Aproteólise é a degradación deproteínas ou ben por medio deencimas específicos, chamadosproteases, ou ben por medio de dixestión intramolecular.
Se as protreínas se degradan durante adixestión, participan proteases específicas como atripsina, aquimotripsina, ascarboxipeptidases e aelastase.
Adegradación intracelular lévaa a cabo uncomplexo multiencimático denominadoproteasoma, que actúa nocitosol. Trátase dunha estrutura cilíndrica formada por proteases con dous extremos con complexos proteicos que alimentan a cámara interna do cilindro ao recoñeceren as proteínas. As proteínas que van ser degradadas foron previamente marcadas cunha pequena proteína chamadaubiquitina.
A proteólise ten varias funcións para a célula, entre elas:
A proteólise pode realizarse tamén no interior dos orgánulos chamadoslisosomas, por medio dunhas proteases específicas chamadas catepsinas, das que hai uns 50 tipos diferentes. O pH óptimo para a súa actuación é de 5, e esta acidez obtense grazas a unha bomba de protóns. A degradación lisosomal recicla os aminoácidos das proteínas que non son anómalas, por exemplo, as que se encontran na membrana, ou se incorporaron á célula porendocitose. Non elimina proteínas "incorrectas". Son moi importantes en procesos como a regresión do útero tras o parto, que en 9 días pasa de pesar 2 kg a 50 g, ou na eliminación das membranas interdixitais durante o desenvolvemento fetal.
A proteólise tamén se usa moito en investigación e técnicas de diagnóstico.
Algúns velenos, tales como aqueles producidos por certas especies de serpes, poden tamén producir proteólise. Estes velenos son de feito, fluídos dixestivos que evolucionaron de modo que comezan a actuar no exterior do corpo do animal. Os velenos proteolíticos poden causar un amplo espectro de efectos tóxicos,[1] tales como:
