AUniversidade Estatal de San Petersburgo (enruso:Санкт-Петербургский государственный университет,Sankt-Peterburgskiy gosudárstvenny universitet) é unha institución deeducación superiorrusa, propiedade do estado, con sede na cidade deSan Petersburgo. É unha dasuniversidades máis antigas, grandes e prestixiosas de Rusia.
Está formada por vinte facultades especializadas, trece institutos de investigación, o Canada College, a Facultade de Estudos Militares e unha cátedra de Cultura Física e Deportes. Posúe un cadro docente de 4055 profesores (2004) e uns 39 000 estudantes. A universidade posúe douscampus principais, nailla Vasilievski ePeterhof.
Aínda está en disputa pola administración da universidade se a institución de educación superior máis antiga de Rusia é a Universidade Estatal de San Petersburgo ou aUniversidade Estatal de Moscova. Mentres que esta última se estableceu en 1755, a primeira, que estivo en operación continua dende 1819, afirma que é a sucesora da universidade fundada xunto coGymnasium Académico e aAcademia de Ciencias de San Petersburgo o 24 de xaneiro de 1724 por un decreto dePedro o Grande.
No período comprendido entre 1804 e 1819, a Universidade de San Petersburgo oficialmente non existía, e a institución fundada por Pedro o Grande, a Academia de San Petersburgo, xa fora disolta, xa que a nova carta da Academia de Ciencias de 1803 estipulaba que non debía haber institucións educativas que dependesen dela.
O Instituto Pedagóxico de Petersburgo cambiou o nome polo de Instituto Pedagóxico Principal en 1814, estableceuse en 1804 e ocupou unha parte do edificio dosDoce Colexios.[1] O 8 de febreiro de 1819,Alexandre I de Rusia reorganizou o Instituto Pedagóxico Principal na Universidade de San Petersburgo, que nese momento consistía en tres facultades: a Facultade de Filosofía e Dereito, a Facultade de Historia e Filoloxía e a Facultade de Física e Matemáticas.[1] O Instituto Pedagóxico Principal foi restaurado no ano 1828 como unha institución independente de educación da Universidade de San Petersburgo e formou mestres ata que se pechou definitivamente en 1859.[2]
Universidade Imperial de San Petersburgo (1821-1918)
En 1821 a universidade foi renomeada como Universidade Imperial de San Petersburgo.[1] En 1823 a maior parte da universidade trasladouse dosDoce Colexios á parte sur da cidade alén daFontanka. En 1824 foi adoptada como a primeira carta da Universidade Imperial de San Petersburgo unha versión modificada da carta daUniversidade de Moscova. En 1829 había 19 profesores a tempo completo e 169 estudiantes na universidade. En 1830 o tsarNicolao devolveu todo o edificio dos Doce Colexios de novo á universidade e os cursos reanudáronse. En 1835 aprobouse unha nova carta das universidades de Rusia que prevía a creación da Facultade de Dereito, a Facultade de Historia e Filoloxía e as Facultades de Física e Matemáticas fusionáronse na Facultade de Filosofía como os Departamentos primeiros e segundos, respectivamente.
En 1849 despois daPrimavera dos Pobos, o Senado doImperio ruso decretou que o reitor debía ser nomeado polo Ministro Nacional de Ilustración en lugar de ser elixido pola Asemblea da Universidade. Porén, Piotr Pletniov foi reelixido reitor e en última instancia converteuse no reitor de maior antigüidade na Universidade de San Petersburgo (1840-1861). En 1855 separáronse os estudos orientais da Facultade de Historia e Filoloxía e o cuarto corpo docente da Facultade de Linguas Orientais inaugurouse oficialmente o 27 de agosto de 1855.[3]
A Asemblea da Universidade Imperial de Petrogrado acolleu abertamente aRevolución de Febreiro de 1917, que puxo fin á monarquía rusa, e a universidade pasou a ser coñecida como Universidade de Petrogrado. Non obstante, despois daRevolución de Outubro de 1917, o persoal e a administración da universidade opuxéronse inicialmente á toma do poder polosbolxeviques e foron reticentes a cooperar coNarkompros. Máis tarde, en 1917-1922, durante aGuerra Civil Rusa, algúns dos empregados sospeitosos de simpatías contrarrevolucionarias sufriron prisión (comoLev Shcherba en 1919), execución ou exilio nos chamadosbarcos dos filósofos en 1922 (comoNikolai Lossky).
En 1924, a universidade pasou a chamarse Universidade Estatal de Leningrado.
Durante ositio de Leningrado nasegunda guerra mundial (1941-1944), moitos estudantes e persoal morreron de fame, en batallas ou por represións. Non obstante, a universidade continuou a funcionar, sendo evacuada aSaratov en 1942-1944.
En 1949-1950, varios profesores morreron no cárcere durante a investigación doasunto Leningrado fabricado pola dirección central soviética e foi executado o ministro de Educación daRSF de Rusia, o antigo reitorAlexander Voznesensky.
En 1991, a universidade pasou a chamarse de novo Universidade Estatal de San Petersburgo.
