Shoegazing (tamén coñecido comoshoegaze) é un subxénero dorock alternativo aparecido noReino Unido eIrlanda a finais dos anos 80 entre os grupos deneopsicodelia.[1] Durou ata mediados dos anos 90, chegando ao seu cénit nos anos 1990 e 1991. A prensa musical británica, especialmenteNME eMelody Maker, chamou a este estilo shoegazing debido a que os músicos destas bandas estaban relativamente tranquilos durante as actuacións, e nun estado introspectivo ("non-confrontational state"), de aí a idea de que estaban mirando os seus zapatos (en inglésshoe).[2][3] O excesivo uso depedais de efectos tamén contribuíu á imaxe dos músicos mirando cara aos seus zapatos (shoegazing significa mirando os zapatos) durante os concertos.[4]
O son shoegazing caracterízase polo significativo uso de efectos e distorsión de guitarra, polas indistinguibles e escura melodías de voz que se mesturan e confunden con retroalimentación e un volume abafador.[2]My Bloody Valentine e o seu álbumLoveless de 1991 son amplamente considerados como os que definiron o xénero,[5][6] e na estilo tamén destacan bandas comoSlowdive,Ride,Lush,Curve,Pale Saints,Swirlies,Chapterhouse, eSwervedriver.
Nos anos 90, os grupos de shoegazing foron deixados de lado polo movementogrunge estadounidense, forzando a bandas relativamente descoñecidas a separarse ou a reinventar o seu estilo. En tempos máis recentes houbo un renovado interese polo xénero entre as bandas de "nu-gaze", comoThe Joy Formidable,DIIV,The Depreciation Guild,The Radio Dept,Grey Zine,Whirr eSnow in Mexico.