Casou coa princesa gregaTheofano, sobriña do emperador romano de orienteXoán I Tzimisces, o14 de abril de972. Logo de participar nas campañas do seu pai naPenínsula Itálica, volveu aAlemaña e converteuse no único emperador sen ningún tipo de oposición trala morte de seu pai enmaio de973.
Odón proseguiu a política do seu pai no sentido de fortalecer o dominio imperial na Xermania, ademais de estendela de xeito máis profundo na Península Itálica.
Logo de sufocar unha rebelión enLorena, xurdiron dificultades no sur de Alemaña, probablemente debido a que Odón refusou entregar oducado da Suábia aHenrique II de Baviera. En974 a nai de Henrique, Judite, iniciou unha conspiración contra o emperador, a cal incluíu Henrique, o bispoAbraham de Freising,duques de Bohemia ePolonia, e varios membros do clero e da nobreza que estaban descontentos coa política do emperador. Entre tanto, o plan foi descuberto e facilmente suprimido. No mesmo ano, as forzas de Odón conseguiron acabar cunha tentativa deHarald I de Dinamarca de liberase do dominio alemán; así e todo, a súa expedición contra osbohemios en975 foi un fracaso parcial debido ao inicio de máis problemas enBaviera. Ao ano seguinte restabeleceu a orde unha segunda vez enLorena e forzou a Henrique II a fuxir deRegensburg a Bohemia.Baviera foi entregada ao seu parenteOdón de Baviera. En977, o rei realizou unha expedición a Bohemia, onde o reiBoleslaus II prometeu volver á súa alianza anterior.Mieszko I de Polonia tamén foi subxugado.
Tras acabar con outra tentativa de Henrique por recuperar Baviera por parte de Odón II, o reiLotario de Francia invadiuLorena cun exército de 20 000 homes e ocupou a capitalAachen durante cinco días. Odón inicialmente fuxiu aColonia e logo aSaxonia. A súa nai, de orixefrancesa, estivo do lado de Lotario e se mudou aBorgoña. Ensetembro de978, con 30 000 homes, Odón invadiu Francia. Encontrou pouca resistencia, mais as enfermidades das súas tropas obrigárono a levantar o cerco deParís e na viaxe de volta, a retagarda do seu exército foi destruída, e os bens que transportaban tomados polos franceses. A unha expedición contra os polacos seguiulle unha paz con Francia: Lotario renunciou a Lorena (980), e en cambio, Odón recoñeceu os dereitos do fillo de Lotario,Luís V.
Odón sentiuse entón libre para marchar sobre aItália. O goberno de Alemaña foi deixado nas mans do arqui-chancelerWilligis e do duqueBernardo I de Saxonia. El foi acompañado da súa dona, o seu fillo, Otto de Baviera, dos bispos deWorms,Metz eMerseburg e outros condes e baróns. Cruzando osAlpes a través do que hoxe éSuíza, reconciliouse coa súa nai enPavia e celebrou o Nadal de980 enRávena.
Odón tivo nesta cidade unha corte espléndida, frecuentada por príncipes e nobres de tódalas partes deEuropa Occidental. Entón solicitouse que combatera os ataquessarracenos en Itália e, sobre todo, a política agresiva do emir sicilianoAbu al-Qasim, cuxa frota estaba atacandoApúlia e cuxas tropas invadiranCalabria. Ensetembro de981, Odón marchou cara ao sur de Italia. Inicialmente viuse cercado polos conflitos entre os príncipeslombardos locais, que dividiran a área trala morte dePandolfo. Odón fracasou no cerco deManso I de Amalfi enSalerno, mais por fin obtivo o recoñecemento da súa autoridade por parte de tódolos principados lombardos. En xaneiro de982, as tropas alemás marcharon en dirección a Apúlia bizantina para anexar esta rexión ao Imperio Occidental.
Cando Odón saíu deTaranto, sufriu unha grande derrota preto deStilo enxullo de982 (na cal, entre outros, al-Qasim morreu). Sen revelar a súa identidade, o emperador escapou nun navío grego ataRossano. Volveu a Roma o12 de novembro de982.
Nun xantar enVerona en xuño de983, no medio de diversos príncipes alemáns e italianos, o seu filloOdón III foi confirmado como rei de Alemaña. Foi entón cando se preparou para outra campaña contra os sarracenos. Tamén obtivo un acordo coaRepública de Venecia, cuxo auxilio era moi necesario trala derrota en Stilo. Marchando cara Roma, Odón conseguiu garantir a elección dePedro de Pávia comoPapa Xoán XIV.
Cando chegaron noticias dun alzamento das tribos eslavas na fronteira oriental de Alemaña, morreu no seu palacio en Roma o día7 de decembro de983. Deixou ao futuro emperadorOdón III e tres fillas. Foi enterrado no adro daBasílica de San Pedro e, cando a igrexa foi reconstruída, os seus restos mortais foron levados á cripta.
.jpg)
