Oporviso ouproviso[1] é un ser damitoloxía galega, untrasno ou undemo, que aparece de noite adoptando forma de animal, e impídelle alentar á xente mentres dorme.
Considérase ás veces un ser rexoubeiro que enreda e procura meterlle medo á xente,[2][3] porén, este ser xeralmente aparece polas noites, impedíndolle á xente alentar mentres dorme.[2][4][5] Represéntase cun rabo longo,[4] adopta a forma de distintos animais e é moi peludo.[5][6] Para escorrentalo hai que persignarse;[3][7] a "flor da auga", que se forma anoite de san Xoán e se recolle pola mañanciña, serve para arredar o porviso, ó igual que todos os demos.[2][8]
Rafael Dieste enA fiestra valdeira (1927) nomea o porviso como diaño;[9]Xosé Miranda considerao como un demo[10] eXesús Alonso Montero denomínao demo ou demoño.[11]
| “ | Xeralmente adoita aparecerse cando se está durmindo. Ti déitaste e esquéceste de persignarte; entón o Porviso ven e pónseche enriba do peito. Ti despertas porque case non podes alentar e notas un peso moi grande. Se queres gritar, non podes, porque a voz marchouche [...] Se botas a man ó peito, podes atopar un gato moi peludo ou un carneiro. O carneiro ten uns cornos grandísimos e moi revirichados e unhas las moi longas [...] a min aparecéuseme en forma de carneiro, e eu tentábao coas mans e só oía a respiración, moi forte, do bicho. Entón o que fixen, que é o que se debe facer, foi persignarme. Nada máis acabar, oín un ruído coma dun brinco, mirei para o chan, e o carneiro [...] desapareceu.[6] | ” |
Rafael Dieste menciona o porviso na súa obra de teatroA fiestra valdeira, onde se compara un dos personaxes con este ser.
O libroO Porviso do patín, escrito por Rocío Pérez Castro e ilustrado por Lidia Brea Pedreira, é un conto infantil.
 O Porviso (2012). Obradoiro "Animando a tradición oral con plastilina" (Biblioteca pública municipal de Rois).Illa Bufarda, dentro do programa daXunta de Galicia Letras Vivas. |
 | Vexa a entrada doGalizionario acerca de porviso |
