 | Este artigoprecisa de máisfontes ou referencias que aparezan nunhapublicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axudemellorando este artigo.(Desde xuño de 2011.) |
Regno di Etruria (it) | |||||
| |||||
| Epónimo | Etrúria(pt) | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Localización | |||||
| |||||
| Capital | Florencia | ||||
| Poboación | |||||
| Lingua oficial | lingua italiana | ||||
| Relixión | Igrexa católica | ||||
| Datos históricos | |||||
| Creación | 21 de marzo de 1801 | ||||
| Disolución | 10 de decembro de 1807 | ||||
| Organización política | |||||
| Forma de goberno | monarquía constitucional monarquía | ||||
| • Xefe de estado | Luís I da Etrúria(pt)(1801–1803) Carlos II de Parma(pt) (1803–1807) | ||||
| Moeda | Tuscan pound(en) | ||||
OReino de Etruria (enfrancésRoyaume d'Étrurie; enitaliano:Regno di Etruria) foi un estado satélite deFrancia que existiu desde1801 a1807 baixo a imposición deNapoleón Bonaparte, e que comprendía gran parte da Toscana. Tomou o nome deEtruria, o antigo nome romano que designaba ao país dosetruscos.
Polo tratado secreto deSan Ildefonso (1800), o primeiro cónsul Napoleón Bonaparte promete a creación en Italia dun Estado baixo dependencia española a cambio da restitución daLuisiana porEspaña. Os tratados deLunéville (9 de febreiro de1801) e deAranjuez (21 de mazo de 1801) confirman a creación. A coroa confíreselle aLuís de Borbón-Parma, fillo e herdeiro do duque deParmaFernando I. O desposuído gran duque deToscana,Fernando III de Habsborgo-Lorena, recibe en compensación os territorios eclesiásticos, secularizados, do arcebispado deSalzburgo.
O3 de agosto de1801 foi proclamado rei Lois I de Borbón-Parma (Lois I), sobriño da raíña de España María Luísa. Ailla de Elba transfírese a Francia, pero incorpórase ao reino de Etruria o antigoPrincipado de Piombino, que foi inmediatamente cambiado polo denominadoEstado dos Presidios.
Segundo Napoleón, Lois I "renuciara implicítamente" aoducado de Parma, que é anexionado a Francia converténdose nacapital do departamento do Taro.
Lois I morre o27 de maio de1803, sucedéndoo o seu fillo Carlos Lois, Lois II de Etruria, baixo a rexencia da súa nai María Luísa de Borbón (filla deCarlos IV de España). O goberno de María Luísa permite o asilo dalgúns inimigos de Napoleón, o que irrita a este, que suprime o reino poloTratado de Fontainebleau o10 de decembro de1807, no cal se declara abolida a monarquía.
O rei e a súa nai deberían recibir a cambio, segundo os termos dotratado de Fontainebleau (1807) asinado por Francia e España, o Norte dePortugal, recentemente conquistado, pero en1808, as desavinzas entre Napoléon e os Borbóns reinantes en España interrompe o proceso.
En1808 oparlamento francés incorpora o país aFrancia. Un gobernador xeral, Jacques François de Boussay, Barón de Menou (1750-1810) foi enviado ao país e logra o poder enmaio de1808 (até o3 de marzo de1809).
Créanse inmediatamente tres departamentos: departamento do Arno (gobernado por Bacault de Reully desde o 24 de maio de 1808), departamento do Mediterráneo (gobernado por Guillaume Antoine Benoît, en funcións, desde o 25 de febreiro de 1808) e o departamento de Ombrone (gobernado por Ange Gandolfo desde o 24 de maio de 1808).
Nominalmente o país volve a ser unestado soberano en1809, cando foi doado co título deGran Duquesa de Toscana á irmá de Napoleón, Elisa Baciocchi, o3 de marzo de1809, que conserva até o1 de febreiro de1814. Pero onovo Gran Ducado foi só nominal. A administración francesa mantense cos tres departamentos; o gobernador de Ombrone non foi cambiado; para Arno foi nomeado o 15 de marzo de 1809 Jean Antoine Joseph Fauchet (1761-1834) (que o 4 de xuño de 1810 foi nomeado barón de Fauchet); no do Mediterráneo o gobernador cambiouse en 1810, sendo nomeado Michel Augustin de Goyon. Os tres gobernadores estiveron á fronte dos seus gobernos atéfebreiro de 1814, cando o país foi evacuado polos franceses e ocupado polosnapolitanos.
Neste ano de 1814 oCongreso de Viena reconstitúe oGran Ducado de Toscana que é devolto a Fernando II de Habsburgo-Lorena, que recupera o trono o27 de abril de1814. Os Borbón-Parme son on resarcidos coducado de Lucca. Oducado de Parma, concedido aNapoleón II, cédese á emperatriz María Luísa de Austria á morte deste último, e o ducado de Lucca será entón anexionado polo Gran Ducado de Toscana.
A futura familia real da Etruria figura enA familia de Carlos IV, lenzo pintado porFrancisco de Goya en1800-1801:
Á dereita do cadro a futura raíña María Luísa ten ao futuro Lois II de Etruria no colo e o futuro Lois I de Etruria está de pé atrás dela.
Na fronte da moeda, efixies de Carlos Luís de Etruria e da súa nai a raíña rexente.
Na lenda enlatín leseCarolus Ludovicus Dei gratia rex Etruriae et Maria Aloysia regina rectrix.
 | Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Reino de Etruria |
