Sisto I,[1] chamado logosan Sisto, nado probablemente enRoma e morto talvez na mesma cidade en126, foibispocristián de Roma entre o113 e o126[2].
Como na maior parte dos primeiros papas, pouco se sabe da súa vida e do seu labor profesional, e os feitos que se lle atribúen son a miúdo dubidosos. Crese que procedía dunha familia daElvidia (Grecia), e oLiber pontificalis di que sistematizou algúns ritos prohibindo que os obxectos sagrados fosen tocados por persoas que non fosen ministros oficiados. Tamén se lle atribúe o triplo canto doSanctus namisa, a norma de que os bispos que van a Roma deben regresar ás súasdioceses cunha misiva de comuñón co papa, e unhas epístolas apócrifas sobre adoutrina daTrindade.
Durante o seu pontificado comezan a rexistrarse as primeiras diferenzas entre a Igrexa de Occidente e aIgrexa de Oriente, por cuestións do calendario de celebración daPascua.
Como todos os papas que o foron antes da emisión doEdicto de Milán, é consideradosanto. Ademais, aIgrexa teno pormártir e venérao o6 de abril a canda os outros papas santos co mesmo nomeSisto II eSisto III, se ben non está probado que fose asasinado polas súas crenzas.
Foi soterrado noVaticano por mandato dePascual I. As súas reliquias atoparíanse pois neste templo, e mais nas catedrais deAlatri e deAlife, dúas vilas do interior de Italia, ata onde serían levadas naIdade Media.
Non hai ningunhaparroquia galega baixo a avogación de san Sisto.
