Sabratha,Sabratah ouSiburata (árabe:صبراتة), noDistrito de Zawiya[1] deLibia, foi a máis occidental das antigas "tres cidades" da rexión romana de Trípolis. De 2001 a 2007 foi a capital do antigo distrito deSabratha wa Sorman. Atópase no litoral Mediterráneo a uns 70 km. ao oeste do moderno Trípoli.[2] O sitio arqueolóxico existente foi inscrito como Patrimonio da humanidade pola UNESCO en 1982.
O porto de Sabratha fundouse, quizais uns 500 anos a.c., como un posto comercialfenicio enTsabratan (Púnico 𐤑𐤁𐤓𐤕𐤍,ṣbrtn, ou𐤑𐤁𐤓𐤕𐤏𐤍,ṣbrtʿn).[3][4] Isto parece ser un nome Bérber,[5] que suxire un asentamento nativo preexistente. O porto serviu como saída fenicia para os produtos do interior do país africano.
Sabratha pasou a formar parte do breve reinonumidio deMassinissa antes de ser romanizada e reconstruída nos séculos II e III. O emperadorSeptimio Severo naceu nas proximidades deLeptis Magna, e Sabratha chegou ao seu pico monumental durante o reinado dosSeveros. A cidade foi gravemente danada polos terremotos durante o século IV, en especial o terremoto de 365. Reconstruíuse nunha escala máis modesta polos gobernantes bizantinos. A cidade foi a sede dun obispado.[6] Logo dun centenar de anos da invasión musulmá doMagreb, o comercio cambiou a outros portos e Sabratha reducíuse a unha vila.
Ademais do seu Teatro en Sabratha que conserva o seu escenario arquitectónico de tres pisos, Sabratha ten templos dedicados a Liber Pater,Serapis eIsis. Hai unha basílica cristiá da época deXustiniano e restos dalgúns dos pisos de mosaico que enriqueceron as vivendas de elite do norte da África romana (por exemplo,Vila Sileen, preto deKhoms). Non obstante, estes están máis claramente preservados nos patróns de cores dos baños marítimos (ou Forum), con vistas directamente á costa e nos chans negros e brancos dos baños do teatro.
Hai un museo adxacente que contén algúns dos tesouros de Sabratha, pero outros poden verse no museo nacional deTrípoli.
En 1943, durante asegunda guerra mundial, o arqueólogoMax Mallowan, esposo da novelistaAgatha Christie, asentouse en Sabratha como asistente do Oficial Superior de Asuntos Civís da Provincia Occidental deTripolitania. A súa tarefa principal era supervisar a asignación de racións de grans, pero foi, en palabras do biógrafo de Christie, un "apego glorioso", durante o cal Mallowan vivía nunha vila italiana cun patio que daba ao mar e ceabaatún fresco con olivas.[7]
Ruínas antigas en perigo de danos pola erosión [informe de abril de 2016]
Segundo un informe de abril de 2016, debido á suave composición do chan brando e á natureza da costa de Sabratha, que está composta principalmente de suaves rochas e area, as Ruínas de Sabratha sofren períodos perigosos de erosión costeira. Os baños públicos, o edificio da prensa de olivas e o 'porto' pódense observar como os máis danados xa que os edificios se derrubaron debido ás tormentas e as mareas inestables.
Esta erosión da costa da antiga Sabratha pódese ver cada ano con diferenzas significativas no trazado das praias e nos edificios desmoronados recentemente. Oscrebaondas situados nas inmediacións do porto e a prensa de olivas son inadecuados e demasiado pequenos para protexer de forma eficiente a antiga cidade de Sabratha.
↑Agence France-Presse (31 de xaneiro de 2017)."Libyan coastguard intercepts 700 migrants".The Nation. Arquivado dendeo orixinal o 1 de febreiro de 2017.“The coastguard intercepted 700 migrants on board two wooden boats on Friday three nautical miles from the town of Sabratha,” some 70 kilometres (40 miles) west of Tripoli, coastguard spokesman General Ayoub Qassem told AFP.