Osretinoides son unha clase de compostos químicostetraterpénicos que sonvitámeros davitamina A ou están quimicamente relacionados con ela. Os retinoides úsanse en medicina como reguladores do crecemento decélulas epiteliais.
Os retinoides teñen importantes funcións en todo o corpo, incluíndo papeis na visión,[1] regulación da proliferación celular ediferenciación, crecemento do tecido óseo, función inmune e activación dexenes supresores de tumores.
Tamén se están facendo investigacións sobre a súa capacidade de tratar ocancro de pel. Actualmente, aalitretinoína (ácido 9-cis-retinoico) pode utilizarse topicamente para axudar a tratar as lesións de pel dosarcoma de Kaposi e atretinoína (ácido todo-trans- retinoico) utilízase para tratar aleucemia promielocítica aguda.
Hai catro xeracións de retinoides:
A estrutura básica da molécula retinoidehidrófoba consta dun grupo terminal cíclico, unhacadea lateralpolieno e un grupo polar terminal. Osistema conxugado formado pordobres enlaces C=C alternados na cadea lateral polieno é responsable da cor dos retinoides (xeralmente amarela, laranxa ou vermella). Por tanto, moitos retinoides soncromóforos. As alternancias das cadeas laterais e grupos terminais xeran varias clases de retinoides.
Os retinoides de primeira e segunda xeración poden unirse a variosreceptores retinoides debido á flexibilidade que lle dá a alternancia de enlaces simples e dobres.
Os retinoides de terceira xeración son menos flexibles que os de primeira e segunda e, por tanto, interaccionan con poucos receptores retinoides.
O retinoide de cuarta xeración Trifarotene, únese selectivamente ao receptor de RAR-y. Foi aprobado o seu uso en EUA en 2019.[2]
A fonte principal de retinoides na dieta sonpigmentos vexetais comocarotenos e retinil ésteres derivados de fontes animais. Os retinil ésteres sonhidrolizados nolume intestinal para renderretinol libre e o correspondenteácido graxo (é dicir,palmitato ouestearato). Despois da hidrólise, o retinol é captado polosenterocitos. A hidrólise de retinil ésteres require a presenza desales biliares que serven para solubilizar os retinil ésteres enmicelas mesturadas e para activar osencimas hidrolizantes[3]
Varios encimas que están presentes no lume intestinal poden estar implicados na hidrólise dos retinil ésteres dietarios. Acolesterol esterase secrétase no lume intestinal desde opáncreas e demostrouse in vitro que presenta actividade de retinil éster hidrolase. Ademais, unha retinil éster hidrolase que é intrínseca á membrana do bordo en cepillo dointestino delgado foi caracterizada na rata e nos humanos. Os diferentes encimas hidrolizantes son activados por diferentes tipos de sales biliares e teñen distintas especificidades de substrato. Por exemplo, mentres que aesterase pancreática é selectiva para os retinil ésteres de cadea curta, os encimas da membrana do bordo en cepillo hidrolizan preferencialmente retinil ésteres que conteñenácidos graxos de cadea longa como o palmitato ou o estearato. O retinol entra nas células absorbedoras do intestino delgado, preferentemente en forma de todo-trans-retinol.
Condicións cutáneas comúns tratadas con retinoides son oacne e apsoríase.[4] Os retinoides utilízanse no tratamento de moitas doenzas e son efectivas no tratamento de varias condicións dermatolóxicas como trastornos inflamatorios dapel,[5][6]cancro de pel, como o bexaroteno para as micoses fungoides,[7] trastornos polo incremento do reemprazo celular (por exemplo na apsoríase),[8]fotoenvellecemento,[9][10] e enrugas da pel.[11]
Aisotretinoína foi orixinalmente un tratamento dequimioterapia para certos cancros, como aleucemia.[12]
Os efectos tóxicos ocorren cunha inxesta alta prolongada. A toxicidade específica está relacionada co tempo de exposición e a concentración da exposición. Un signo médico de envelenamento crónico é a presenza de inchamentos brandos dolorosos nosósos longos. Poden darseanorexia, lesións da pel,perda de cabelo,hepatoesplenomegalia,papiloedema,hemorraxia, malestar xeral,pseudotumor cerebral e morte.[13]
A sobredose crónica tamén causa un incremento da labilidade de membranas biolóxicas e despréndese a capa eterna da pel.[14]
Investigacións recentes suxeriron un papel para os retinoides en efectos cutáneos adversos dunha variedade de fármacos, como ofármaco antimaláricoproguanil. Propúxose que os fármacos como o proguanil actúan distorsionando ahomeostase retinoide.[15]
Os sistemas retinoides (isotretinoína, etretinato) están contraindicados durante oembarazo, xa que poden causar defectos nosistema nervioso central, cranio-faciais e cardiovasculares entre outros.[16]
