A tensión entre o goberno e os militares crece e, no1968, oExército dá un golpe de estado, liderado polo maiorMarien Ngouabi, que asume o poder. El mantivo a liña socialista, pero creando o seu propio partido, o "Partido Congolés dos Traballadores" (PCT). En1970, o país adopta a denominación de República Popular do Congo e consolida o seu réxime ligado ao marxismo-leninismo. Neste mesmo ano, o exército esmaga unha tentativa de golpe contra o presidente, liderada polo ex-tenente paracaidistaPierre Xitonga, e executa a todos os conspiradores, coa excepción do exministro de Defensa,Augustin Poignet, que consegue fuxir. Aproveitándose desta situación, dá inicio a un expurgo xeral de todos os sospeitosos de seren contrarios ao seu goberno.
O Partido Congolés do Traballo permanece como o único legal e, en1977, o presidente foi asasinado, asumindo o poder unhaxunta militar. En1979 pasa á presidencia o coronelSassou-Nguesso, que exerce poderes ditatoriais ata1989, cando o colapso comunista do lesteeuropeo o leva a anunciar reformas políticas e a transición para a economía de mercado. O goberno mantén unha política internacional de neutralidade, relacionándose tanto co capitalismo como co comunismo.
En1990, o PCT abandona o marxismo-leninismo. No ano seguinte, tropascubanas estacionadas no país desde1977, deixan o Congo. En1992 é votada a novaConstitución, onde está previsto un sistema político multipartidista.
O réxime de Sassou viuse implicado en escándalos decorrupción, con intentos de censuralos. Unha investigación francesa atopou máis de 110 contas bancarias e decenas de "propiedades de luxo" enFrancia.[3] Sassou denunciou as investigacións por malversación como "racistas" e "coloniais".[4][5][6] Denis Christel Sassou-Nguesso,fillo de Denis Sassou Nguesso, foi asociado cosPapeis de Panamá.[7]
O27 de marzo de2015, Sassou Nguesso anunciou que o seu goberno celebraría unreferendo para cambiar aconstitución do país de2002 para permitirlle presentarse por un terceiro mandato consecutivo.[8] O25 de outubro, o goberno celebrou un referendo para permitir que Sassou Nguesso se presentase ás próximas eleccións. O goberno afirmou que a proposta fora aprobada polo 92% dos votantes, coa participación do 72% dos electores. A oposición que boicoteou o referendo dixo que as estatísticas do goberno eran falsas e que o voto era falso.[9] As eleccións suscitaron preguntas e estiveron acompañadas de disturbios civís e tiroteos policiais contra manifestantes;[10] polo menos 18 persoas foron asasinadas polas forzas de seguridade durante as concentracións da oposición previas ao referendo celebrado en outubro.
As paisaxes naturais varían enormemente. Dende as chairas dasabana e os bosques inundados do norte deNiari, ata orío Congo, ou as escarpadas montañas e bosques deMayombe. Conta con 170 km depraias ao longo dacosta atlántica.[12]
Osuroeste é unhachaira costeira cuxa principal drenaxe é orío Kouilou-Niari; o interior do país está formado por unhameseta central entre 2 concas ao sur e ao norte. Os bosques están baixo unha presión deexplotación crecente.[13] O Congo tivo unha puntuación media doÍndice de Integridade da Paisaxe Forestal en 2018 de 8,89/10, o que o clasificou no lugar 12 a nivel mundial de 172 países.[14] Preto do 55% do territorio está cuberto porbosques tropicais.
Unha representación proporcional das exportacións da República do Congo en 2019.Desenvolvemento doPIB per cápita entre 1950 e 2018.
A economía é unha mestura deagricultura de subsistencia eartesanía, un sector industrial baseado principalmente nopetróleo,[18][19] servizos de apoio e un goberno caracterizado por problemas orzamentarios e "sobredotación de persoal". A extracción de petróleo suplantou ásilvicultura como principal alicerce daeconomía. En 2008, o sector petroleiro representaba o 65% do PIB, o 85% dos ingresos do goberno e o 92% das exportacións.[20] O país ten riquezas minerais sen explotar.[18]
A súa poboación concéntrase na parte suroeste, deixando as zonas deselva tropical do norte practicamente deshabitadas. O 70% da súa poboación total vive enáreas urbanas, concretamente enBrazzaville,Pointe-Noire ou nunha das cidades ou vilas que bordean a vía férrea de 534 quilómetros, que une as dúas cidades principais. Naszonas rurais, a actividade industrial e comercial diminuíu nalgúns anos, deixando as economías rurais dependentes do goberno para o seu apoio e subsistencia.[23]
Antes da guerra de1997, uns 9 000 europeos e outros non africanos vivían no Congo, a maioría dos cales eranfranceses. Na actualidade só queda unha pequena fracción deste número.[23] Hai arredor de 300 inmigrantesestadounidenses residindo no Congo.[23]
Segundo unha enquisa de 2011-2012, a taxa total de fecundidade era de 5,1 fillos nacidos por muller, con 4,5 nas zonas urbanas e 6,5 nas zonas rurais.[24]
Oscongo son ogrupo étnico máis numeroso e forman aproximadamente a metade da poboación. Os subgrupos máis significativos dos congo son oslaari, nas rexións deBrazzaville ePool, e osvili, ao redor dePointe-Noire e ao longo dacosta atlántica. O segundo grupo máis numeroso son osteke, que viven ao norte deBrazzaville, co 16,9% da poboación. Osmbochi viven no norte, leste e en Brazzaville e forman o 13,1% da poboación.[25][26] Ospobos pigmeos constitúen o 2% da poboación do Congo.[27] Algúns pigmeos pertencen desde o nacemento aosbantús nunha relación que algúns describen comoescravitude.[28][29] O Observatorio Congolés de Dereitos Humanos di que os pigmeos son tratados como propiedade do mesmo xeito que as mascotas.[28] O30 de decembro de2010, oparlamento congolés aprobou unhalei para promover e protexer os dereitos dos pobos indíxenas. Esta lei é "a primeira" deste tipo enÁfrica.[30]
O gasto público doPIB eneducación foi menor en 2002–05 que en 1991.[32] A educación pública é teoricamente gratuíta e obrigatoria para os menores de 16 anos[33] mais, na práctica, existen gastos.[33] En 2005, a taxa neta de matrícula primaria foi do 44%, unha caída respecto ao 79% de 1991.[32]
O gasto público ensaúde situábase no 8,9% doPIB en 2004, mentres que o gasto privado estaba no 1,3%.[32] Segundo datos de 2012, a prevalencia doVIH/SIDA era do 2,8% entre as persoas de 15 a 49 anos.[34] O gasto sanitario foi de 30 dólares per cápita en 2004.[32] Unha parte da poboación estádesnutrida,[32] e amalnutrición é un problema no Congo.[35] Había 20médicos por cada 100 000 habitantes nadécada de 2000.[32]
Tamén se usan en diferentes pratos unha gran variedade de plantas silvestres,[38]froitas,cogomelos,[38]mel e outros alimentos como acarne de animais silvestres e opeixe.[38] A xente adoita vender estes produtos nosmercados ou á beira daestrada. A cría degando e o desenvolvemento de grandes empresas agrícolas víronse obstaculizados pola guerra recente e a mala calidade do sistema viario.
As receitas congolesas adoitan consistir nun ingrediente principalamidonado, xunto converduras ecarne en forma deguiso. Oamidón pode vir en forma de pasta ou puré feito defariña demandioca oumillo, como ofufu ou ougali. Un tipo depan fermentado, okwanga ouchikwangue, feito demandioca, prodúcese comercialmente en todo o país.Lituma é un prato popular debanana feito con puré de plátanos que se forman en bólas e se cocen aoforno. Aspatacas doces prepáranse de xeito similar e mestúranse concacahuetes asados nalgunhas partes do país. Oarroz adoita mesturarse confeixóns.
Para acompañar estes ingredientes feculentos, adoitan engadirse vexetais verdes como follas demandioca (pondu), folla amarga equiabo. Oscogomelos, especialmente apreciados entre opobo luba, adoitan ser vistos como un substituto da carne en tempos de escaseza. Aínda que se descoñece ovexetarianismo total, a maioría das comidas tómanse sen carne debido ao seu alto prezo.
Os peixes abundan ao longo dorío Congo, os seusafluentes e varioslagos, e son cocidos, cocidos ou fritos para o seu consumo inmediato, ou afumados ou salgados cando se conservan. Os mercados adoitan vender peixe pementado listo para comer cocido en follas de plátano. Acarne de cabra é a máis consumida.[38] Omwambe é unha forma común de cociñarpolo consalsa de cacahuete.[38] Cómense insectos comestibles comosaltóns eeirugas;[38] que tenden a ter un sabor a noces.
Unha lista de subprefecturas (representación superior do Estado nun distrito) de decembro de 2008 na que figuraban 86 distritos."Copia arquivada". Arquivado dendeo orixinal o 16 de xaneiro de 2009. Consultado o 6 de agosto 2009.
↑Grantham, H. S.; Duncan, A.; Evans, T. D.; Jones, K. R.; Beyer, H. L.; Schuster, R.; Walston, J.; Ray, J. C.; Robinson, J. G.; Callow, M.; Clements, T.; Costa, H. M.; DeGemmis, A.; Elsen, P. R.; Ervin, J.; Franco, P.; Goldman, E.; Goetz, S.; Hansen, A.; Hofsvang, E.; Jantz, P.; Jupiter, S.; Kang, A.; Langhammer, P.; Laurance, W. F.; Lieberman, S.; Linkie, M.; Malhi, Y.; Maxwell, S.; Mendez, M.; Mittermeier, R.; Murray, N. J.; Possingham, H.; Radachowsky, J.; Saatchi, S.; Samper, C.; Silverman, J.; Shapiro, A.; Strassburg, B.; Stevens, T.; Stokes, E.; Taylor, R.; Tear, T.; Tizard, R.; Venter, O.; Visconti, P.; Wang, S.; Watson, J. E. M. (2020). "Anthropogenic modification of forests means only 40% of remaining forests have high ecosystem integrity - Supplementary Material".Nature Communications11. p. 5978.Bibcode:2020NatCo..11.5978G.ISSN2041-1723.PMC7723057.PMID33293507.doi:10.1038/s41467-020-19493-3.
↑Dinerstein, Eric; Olson, David; Joshi, Anup; Vynne, Carly; Burgess, Neil D.; Wikramanayake, Eric; Hahn, Nathan; Palminteri, Suzanne; Hedao, Prashant; Noss, Reed; Hansen, Matt; Locke, Harvey; Ellis, Erle C; Jones, Benjamin; Barber, Charles Victor; Hayes, Randy; Kormos, Cyril; Martin, Vance; Crist, Eileen; Sechrest, Wes; Price, Lori; Baillie, Jonathan E. M.; Weeden, Don; Suckling, Kierán; Davis, Crystal; Sizer, Nigel; Moore, Rebecca; Thau, David; Birch, Tanya; Potapov, Peter; Turubanova, Svetlana; Tyukavina, Alexandra; de Souza, Nadia; Pintea, Lilian; Brito, José C.; Llewellyn, Othman A.; Miller, Anthony G.; Patzelt, Annette; Ghazanfar, Shahina A.; Timberlake, Jonathan; Klöser, Heinz; Shennan-Farpón, Yara; Kindt, Roeland; Lillesø, Jens-Peter Barnekow; van Breugel, Paulo; Graudal, Lars; Voge, Maianna; Al-Shammari, Khalaf F.; Saleem, Muhammad (2017). "An Ecoregion-Based Approach to Protecting Half the Terrestrial Realm".BioScience67. pp. 534–545.ISSN0006-3568.PMC5451287.PMID28608869.doi:10.1093/biosci/bix014.
↑Samba G.; Nganga D.; Mpounza M. (2008). "Rainfall and temperature variations over Congo-Brazzaville between 1950 and 1998".Theoretical and Applied Climatology91. pp. 85–97.Bibcode:2008ThApC..91...85S.doi:10.1007/s00704-007-0298-0.
↑"Congo-Brazzaville".Energy Information Administration, U.S. Government. Arquivado dendeo orixinal o 23 de marzo de 2008. Consultado o 11 de xuño de 2009.
↑"OPEC Member Countries".Organization of Petroleum Exporting Countries. Arquivado dendeo orixinal o 8 de febreiro de 2019. Consultado o 20 de xaneiro de 2019.
↑Thomas, Katie (4 de marzo de 2007)."Slaves of the Congo".International Reporting Project. Arquivado dendeo orixinal o 14 de xullo de 2014. Consultado o 13 de xullo de 2014.
_-_COG_-_UNOCHA.svg%26amp%3blang%3dgl)
.svg%26amp%3blang%3dgl)
.svg)
