AsPlantago, son unxénero deplantas con flores pertencente á familiaPlantaginaceae e composto de arredor de 200 especies. A maioría sonplantasherbáceas, aínda que haiarbustos que acadan os 60cm de altura. Asfollas son sésiles (sentadas), e polo tanto o seupecíolo é un pseudopecíolo. Teñen 3 ou 5 veas paralelas. As follas son largas ou estreitas, segundo a especie. Ainflorescencia son ostalos típicos con 5-40cm de altura, coas flores miudiñas e moi numerosas que sonpolinizadas polo vento.
O nome xenéricoPlantago vén dolatínplantāgo, -ĭnis, que evolucionou ao galego en chantaxe. Existen as seguintes variantes dialectais:chanta,chantasia,chantán,chante,chantaxa.[1] As diferentes especies reciben ademais numerososnomes vulgares. Outros nomes comúns son:tentén,lantaxe.[2]
- Chantaxe maior, a herbaPlantago major, correola, lingua de vaca.[3][4]
- Chantaxe lanceolada, a herbaPlantago lanceolata, lingua de ovella; correola.[5] Outros nomes comúns: herba leiteira, cinco en vea, sete costas e porroá.[2]
- Chantaxe de mar, a herbaPlantago maritima.[2]
- Herba estrela, a herbaPlantago coronopus, herba estrela, herba estrelada , estrelamar.[6], acianos[7] Outros nomes son: diabella, herba vella, nigavella,; negavella, lingua de ovella.[8]
- Lingua de cordeiro, a herbaPlantago media.
- Zaragatona, as herbas:
A planta chamadachantaxe de auga, non pertence a este xénero, senón que o seu nome científico é:Alisma plantago-aquatica, alisma, chantaxe acuática.[7]
Hai arredor de 200 especies dePlantago, incluídas:
- ↑Diccionario das ciencias da natureza e da saúde (A-C). A Coruña, Deputación da Coruña, 2000
- ↑2,02,12,22,3E. Losada, J. Castro e E. Niño, (1992):Nomenclatura vernácula da flora vascular galega, Xunta de Galicia
- ↑Definicións noDicionario da Real Academia Galega e noPortal das Palabras paracorreola.
- ↑Diccionario das ciencias da natureza e da saúde (A-C). A Coruña, Deputación da Coruña, 2000; "Botánica" enVocabulario de ciencias naturais. Santiago de Compostela, Xunta, 1991;Diccionario Cumio da lingua galega. Vigo, Ed. do Cumio, 1999
- ↑Diccionario das ciencias da natureza e da saúde (A-C). A Coruña, Deputación da Coruña, 2000.Termos esenciais de botánica. Santiago de Compostela, Universidade, 2004. "Botánica" enVocabulario de ciencias naturais. Santiago de Compostela, Xunta, 1991.Gran dicionario Xerais da lingua galega. Vigo, Xerais, 2009
- ↑Definicións noDicionario da Real Academia Galega e noPortal das Palabras paraestrelamar.
- ↑7,07,1Vocabulario multilingüe de organismos acuáticos. Santiago de Compostela, Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades, 2000
- ↑Aníbal Otero Álvarez (1961):Hipótesis etimológicas referentes al gallego-portugés,CEG IL, pp. 160-175
- ↑Marcial Valladares Núñez (1884):Diccionario gallego-castellano, Santiago, Imp. Seminario Conciliar
- Albach, D. C., Meudt, H. M. & Oxelman, B. 2005. Piecing together the "new" Plantaginaceae.American Journal of Botany 92:297-315Arquivado 26 de xuño de 2010 enWayback Machine..
- Olmstead, R. G., dePamphilis, C. W., Wolfe, A. D., Young, N. D., Elisons, W. J. & Reeves P. A. 2001. Disintegration of the Scrophulariaceae.American Journal of Botany 88: 348-361 - on linehereArquivado 26 de xuño de 2010 enWayback Machine..
- Olmstead, R. G. 2003. Whatever happened to the Scrophulariaceae?Fremontia 30: 13-22 (available onlinehereArquivado 22 de febreiro de 2005 enWayback Machine.).
- Oxelman, B.; Kornhall, P.; Olmstead, R.G.; Bremer, B. 2005. Further disintegration of the Scrophulariaceae.Taxon 54(2): 411-425.
- Rahmanzadeh, R., K. Müller, E. Fischer, D. Bartels & T. Borsch. 2005. The Linderniaceae and Gratiolaceae are further lineages distinct from the Scrophulariaceae (Lamiales). Pl. Biol. ( Stuttgart) 7: 67-78.
