Promecio |
|---|
| [[Ficheiro:|200px]] |
|
| [[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]] |
| Liñas espectrais do Promecio |
| Información xeral |
|---|
| Nome,símbolo,número | Promecio, Pm, 61 |
| Serie química | Lantánidos |
| Grupo,período,bloque | n/a,6,f |
| Densidade | 7264 kg/m3 |
| Dureza | {{{dureza}}} |
| Aparencia | metálico
|
| N° CAS | 7440-12-2 |
| N° EINECS | 231-121-9 |
| Propiedades atómicas |
|---|
| Masa atómica | 145u |
| Raio medio | 185pm |
| Raio atómico(calc) | 205pm |
| Raio covalente | pm |
| Raio de van der Waals | {{{radio_van_der_waals}}}pm |
| Configuración electrónica | [Xe]4f56s2 |
| Electróns pornivel de enerxía | 2, 8, 18, 23, 8, 2 |
| Estado(s) de oxidación | 3 |
| Óxido | Levementebásico |
| Estrutura cristalina | hexagonal |
| Propiedades físicas |
|---|
| Estado ordinario | Sólido |
| Punto de fusión | 1373 K |
| Punto de ebulición | 3273 K |
| Punto de inflamabilidade | {{{P_inflamabilidade}}} K |
| Entalpía de vaporización | kJ/mol |
| Entalpía de fusión | 86,7 kJ/mol |
| Presión de vapor | |
| Temperatura crítica | K |
| Presión crítica | Pa |
| Volume molar | m3/mol |
| Velocidade do son | m/s a 293.15K (20°C) |
| Varios |
|---|
| Electronegatividade(Pauling) | 1,13 |
| Calor específica | 180J/(K·kg) |
| Condutividade eléctrica | S/m |
| Condutividade térmica | 17,9 W/(K·m) |
| 1.ªEnerxía de ionización | 540 kJ/mol |
| 2.ª Enerxía de ionización | 1050 kJ/mol |
| 3.ª Enerxía de ionización | 2150 kJ/mol |
| 4.ª Enerxía de ionización | 3970 kJ/mol |
| 5.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización5}}} kJ/mol |
| 6.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización6}}} kJ/mol |
| 7.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización7}}} kJ/mol |
| 8.ª enerxía de ionización | {{{E_ionización8}}} kJ/mol |
| 9.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización9}}} kJ/mol |
| 10.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización10}}} kJ/mol |
| Isótopos máis estables |
|---|
|
| Unidades segundo oSI e encondicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria. |
Opromecio ouprometio[1] é unelemento químico datáboa periódica cuxo símbolo éPm e o seunúmero atómico é 61. Algún tempo denominóuselleilinio (por Illinois). Aínda que, tras a observación de certas liñas espectrais, algúns científicos reclamaron descubrir este elemento na natureza, ninguén puido illalo de substancias naturais.
Xérase artificialmente en reactores nucleares, xa que é un dos elementos resultantes da fisión do uranio, do torio e do plutonio. Todos os isótopos coñecidos son radioactivos. Utilízanse principalmente en investigación con trazadores.
Súa aplicación principal é na industria de substancias fosforescentes. Tamén usase en fabricación de calibradores de aberturas e en baterías nucleares empregadas en aplicaciónsexoespaciais (espazo exterior).
En 1902, Brauner predixo a existencia deste elemento. Diversos grupos argumentaron que o obtiveron, pero -debido á dificultade para separar o prometio doutros elementos- non puideron confirmar tales descubrimentos.Jacob A. Marinsky,Lawrence E. Glendenin eCharles D. Coryell, en 1944, probaron a existencia do prometio.
Demasiado ocupados coas investigacións relacionadas coa defensa durante a segunda guerra mundial, non reivindicaron seu descubrimento ata 1947. O obtiveron analizando subprodutos da fisión do uranio xerados nun reactor nuclear situado nos laboratorios Clinton, en Tennessee.[2][3]
Jacob A. Marinsky
Lawrence E. Glendenin
Charles D. Coryell
Actualmente o prometio recuperase aínda de subprodutos da fisión do uranio. Tamén se pode producir mediante o bombardeo de146Nd con neutróns. Por captura dun neutrón, este núcleo transformase en147Nd (cuxa vida media é de 11 días), que por emisión dunha partícula beta transmutase en147Pm. Aínda que na Terra non existe naturalmente, detectouse no espectro dunha estrela da constelación de Andrómeda.
A vida media do isótopo máis estable do prometio, o145Pm, é de 17,7 anos. Mediante captura electrónica decae en145Nd.
O prometio poderíase aproveitar para a elaboración dunha batería que funcione con enerxía nuclear, que usaría as partículas beta emitidas pola transmutación do prometio para propiciar que unha substancia fosforescente emitira luz, que á súa vez mediante un dispositivo similar a un panel solar se convertería logo en electricidade. Estimase que este tipo de batería podería subministrar enerxía durante cinco anos.
Así mesmo o prometio se podería usar:
- Como fonte portátil deraios X
- En xeradores termoeléctricos de radioisótopos para subministrar electricidade a sondasexoespaciais (espazo exterior) e satélites
- Como fonte radioactiva para instrumentos de medición de espesores; d) para elaborar láseres destinados a comunicación con submarinos no seu ámbito habitual (somerxidos).
- "Táboa periódica dos elementos"(PDF).Consello da Cultura Galega,Xunta de Galicia,Real Academia Galega de Ciencias,Real Academia Galega eCiencia Nosa. 2019.
- Bermejo, M. R.;González, A.;Vázquez, M. (2006).O nome e o símbolo dos elementos químicos(PDF).Xunta,Secretaría Xeral de Política Lingüística eCRPIH.ISBN 978-84-453-4325-8.
- Bermejo, M. R.;González, A.;Maneiro, M. (2018).Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións.Xunta de Galicia eCRPIH.ISBN 978-84-453-5297-7.
