| Polikarpov I-15 | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
Instancia de | |||||||||||
| Persoas e organizacións | |||||||||||
Deseñador/a | |||||||||||
Desenvolvedor | |||||||||||
Operador/a | |||||||||||
| Produción | |||||||||||
Fabricante | |||||||||||
Total producido 3313  | |||||||||||
| Características | |||||||||||
Potencia 480 Cavalo(pt)  | |||||||||||
Velocidade máxima 218 mph | |||||||||||
Impulsado por | |||||||||||
Configuración da á | |||||||||||
Armamento | |||||||||||
| Dimensión | |||||||||||
| |||||||||||
| Datas e cronoloxía | |||||||||||
Primeiro voo outubro de 1933 | |||||||||||
Entrada en servizo 1934 | |||||||||||
Retiro do servizo 1942 | |||||||||||
| Localización | |||||||||||
| |||||||||||
| Fontes e ligazóns | |||||||||||
| Wikidata G:Commons C:Commons | |||||||||||
OPolikarpov I-15 (enruso: И-15) foi uncaza biplano soviético dos anos 30. AlcumadoChaika (enruso: Чайка, "Gaivota") debido á forma da súa á superior,[1][2] foi operado en grandes números polaForza Aérea Soviética, e xunto co monoplanoPolikarpov I-16, foi un dos principais cazas do exército republicano durante aguerra civil española, onde foi chamadoChato.[3]
O deseño do 14º caza para as Forzas Aéreas Soviéticas, o I-14, iniciouse como un monoplano avanzado, para a época, baixo a dirección deAndrei Tupolev. Preocupáballe que o deseño non madurase e ordenou dous deseños de biplanos de respaldo, designados I-14A e B, só para estar seguro.Polikarpov fora liberado de prisión en agosto de 1932 e foi o encargado do proxecto I-14A. Cando se ordenou producir o I-14 e o I-14A, o deseño de Polikarpov, un desenvolvemento do cazaI-5, converteuse no famosoI-15.
O seu primeiro voo foi en outubro de 1933 con V.P. Chkalov nos controis. O avión estaba equipado cun motorWright R-1820 Cyclone importado.[4] O I-15, tamén coñecido polo seu nome de desenvolvementoTsKB-3, era un pequeno caza biplano coa á superior de gaivota (dobrada preto da raíz). As ás estaba feitas de madeira, mentres que a fuselaxe era deaceiro eduraluminio, cunha tea cubrindo a súa parte traseira.[2]
A súa fabricación comezou en 1934, inicialmente impulsado polo motor Shvetsov M-22, unha versión fabricada baixo licenza do motor radialBristol Jupiter. Aínda que era menos potente que o Cyclone, os aparellos equipados co M-22 seguían sendo superiores ao I-5 ao que substituían, demostrando unha excelente manobrabilidade.[2] A produción cambiou ao motor de 700 hp Shvetsov M-25 (unha licenza do Cyclone) a finais de 1936.[1] Fabricáronse un total de 671 I-15, 284 naUnión Soviética e 287 máis baixo licenza porCASA enEspaña.[5]
A á superior do I-15 non era moi popular entre algúns pilotos, xa que restrinxía a visibilidade, polo que a oficina de deseño de Polikarpov fabricou unha versión mellorada, novamente co motor M-25, cunha á superior de máis envergadura e sen a forma de gaivota.[1] Esta versión, a I-15bis, comezou a fabricarse en 1937,[6] entregándose un total de 2 408 unidades desta variante ata que se deixou de producir en 1940.[1]
En agosto de 1937 o goberno chinés doKuomintang asinou un pacto de non agresión coa Unión Soviética, e no outono dese ano os soviéticos comezaron a enviar avións I-15 como parte dun programa de apoio militar áForza Aérea da República da China na súa guerra defensiva contra oXapón. Máis de 250 pilotos soviéticos presentáronse voluntarios para voar os 255 I-15 subministrados a China nese outono. En 1939 o número total de aparellos entregados a China acadou os 347 I-15/I-15bis.[7] O I-15bis combateu habitualmente nos conflitos da fronteira entre a URSS e o Xapón e tamén entre a China e Mongolia. En 1937 I-15 en mans da Forza Aérea Nacionalista Chinesa loitaron contra os invasores xaponeses, onde o duro biplano comezou a atopar o seu partido nalgúns dos novos monoplanos xaponeses máis rápidos.
En 1939 os cazas Polikarpov usáronse extensamente durante asbatallas de Khalkhin Gol loitando ao redor dorío Khalkha naprovincia de Dornod. As batallas producíronse entre o 11 de maio e o 16 de setembro e víronse envoltos máis de 600 avións. Cando comezaron as hostilidades os únicos I-15bis na zona eran 14 aparellos do 70º IAP. O seu número incrementouse nas seguintes semanas: o 23 de maio chegaron 35 I-15bis do 22º IAP dende a rexión deTransbaikal. Porén, os pilotos dos Polikarpov foron adestrados apresuradamente e sufriron fortes perdas contra os máis experimentados xaponeses. Durante este conflito a Unión Soviética e o Xapón perderon máis de 200 avións cada un.[8] 10 aoarellos entregáronse ÁForza Aérea do Exército Popular de Mongolia e mediados de xullo de 1939 e adestrouse ao persoal de voo para a defensa aérea. Despois da guerra recibirían 30 aparellos máis en marzo de 1942.
.jpg)
Os Republicanos usaron extensamente o I-15 durante aguerra civil española, onde demostrou ser un dos mellores cazas biplanos do seu tempo. Os Nacionais chamárono "Curtiss", supostamente porque pensaban que se trataba doCurtiss F11C Goshawk. O primeiro lote de 25 Polikarpovs chegou aCartaxena o 28 de outubro de 1936 con 15 pilotos, liderados polo futuro asPavel Rychagov. Poucos días despois chegou outro grupo de 10 pilotos e 15 avións aBilbao.[9]
Os pilotos soviéticos entraron en acción por vez primeira o 4 de novembro, cando os I-15 drrrubaron dousJunkers Ju 52/3m e dousFiat CR.32 sobreMadrid, e forzaron a un terceiro Ju 52 e a un Heinkel bipraza a realizar unha aterraxe forzosa. Nese primeiro combate non se produciron perdas entre os soviéticos. Durante os seguintes dous días os pilotos do "Chato", como o alcumaron os Republicanos, reclamaron 12 vitorias máis perdendo dous I-15.[10]
O 16 de novembro, mentres combatía contra Fiat CR.32 sobre Madrid, Rychagov foi derrubado[11] e catro días despois o número de Polikarpov operativos caíra ata os 15 aparellos: sete perdéranse en combate, dous fixeran aterraxes forzosas e un estaba sendo reparado.[10]
En decembro de 1936 e xaneiro de 1937 chegaron outros dous envíos de 30 avións, facendo posible a creación de catro escuadróns de I-15. Ata a primavera de 1937 o centro de España foi o principal teatro de operacións para os I-15. En maio dese ano chegou outro lote de 31 Polikarpov, elevando o número de avións recibidos a 116.[12]
As perdas do Chato foron comparables ás do seu principal rival, o Fiat CR.32. Cara ao 1 de xaneiro de 1939 perdéranse 197 Polikarpov: 88 derrubados por avións inimigos e nove pola artillaría antiaérea, 27 destruídos en terra e 67 perdidos en accidentes.[13]
Máis de 1 000 cazas I-15bis estaban aínda en servizo durante a invasión alemá da Unión Soviética e usouse como avión de ataque ao chan. A finais de 1942 todos os exemplares aínda operativos foron relegados a tarefas en segunda liña.
Características xerais[14]
Rendemento
Armamento
 | Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Polikarpov I-15 |
.svg)
.svg)
