18724000000 dólar estadounidenses e 23200000000 dólar estadounidenses
Organización matriz
Goberno federal dos Estados Unidos
Organización subsidiaria
Glenn Research Center, Centro Espacial Lyndon Johnson,Centro de investigación de Langley,Marshall Space Flight Center, Space Telescope Science Institute, John C. Stennis Space Center,Centro Espacial John F. Kennedy, Shared Services Center, NASA Astrobiology Institute, Utah Space Grant Consortium, Indiana Space Grant Consortium, New Mexico Space Grant Consortium, Idaho Space Grant Consortium, Iowa Space Grant Consortium, Louisiana Space Consortium, Oregon Space Grant Consortium, Alabama Space Grant Consortium, Texas Space Grant Consortium, Arkansas Space Grant Consortium, Connecticut Space Grant Consortium, Washington Space Grant Consortium, Florida Space Grant Consortium, Experimental Program to Stimulate Competitive Research, Planetary Data System, NExScI, Centro de Pesquisa de Voo Armstrong, Michoud Assembly Facility,Wallops Flight Facility, National Space Science and Technology Center, Arizona Space Grant Consortium, California Space Grant Consortium, North Carolina Space Grant Consortium, Georgia Space Grant Consortium, Illinois Space Grant Consortium, Kansas Space Grant Consortium, Kentucky Space Grant Consortium, Maryland Space Grant Consortium, Michigan Space Grant Consortium, Mississippi Space Grant Consortium, Montana Space Grant Consortium, Nebraska Space Grant Consortium, Nevada Space Grant Consortium, Delaware Space Grant Consortium, New Jersey Space Grant Consortium, New York Space Grant Consortium, North Dakota Space Grant Consortium, Ohio Space Grant Consortium, Oklahoma Space Grant Consortium, Pennsylvania Space Grant Consortium, Puerto Rico Space Grant Consortium, Rhode Island Space Grant Consortium, South Carolina Space Grant Consortium, South Dakota Space Grant Consortium, Vermont Space Grant Consortium, West Virginia Space Grant Consortium, Wisconsin Space Grant Consortium, Wyoming Space Grant Consortium, NASA Research Park, Land-Cover & Land-Use Change Program, Solar System Exploration Research Virtual Institute, Carbon Cycle and Ecosystems, Goddard Space Flight Center, Lincoln Near-Earth Asteroid Research, NASA Ames Research Center,Laboratorio de Propulsión a Chorro, NASA Office of Inspector General, Virginia Space Grant Consortium, Aviation Safety Reporting System, Nexus for Exoplanet System Science, NASA History Program Office, NASA Engineering and Safety Center, Science Mission Directorate, Space Technology Mission Directorate, Aeronautics Research Mission Directorate, Exploration Systems Development Mission Directorate e Space Operations Mission Directorate
Premios
premio Doublespeak e Gold medal of the Spanish National Research Council
Logotipo chamado verme ("Worm") da NASA, usado entre 1975 - 1997.
ANational Aeronautics and Space Administration (NASA, "Administración Nacional para a Aeronáutica e o Espazo") é a axencia do goberno norteamericano responsable do programa espacial dosEstados Unidos de América e a súa investigaciónaeroespacial xeral a longo termo. Establecida no1958, é unha organización civil que dirixe e supervisa a investigación civil e militar nos sistemas aeroespaciais.
Ten por propósito mellorar a vida na Terra, estender a vida, e atopar vida máis aló. As súas misións son coñecer e protexer o planetaTerra, explorar oUniverso e investigar avida extraterrestre, e inspirar a seguinte xeración de exploradores.
Lanzamento da nave espacial 'Mercury-Redstone 3' con Alan Shepard a bordo, o primeiro voo espacial tripulado americano.
Seguindo o programa espacialsoviético, que lanzou ao espazo o primeiro satélite feito polo ser humano (Sputnik 1) o4 de outubro de1957, a atención dos Estados Unidos dirixiuse cara aos seus propios esforzos espaciais. O Congreso, alarmado pola perda de liderado percibido como unha falta de seguridade, urxiu unha acción forte e rápida. O PresidenteDwight D. Eisenhower e os seus conselleiros tomaron medidas máis precisas. Varios meses de debate concluíron co acordo de crear unha nova Axencia Federal para realizar actividades non militares no espazo.
O29 de xullo de1958, o Presidente Eisenhower asinou a "National Aeronautics and Space Act", establecendo a "National Aeronautics and Space Administration" (NASA). Comezou a operar o1 de outubro de1958, consistindo daquela en catro laboratorios e uns 8.000 empregados do goberno na axencia aeronáutica que contaba daquela 46 anos, oNational Advisory Committee for Aeronautics (NACA, Comité consultor nacional para a aeronáutica).
Os primeiros programas da NASA foron de investigación para o voo tripulado, e foron levados baixo a presión da competición entre os EUA e aURSS, a 'carreira espacial' que se realizou durante a chamadaguerra fría. OPrograma Mercurio (Mercury Program) foi iniciado no1958 pola NASA co fin de explorar o espazo con misións tripuladas, comezando por indagar sinxelamente se o home podía sobrevivir noespazo. O5 de maio de1961, o astronautaAlan Shepard foi o primeiro americano no espazo, pilotando a naveMercury-Redstone 3 nun voo suborbital de 15 minutos.John Glenn foi o primeiro norteamericano en dar a volta á Terra o20 de febreiro de1962 durante o voo de 5 horas doMercury-Atlas 6 .
Unha vez que o programa Mercurio probou que os voos espaciais tripulados eran posibles, lanzouse oproxecto Apollo para facer traballos no espazo e poñer o home arredor dalúa (non sobre ela). A liña operativa do programa Apolo foi radicalmente alterada polo seguinte Presidente,John F. Kennedy, quen anunciou o25 de maio de1961 que osEstados Unidos se propoñían "aluar un home e retornalo a salvo áTerra" para1970. Así o programa tivo o obxectivo de levar un home á Lúa. OPrograma Gemini comezou prontamente para subministrar unha nave e probar técnicas para Buzz Aldrin camiñar sobre a superficie da Lúa no Apolo 11.
Tras oito anos de misións preliminares, incluídas as primeiras perdas de astronautas coApollo 1, o programa Apolo conseguiu o seu propósito coApollo 11, que lanzou aNeil Armstrong eBuzz Aldrin á superficie da Lúa o20 de xullo de1969 e devolveunos á Terra o24 de xullo. As primeiras palabras tras a aluaxe doEagle foron: "É un pequeno paso para un home, pero un gran paso para a humanidade" ("That's one small step for [a] man, one giant leap for mankind.") Outros dez homes foron lanzados á Lúa ata a fin do programa Apolo en decembro de 1972.
A NASA gañou a carreira espacial, o que a deixou en certo sentido sen unha dirección concreta, ou polo menos sen a atención pública e interese, o que é necesario para ter fondos do Congreso. O desastre doApollo 13, no que unha explosión de osíxeno danou os tres astronautas, axudou a atraer de novo a atención, mais aínda que foron planeadas misións ata aApollo 20 e máis, aApollo 17 foi a derradeira da serie. Cortes orzamentarios (en parte a causa daguerra de Vietnam) planearon sobre o fin do programa, e contribuíron a crear a necesidade dun vehículo reusable.
O proxecto Apollo non tivo continuación durante moito tempo. No2019 a NASA estaba na procura de socios para o desenvolvemento de vehículos lunares reusables para usar a partir do2024, coa vista na volta de persoas á Lúa no2028.[1]
Aínda que a gran maioría do orzamento foi empeñado nos voos tripulados, houbo neste tempo moitas misións sen tripulación. En1962 lanzouse aMariner 2, primeira nave en sulcar os ceos doutro planeta; neste casoVenus. Despois, as dúasViking aterraron enMarte e enviaron imaxes en cor. Mais pode que o máis impresionante fose oprograma Pioneer e particularmente oprograma Voyager, misións que visitaronXúpiter,Saturno,Urano eNeptuno e enviaron datos científicos e imaxes a cor de todos eles.
Asemade, neste período cambiou a visión entre os programas espaciais americano e daUnión Soviética. O17 de xullo de1975 un propulsor Apolo (que atopou así un novo uso tras a cancelación doApollo 18) foi preparado para oSoiuz 19. Este foi un punto de inflexión histórica en plenaguerra fría, marcando unha era de cooperación internacional nova. A primeira estación espacial americana,Skylab, ocupou a actividade principal da NASA ata o final dos 70.
As lanzadeiras non representaron un éxito tan rotundo para a NASA: os voos foron moito máis caros do previsto ao inicio e aínda tras o desastre de1986 doTransbordador espacial Challenger, que amosou os riscos dos voos espaciais, o público perdeu de novo interese, tomando as misións un carácter ordinario.
A pesar diso, as lanzadeiras foron usadas para lanzar proxectos clave como oTeslescopio Espacial Hubble (HST segundo as súas siglas en inglés). O HST fíxose cun orzamento relativamente pequeno de 20 000 millóns de dólares, pero continúa en operación desde1990 e fixo as delicias dos científicos e o público. Algunhas das imaxes tomadas xa son case lenda, como as doCampo Profundo. O HST é un proxecto conxunto coaESA, e o seu éxito abriu a vía dunha maior colaboración entre ambas.
En1995 volveu a haber colaboración ruso-americana co comezo das misións Shuttle-Mir, e de novo houbo unha ensamblaxe entre unha nave americana e un aparello ruso. Esta cooperación non se volveu interromper ata o presente, participando ambas naEstación Espacial Internacional (ISS, siglas en inglés) xunto coa ESA e outras axencias. A notar que foron naves rusas as que mantiveron en servizo a ISS a continuación dodesastre do Columbia.
Cun custo de cen mil millóns de dólares, foi dificultoso para a NASA xustificar a ISS. A poboación estaba impresionada cos detalles científicos anteriores, pero nos novos tempos prefire outro tipo de noticias sobre grandes proxectos en lugares exóticos. Ninguén quer escoitar falar da ISS como a primeira instalación humana científica no espazo[Cómpre referencia], e aínda hoxe non pode albergar a varios científicos como foi planeado, especialmente co uso da lanzadeira fóra de cuestión ata marzo de2005. De feito, na década dos 2010, a NASA estaba incapacitada para enviar ós seus propios astronautas ó espazo, usando os Syuz rusos dende Baikonur, e tendo un contrato coa empresa privadaSpace X para doce misións á ISS de cara á fin da década.[2]
Durante parte dos1990, a NASA encarou cortes anuais de orzamento debido á contención de gastos do Congreso de Washington. En resposta, o noveno administrador da axencia, Daniel S. Goldin, lanzou a campaña "máis rápido, mellor, máis barato" que permitiu á NASA continuar cunha variedade de programas a pesar dos recortes orzamentarios. O método foi criticado e reavaliado tras as perdas xemelgas doMars Climate Orbiter e oMars Polar Lander en1999.
Florida, USA, collida desde a misión da Lanzadeira Espacial da NASA STS-95 o 31 de outubro de 1998.
Seguramente a misión máis publicitada nos últimos tempos foi aMars Pathfinder[3][4], lanzada no1997. Os xornais de todo o mundo difundiron imaxes da saída dorover Sojourner para explorar a superficie de Marte dun xeito nunca antes feito noutro planeta. Menos difundida foi a misión que abrangue dende 1997 á actualidade (2004)Mars Global Surveyor, misión de tipoorbital. Desde 2001, o orbitadorMars Odyssey procura a evidencia de auga no pasado ou presente marciano e pola actividade volcánica do planeta.
A NASA investiga noutros campos complementarios diferentes da astronáutica. No 2019 anuncia a captura das primeiras imaxes dende o aire ó aire dunha interacción en vó de onda de choque supersónica.[5]
