Ramones (orixinalmenteThe Ramones) foi unha influente banda depunk rock formada enForest Hills, na comuna deQueens,Nova York,Estados Unidos no ano1974. O grupo foi pioneiro do nacente xénero punk rock, un son simple, minimalista e repetitivo que evitaba a musicalidade dos sós de guitarra das bandas dos anos 1970. O xénero consistía basicamente nun son cru, rápido e directo con influencias directas nos gruposrockabilly dos anos 1950 e de bandas comoNew York Dolls,MC5 eThe Stooges que, co tempo, serían cualificadas comoproto-punk.
Os Ramones liderou o movemento punk da primeira onda en Nova York, ao momento que moitas veces considérana a fundadora musical do punk rock nos Estados Unidos, como aosSex Pistols enInglaterra. En CBGB compartiron escenario conTelevision,The Heartbreakers,Blondie eRichard Hell, entre outros grupos.
A banda disolveuse en1996, logo de culminar o último show da súa xira mundial naArxentina para logo retirarse no festival Lollapalooza. En2002 foron incluídos noSalón da Fama do Rock.
Ramones tivo os seus inicios en Forest Hills (Queens) no ano 1974. John Cummings (Johnny Ramone) foi o fundador da banda que ao principio estaba orixinalmente formada Jeffry Hyman (Joey Ramone) na batería, Douglas Glenn Colvin (Dee Dee Ramone) no baixo e eventualmente voz e algún vocalista ocasional. O grupo comezou a ensaiar con esa formación temas rápidos e curtos nun garaxe ata que, co tempo, a formación foi reconstituída xa que Dee Dee sentíase incómodo tocando e cantando ao mesmo tempo. A nova formación foi con Johnny en guitarra, Dee Dee en baixo, Joey en voz e Tomás Erdélyi (Tommy Ramone), que ata ese entón fora o director da banda, na batería. A música dos Ramones (apelido que utilizabaPaul McCartney para rexistrarse nos hoteis) caracterizouse pola súa rapidez tempística e simplicidade instrumental, factores que serían característicos na escena punk neoiorquina.
Influenciados polos stooges ,The Velvet Underground e os New York Dolls , sumado ó famosopeche electrico como se bautizou o son do guitarrista Jhonny Ramone e a voz nasal de Joey vaise formando o típico son Ramones. As letras das súas composicións trataban de temas triviais dos adolescentes . Co son redondeado, os temas listos e as gastadas campeiras de coiro que foron ao longo do tempo a súa marca estética, a banda tocou por primeira vez no CBGB de Nova York, lugar que por entón era o sitio de reunión do nacentemovemento punk.O seu primeiro show foi o 16 de agosto de 1974 ante media ducia de persoas onde tocaron un acelerado set de vinte temas en 17 minutos. Logo diso, o dono do lugar, Hilly Cristal, díxolles "non lle van a gustar a ninguén, pero os espero de volta". Pero como toda banda derock apréciase mais en vivo, Os Ramones non eran a excepción, os seus recitais curtos eran unha metralladora de temas rápidos e simples que pegaron forte no público que aos poucos se iría sumando a presenciar os electrizantes shows.
Entre o 2 e o 19 de febreiro de 1976, e con 6.400 dólares de gastos, gravaron do seu primeiro álbum, ao que chamaron simplemente Os Ramones, que contén 14 simples e rápidos temas , incluíndo o movedizo coverLet's dance. A encargada de gravalo foi Sire Records, unha pequena discográfica descoñecida ata o momento, e o produtor foi Craig Leon. Cando o disco saíu á venda, acusóuselles de ser unha ofensa nacional polas súas letras, a súa fachada e a velocidade coa que tocaban. Os temas máis destacados son o clásicoBlitzkrieg Bop ,Havana Affair,I Wanna Be Your Boyfriend , Beat On the Brat entre outros.
Aínda en1976, un empresario inglés contratou aos Os Ramones e levounos ao seu país para tocar no Roundhouse deLondres. Ao longo das tres funcións que ofreceron (a primeira foi o 4 de xullo) un público ávido de música diferente ao popularrock progresivo da época ovacionounos. Entre ese xentío, atopábanse quen máis tarde se converterían na outra rama importante da primeira onda do punk:Johnny Rotten,Sid Vicious, Joe Strummer, Paul Simonon, Captain Sensible e Paul Cook, integrantesSex Pistols,The Clash eThe Damned, ademais deMalcolm McLaren, director dosSex Pistols. Ese recital foi considerado histórico tantos polos que estaban no ecenario como polos que estaban debaixo.
En1977 foi emitido o segundo traballo musical do grupo,Leave Home, e un ano despois, encheron o popular Palladium da súa cidade de orixe. Máis tarde ese mesmo ano, Os Ramones lanzouRocket to Russia e emprendeu unha xira xunto aIggy Pop, un dos ídolos dos integrantes. En1978, Tommy deixou a posición de batería para dedicarse unicamente á produción do grupo. O seu último show foi o 4 de maio dese ano nun recital a beneficio do batería deDead Boys Johnny Blitz e, pouco despois, decidiuse que Marc Bell (Marky Ramone) sexa o seu reemplazante.
A partir da deserción de Tommy, Johnny tomou un rol máis participativo na composición e os conflitos entre el e Joey comezaron a aparecer. Pola súa banda, Joey salientaba na necesidade de emitir un álbum que sexa exitoso e popular, mentres que Johnny non consideraba prioritaria a popularidade do grupo. O resultado foi a diversidade estilística entre opop ("Don't Come Close" e "Needles & Pins" por exemplo) e o punk rock clásico ("I Wanna Be Sedated") deRoad to Ruin, editado en1978.
En1979, Os Ramones, lanzou ao mercado o álbum en directoIt's Alive, gravado o 31 de decembro de 1977 no Rainbow Theatre de Londres. O disco incluía vinte e oito temas tocados a unha gran velocidade e potencia. Ese ano tamén aparicieron nunha película de clase B dirixida por Allan Arkush chamadaRock 'n' Roll High School para a cal gravaron algúns temas da banda sonora.
En1980 foi lanzado ao mercadoEnd of the Century, o único disco do grupo producido porPhil Spector xa que buscaban chegar ao público masivo apuntando mais á melodía pop. O estilo perfeccionista de Spector contrastou coa disciplina imposta ata ese entón por Tommy, que non soamente se encargara de coproducir os seus primeiros álbums senón que tamén foi responsable do "concepto Ramone". A pesar de todo o disco non triunfou como se esperaba.
Un ano máis tarde, Os Ramones gravouPleasant Dreams, producido polo ex integrante de10ccGraham Gouldman. A crítica musical coincidiu en xeral respecto ao cambio do estilo ramoneiro a un claramente máis ligado ao pop. Aínda así, na súa maioría os fanáticos da banda deron o visto e prace aPleasant Dreams e converteron en hits os temas "She's a Sensation" e "Don't Go". Ese mesmo ano, a banda tamén substituíu a súa directora Danny Fields por Gary Kurfirst.
O grupo non volveu gravar ata1983, cando foi emitidoSubterranean Jungle, un álbum que trouxo aparellado distintas polémicas entre os seus seguidores e pelexas internas entre Dee Dee, Joey e Johnny. Ao mesmo tempo, Marky Ramone deixou a banda por problemas dealcoholismo durante a gravación do disco polo cal Billy Rogers debeu tocar a batería no tema "Time Has Come Today".
Pouco despois ese ano, Johnny debeu ser operado e estivo a piques de morrer por mor dunha pelexa. Como consecuencia das saídas de Marky e Johnny (aínda que este último temporalmente), a continuidade d'Os Ramones cambaleou. Con todo, o lugar da batería foi ocupado por Richard Reinhardt (Richie Ramone) e dous anos máis tarde, con Johnny Ramone finalmente recuperado, saíu á vendaToo Tough to Die (en galego "demasiado forte para morrer", nome elixido en honra ao incidente de Johnny). Deste disco tamén saíu o seu primeiro número un nunha clasificación, "Howling at the Moon".
No ano1986 Os Ramones lanzaron o seu noveno álbum de estudio,Animal Boy, un disco endurecido e con son máisheavy. Ademais, o grupo obtivo o premio "single do ano" nos New York Music Awards grazas a "Bonzo Goes to Bitburg" (renombrado para os Estados Unidos "My Brain Is Hanging Upside Down"), un tema que trataba sobre a recente visita do presidente norteamericanoRonald Reagan ao cemiterio deBitburg onde foran enterrados varios dos falecidos membros da SS nazi. Un anos despois,Animal Boy gañou o premio a mellor álbum no New York Music Awards. Nese mesmo ano, o grupo lanzouHalfway to Sanity ondeDebbie Harry, cantante de Blondie, prestou a súa colaboración para a canción "Go Lil' Camaro Go".
En 1988 emitiuse o álbum recompilatorio dobreOs Ramones Mania e o escritorStephen King propúxolles compor o tema central para a películaPet Sematary, baseada nun libro da súa autoría. En1989 a banda editouBrain Drain onde lograron un son máis prolixo e coidado. O álbum foi o primeiro d'Os Ramones conChrysalis Records e, ademais, foi o último con Richie na batería, xa que Marky regresou recuperado dos seus problemas co aclohol, e de Dee Dee como baixista, xa que decidiu emprender unha carreira solista como rapeiro onde non tivo moito éxito. Christopher John Ward (C.J. Ramone), un fanático da banda de 18 anos, ingresou como o seu reemplazante brindándolle ao grupo un aire de renovación. C.J. foi rexeitado nun principio dado que Dee Dee era moi popular entre os fanáticos pero, co tempo, o baixista gañouse a aprobación do público.
En xaneiro de1990 Joey Ramone sufriu un accidente durante unha presentación noRitz de Nova York no cal tivo unha rotura de ligamentos cruzados na súa perna que lle obrigou a manter seis semanas de repouso. Ese ano, Sire Records lanzouAll the Stuff (And More), un álbum dobre onde se incluíron versións reeditadas das súas dous primeiros discos e outros demos e temas inéditos.
Pouco despois, o grupo viaxouToronto e actuou na película de Bill Fishman Car 54, Where Are You?, filme inspirado nunha serie que levaba o mesmo nome transmitida a fins dos anos 1960. Ademais, Ramones presentáronse noCanadá,Bélxica,Suecia eFinlandia e tocaron no primeiro festival de música realizado logo da reunificación deAlemaña. Nos shows tocaron novamente xunto a Iggy Pop e en Bélxica fixérono conSonic Youth eThe Pogues.
No ano1991 editouseLoco Live, un álbum gravado en vivo enEspaña. Á súa vez, o 26, 27 e 28 de abril de 1991 Os Ramones fixeron a súa segunda incursión enBuenos Aires,Arxentina presentándose no estadio de Obras Sanitarias. En xullo dese ano, Marky e Joey participaron como panelistas do seminario Rock the Vote, unha entidade encargada do rexistro de votantes e a adopción de incentivos para que a xente participe na política activamente. Os Ramones filmaron un vídeo para esta organización que se difundiu por MTV.
Un ano máis tarde a banda gravouMondo Bizarro, álbum editado porRadiactive Records e producido por Ed Stasium que contou novamente coa participación de Dee Dee Ramone na composición. O 16 de setembro Os Ramones presentouse novamente na Arxentina realizando catro shows a sala chea no estadio de Obras Sanitarias.
O próximo disco do grupo foiAcid Eaters, un álbum de covers de temas dos anos 1960 gravado en tan só unha semana. En 1995, dous anos logo deAcid Eaters, o grupo gravou o que sería o seu último álbum de estudio, ¡Adios Amigos!, onde Daniel Rei e Dee Dee Ramone colaboraron activamente na composición. É este último disco no que se volveu ao son Ramone puro rápido e simple.
Máis tarde ese ano, Os Ramones presentouse 6 días seguidos a sala chea no estadio de Obras Sanitarias da Arxentina. Foron os seus abreconcertos bandas importantes da escena punk arxentinas comoFlema,2 minutos,Doble Fuerza,Mal Momento,Cadena Perpetua eSuperuva e, por primeira vez, o grupo tocou "Spider-Man" e "R.A.M.O.N.E.S." (unha canción que compuxoLemmy Kilmister a modo de homenaxe) en vivo.
O 26 de febreiro de1996 a banda tocou en The Academy, Nova York nun recital que daría lugar ao álbum en directoGreates Hits Live. O 16 de marzo dese ano Os Ramones volveu unha vez máis á Arxentina para dar o seu último concerto en Suramérica e, segundo o que calcularan, o último da súa carreira. O grupo encheu o estadio Monumental doClub Atlético River Plate con 45.000 persoas presenciando o recital. Con todo, pouco despois Os Ramones decidiu tocar nalgúns recitais do festival Lollapalooza nos Estados Unidos antes da súa separación. O seu último recital foi o 6 de agosto de 1996, en The Palace,Os Ánxeles e o seu último disco,We're Outta Here, contén a gravación dese show.
O recoñecemento chegoulles tarde, xa que foi unha banda que nunca triunfo no seu país natal. Os Ramones case nunca compartian cartel ou xiras con outras bandas xa que se consideraba que opacaban a outros conxuntos e pasado os anos , as bandas novas non se animaban a pedirlles que fosen os seus soportes xa que creian que era unha falta de respecto ao grupo de Nova York. Outra consecuencia era que as radios non querían pasar as súas cancións polo seu contido. Todo o contrario en Suramérica onde tivo un éxito irresistible en países como oBrasil e a Arxentina, onde teñen millóns de fanáticos.
Os membros da banda adoptaron o apelido "Ramone", baseándose nun pseudónimo utilizado por Paul McCartney nunha das súas estancias cos Beatles enHamburgo (Paul Ramone).
Os membros que se incorporaron máis adiante á banda tamén adoptaron o apelido "Ramone":
Marky Ramone (15 de xullo de 1956) (nome real Marc Bell) (batería)
Richie Ramone (11 de agosto de 1957) (nome real Richard Reindhart) (batería)
CJ Ramone (8 de outubro de 1965) (nome real Christopher Joseph Ward) (baixo)
Elvis Ramone (24 de novembro de 1955) (nome real Clem Burke e que apenas participou en dous concertos da banda) (batería).
Un membro anterior, Ritchie Ramone (non confundir con Richie Ramone), deixou a banda antes do primeiro disco. O texto "Here lies Ritchie Ramone" ("Aquí xace Ritchie Ramone") pódese observar nunha lápida nun debuxo do interior do álbumRocket to Russia.
Joey Ramone morreu de linfoma o 15 de abril de2001 en Nova York. Mentres estaba escoitando a canción "In A Little While" deU2. (En xuño de 2001, nun concerto enBoston,Bono dixo que a canción trataba sobre unha resaca, pero Joey converteuna nunha cancióngospel).
Dee Dee Ramone apareceu morto na súa casa deHollywood o 5 de xuño de2002, por unha sobredose de heroína. O compositor máis activo da banda planeara realizar unha xira polo Brasil, tocando os clásicos da banda de Queens.
Johnny Ramone morreu dun cancro de próstata o 15 de setembro de 2004, nos Ánxeles.
