.
ABiblioteca Folger Shakespeare, localizada ao leste doCapitolio dos Estados Unidos, acolle a maior colección de obras do escritoringlésWilliam Shakespeare do mundo. A biblioteca é privada, e moitas das súas rarísimas obras non poden ser vistas polo público en xeral (apenas por persoas especializadas). Mesmo así, esta biblioteca é un dos principais puntos turísticos da cidade.
Xa aBiblioteca do Congreso (Library of Congress) posúe máis de 100 millóns de ítems (libros, xornais, revistas, fotos, pinturas, vídeos etc) en 460idiomas diferentes. Non soamente é unha das maiores bibliotecas do mundo senón que é tamén a axencia de dereitos de autor dos Estados Unidos.
Washington posúe preto de 150parques. Unha actividade común no verán é nadar ou ir a vela poloRío Potomac ou naBaía Chesapeake. A maior e máis coñecida delas é aNational Mall, un parque que posúe 3 km de lonxitude.
O Outeiro do Capitolio (Capitol Hill), que posúe 24 metros de altitude, é unhalomba localizada próxima ao centro xeográfico. Están localizadas aquí:
OCapitolio dos Estados Unidos, localizado próximo ao centro xeográfico . É onde os membros do Congreso norteamericano se xuntan para discutir e adoptar a lexislación. Posúe 91 metros de altura, e é considerada unha das máis belas estruturas do país.
OTribunal Supremo dos Estados Unidos, onde os membros do tribunal supremo do país se reúnen en sesións para discutir leis e decisións tomadas por tribunais de niveis inferiores. Os turistas non só poden apreciar aarquitectura do edificio, senón tamén poden atender ás sesións do Tribunal.
OMonumento de Washington, unobelisco dedicado áGeorge Washington, e parte da National Mall. Foi inaugurado en1888, e posúe 169.29 metros de altura, sendo a estrutura máis alta da cidade. Unha lei do Distrito prohibe a construción de edificios máis altos que oWashington Monument. O obelisco contén un observatorio no cumio, onde turistas poden ver practicamente toda a cidade.
OWatergate, un complexo comercial e residencial localizado no norte da cidade. Ficou mundialmente famosa en1972, candorepublicanos foron pegos tentando se infiltrar en escritorio doPartido Demócrata, localizado no complexo. Para máis informacións, vexaEscándalo de Watergate.
O Pentágono, o maior edificio de escritorios do mundo e a sede do Departamento de Defensa dos Estados Unidos, localizado enArlington,Virxinia. Alí, preto de 26 mil persoas traballan diariamente.
Tamén en Arlington fica outro punto de interese, aMarine Corps War Memorial, dedicado a todas as persoas que morreron defendendo os Estados Unidos en guerra.
AWashington Nationals é outro equipo de béisbol que se estableceu na cidade en2005. A Washington Nationals é o novo nome do antigoMontréal Expos, que tiña a sede enMontreal, e mudou de nome ao mudar de cidade.
O sistema detransporte público é extensivo e eficiente. AWashington Metro administra unha malla deómnibus e un sistema demetro que posúe catro liñas diferentes, 170 km de lonxitude e un total de 89 estacións, que espallase por Washington e cidades veciñas. O sistema non é totalmente integrado: pasaxeiros poden transferirse libremente entre calquera liña de ómnibus, calquera liña de metro ou transferirse entre dunha liña de metro para unha de ómnibus, mais precisan pagar unha taxa extra ao transferirse entre unha liña de ómnibus para unha de metro. Preto de metade dos traballadores e cidades veciñas usan o transporte público para se desprazar para o traballo.
Metade dos traballadores da rexión metropolitana usan vehículos para se desprazar ao traballo, que posúen un dos mellores e máis completos sistemas de vías públicas dos Estados Unidos. Dúasvías expresas e catroautoestradas interestatais cortan a cidade. Variaspontes conectan o Distrito de Columbia co estado deVirxinia.
Varias liñas detrens conectan Washington cos seus suburbios máis distantes, e aUnion Station conecta a cidade co resto do país. Tanto as liñas de trens suburbanos como as inter-estatais usan aUnion Station como estación central.
O Distrito de Columbia non posúe ningún aeroporto dentro dos seus límites. Mentres tanto, tres aeroportos, localizados en cidades veciñas, atenden a poboación do Distrito:
Desde a década de1970, moitos dos habitantes da cidade queren que o Distrito de Columbia se torne unEstado independente, e gañe todos os privilexios dun estado dos Estados Unidos de América, como representación noCasa dos Representantes e noSenado. Se isto acontecese, o Distrito de Columbia tornaríase o 51º Estado americano, o Estado de Nova Columbia (State of New Columbia).
En1978, o Congreso americano criaba unha emenda que estipulaba a elevación do Distrito de Columbia a un estado norteamericano, coa condición que un dado número de estados do país concordasen e ratificasen esta emenda nun período de sete anos. Un número insuficientes de estados do país aprobaron a emenda, ata1985, o prazo final, e o Senado norteamericano rexeitou a emenda en1992. Porén, a loita polostatus de estado continua ata hoxe.
Pamela, Scott (1993). Oxford University Press, ed.Buildings of the District of Columbia. Buildings of the United States.ISBN9780195093896.(eninglés)
Cynthia R., Field (2013). Ohio University Press, ed.Paris on the Potomac: The French Influence on the Architecture and Art of Washington. Perspective On Art & Architect.ISBN9780821442395.(eninglés)
Luria, Sarah (2006). UPNE, ed.Capital Speculations: Writing And Building Washington. Becoming Modern: New Nineteenth-Century Studies.ISBN9781584655022.(eninglés)
.svg%26amp%3blang%3dgl)
.svg)
