Osorangutáns[1] (tamén chamados orang-utan) son dúas especies de grandes monos con brazos longos e pelo de cor avermellada, ás veces marrón. Ambas as dúas especies son nativas deMalaisia e deIndonesia. O nome orangután vén domalaioorang hutan, significando "home do bosque". Son a única especie existente do xéneroPongo e subfamiliaPonginae, aínda que a subfamilia tamén inclúe o extintoGigantopithecus e xéneroSivapithecus.
Os orangutáns son os máis arbóreos dos grandes monos, pasando case todo o seu tempo nasárbores, facendo nelas novos niños cada noite. Soamente se atopan nos bosques húmidos das illas deBorneo eSumatra. Estas dúas pequenas e illadas poboacións clasificáronse como subespecies ata recentemente, que se elevaron de nivel. Desde 1996 clasificábanse en dúas especies: o orangután de BorneoP. pygmaeus, con tres subespecies, e o orangután de SumatraP. abelii. En 2017 distinguiuse unha terceira especie,P. tapanuliensis, que vive nunha zona de Sumatra. As tres subespecies do orangután de Borneo son:P. p. pygmaeus no noroeste,P. p. morio no leste , eP. p. wurmbii no suroeste.
Os orangutáns están en gran perigo de extinción, debido ádestrución do seu hábitat.
Como os outros grandes simios, son notablemente intelixentes, usando ferramentas acotío; publicáronse probas no xornalScience.
Só son feros cos seus conxéneres; son animais solitarios e feramente territoriais.
Entre os principais centros de conservación, destacan os deBorneo deSemenggok enSarawak, eSepilok preto deSandakan enSabah.
.jpg)
