Rudolf Carnap, nado enRonsdorf o18 de maio de1891 e finado enSanta Monica (California), o14 de setembro de1970, foi un influentefilósofoalemán que desenvolveu a súa actividade académica en Centroeuropa ata1935 e, a partir desta data, nosEstados Unidos. Destacado defensor dopositivismo lóxico, foi un dos membros máis destacados doCírculo de Viena.
Carnap naceu no seo dunha familia xermano-occidental que fora humilde ata a xeración dos seus pais. Comezou a súa educación formal noGymnasium Barmen. Desde1910 ata1914, acudiu áUniversidade de Jena, intentando escribir unha tese de física. Pero tamén estudou coidadosamente aCrítica da razón pura deKant nun curso impartido porBruno Bauch, e foi un dos escasos estudantes que acudiu aos cursos deFrege sobrelóxica matemática. Logo de servir no exército alemán durante aprimeira guerra mundial durante tres anos, déuselle permiso para estudar físicas naUniversidade de Berlín,1917-18, ondeAlbert Einstein acababa de ser nomeado profesor. Carnap entón acudiu áUniversidade de Jena, onde escribiu unha tese establecendo unhateoría axiomática doespazo e dotempo. O departamento de física dixo que era demasiado filosófico, e Bruno Bauch do departamento de filosofía dixo que era pura física. Carnap escribiu entón outra tese, baixo a supervisión de Bauch, sobre a teoría do espazo desde un punto de vistakantiano máis ortodoxo, e publicouno comoDer Raum («Espazo») nun número suplementario de Kant-Studien (1922).
En1921, Carnap escribiu unha carta decisiva aBertrand Russell, quen respondeu copiando a man longas pasaxes do seuPrincipia Mathematica en beneficio de Carnap, pois nin Carnap nin Freiburg podían permitirse unha copia deste traballo transcendental. En1924 e1925, acudiu a seminarios impartidos porEdmund Husserl, o fundador dafenomenoloxía, e seguiu escribindo sobre física desde unha perspectivapositivista lóxica.
Carnap descubriu un espírito afín cando coñeceu aHans Reichenbach nunha conferencia en 1923. Reichenbach presentou a Carnap aMoritz Schlick, un profesor daUniversidade de Viena quen ofreceu a Carnap un posto no seu departamento, que Carnap aceptou en1926. Carnap entón uniuse a un grupo informal de intelectuais vieneses ao que se acabaría chamandoCírculo de Viena, guiado porMoritz Schlick e que incluía aHans Hahn,Friedrich Waismann,Otto Neurath, eHerbert Feigl, con aparicións ocasionais do estudante de Hahn,Kurt Gödel. CandoWittgenstein visitou Viena, Carnap atoparíase con el. El (con Hahn e Neurath) escribiu o manifesto do ano1929 do Círculo, e (conHans Reichenbach) fundou o xornal filosóficoErkenntnis.
En1928, Carnap publicou dous libros importantes:
En febreiro de 1930, Tarski deu unha conferencia enViena e en novembro de1930 Carnap visitouVarsovia. Nestas ocasións aprendeu moito do enfoque dateoría de modelos de Tarski sobresemántica. En1931, Carnap foi nomeado profesor naUniversidade de Praga en idioma alemán. Alí escribiu o libro que ía facer del o máis famosopositivista lóxico e membro do Círculo de Viena, o seuSintaxe lóxica da linguaxe (Carnap,1934). Nesta obra, Carnap adiantou o seu principio de tolerancia, segundo o cal non existe algo que poida chamarse linguaxe ou lóxica «correctos» ou «verdadeiros». Un é libre de adoptar a forma de linguaxe que lle resulte útil aos seus propósitos. En 1933,Willard Quine coñeceu a Carnap en Praga e discutiron a obra deste último con certo detalle. Así comezou un respecto mutuo que duraría toda a vida entre estes dous homes, un que sobreviviu aos eventuais desacordos de Quine cunha serie das conclusións filosóficas de Carnap.
Carnap, que non ignoraba o que ocorrería en Europa coterceiro Reich, e cuxas convicciónssocialistas epacifistas o sinalaban abertamente, emigrou aosEstados Unidos en 1935 e converteuse encidadán naturalizado en1941. Mentres tanto en Viena,Moritz Schlick foi asasinado en 1936. Desde1936 ata1952, Carnap foi profesor de filosofía naUniversidade de Chicago. Grazas en parte aos bos oficios de Quine, Carnap pasou os anos1939-41 enHarvard, onde se reuniu con Tarski. Carnap (1963) máis tarde expresou certa irritación sobre a súa época de Chicago, onde el eCharles W. Morris eran os únicos membros do departamento comprometidos coa primacía da ciencia e da lóxica. (Os seus colegas de Chicago eran, entre outros,Richard McKeon,Mortimer Adler,Charles Hartshorne eManley Thompson). Os anos de Carnap enChicago foron malia todo altamente produtivos. Escribiu libros sobresemántica (Carnap1942,1943,1956),lóxica modal, chegando moi preto en Carnap (1956) á semántica demundos posibles actualmente considerada estándar por esa lóxica queSaul Kripke propuxo a partir de1959, e sobre os fundamentos filosóficos deprobabilidade eindución (Carnap1950,1952).
Logo dun período noInstituto de Estudos Avanzados dePrinceton, uniuse ao departamento de filosofía daUCLA en 1954, habendo falecidoHans Reichenbach o ano anterior. Anteriormente declinara unha oferta dun posto similar naUniversidade de California, porque para asumir o cargo debía asinar un xuramento de lealdade propio domccarthismo, unha práctica á que se opoñía por principios. Mentres estaba na UCLA, escribiu sobre coñecemento científico, adistinción analítico-sintética, e oprincipio de verificación. Os seus escritos sobretermodinámica e sobre as bases daprobabilidade ea indución, publicáronse postumamente en Carnap (1971,1977,1980).
Carnap foi autodidacta doesperanto cando só tiña catorce anos, e sempre sentiu simpatía cara a este idioma (Carnap 1963). Máis tarde acudiu aoCongreso Universal de Esperanto en1908 e1922, e empregaba o idioma mentres viaxaba.
Carnap tivo catro fillos do seu primeiro matrimonio, que acabou en divorcio no ano1929. A súa segunda esposa suicidouse en1964.
Bibliografía en liña. En construción, sen artigos posteriores a 1937. A maior parte das publicacións de Carnap desde 1940 en diante poden buscarse a través do índice do filósofo baseado na web, ao que están subscritas a maior parte das bibliotecas académicas.
