Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Saltar ao contido
Wikipediaa Wikipedia en galego
Procura

Medina Sidonia

Coord.:36°27′28″N5°55′38″O / 36.4577,-5.9273
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaMedina Sidonia
Medina-Sidonia (es)Editar o valor en Wikidata
Imaxe

Localización
lang=glEditar o valor en WikidataMapa
 36°27′28″N5°55′38″O / 36.4577,-5.9273
EstadoEspaña
Comunidade autónomaAndalucía
ProvinciaProvincia de CádizEditar o valor en Wikidata
Capital de
CapitalMedina Sidonia(en)TraducirEditar o valor en Wikidata
Contén a división administrativa
Poboación
Poboación11.764(2024)Editar o valor en Wikidata (23,86hab./km²)
Xeografía
Parte de
Superficie493 km²Editar o valor en Wikidata
Altitude337 mEditar o valor en Wikidata
Comparte fronteira con
Santo padrónSantiago o MaiorEditar o valor en Wikidata
Organización política
• AlcaldeEditar o valor en WikidataManuel Fernando Macias Herrera(en)TraducirEditar o valor en Wikidata
Identificador descritivo
Código postal11170Editar o valor en Wikidata
Fuso horario
Código INE11023Editar o valor en Wikidata

Sitio webmedinasidonia.comEditar o valor en Wikidata
BNE: XX451898

Medina Sidonia é unha cidade econcelloespañol situado no centro daprovincia de Cádiz,Andalucía. Pertence ácomarca deLa Janda, senda que é a súa capital.

Xeografía

[editar |editar a fonte]

A montaña sobre a que se sitúa chámase Cerro del Castillo, a cal constitúe a maior elevación de todo o terzo occidental daprovincia, desde os últimos contrafortes daSerra de Cádiz ata a liña costeira atlántica, o que lle permite ser divisada desde unha parte importante da provincia, ofrecendo, á vez, a extraordinaria panorámica da superficie provincial. A cidade oriéntase cara áBaía de Cádiz, motivo polo cal coñécella como oBalcón da Baía.

Unha pequena parte do termo municipal pertence aoParque Natural de Los Alcornocales, unha das áreas máis prezadas en canto a riqueza natural e paisaxística refírese de todaAndalucía. O termo acolle ademais gran parte do percorrido doCorredor verde das dúas Baías, que é unha vía verde que une aBaía de Cádiz e aBaía de Alxeciras.

Demografía

[editar |editar a fonte]
Evolución da poboación desde 1900.

Os datos anteriores a 1991 inclúen a poboación da actualBenalup-Casas Viejas, independizada de Medina-Sidonia o20 de marzo de1991.[1]

Historia

[editar |editar a fonte]

Os primeiros asentamentos de poboación na zona dos cales temos indicios, datan daIdade de Bronce Final. Atopáronse noCerro de las Madres unha gran cantidade de fragmentos de materiais cerámicos realizados a man e algúns útiles líticos. Parece ser que estes habitantes estaban en relación coa culturatartesa.[2]

Posteriormente ten lugar a chegada de colonosfenicios procedentes deSidón, os cales fundarán unha cidade (co mesmo nome que o da súa cidade de procedencia) sobre a base da ocupación indíxena anterior.

Debuxo de Medina-Sidonia de Pedro Barrantes Maldonado.

Noséculo III a.C. os romanos ocuparán todo o territorio peninsular que anteriormente estaba en mans doscartagineses. En torno aoséculo I construirase un novo núcleo urbano que ocupará todo o espazo do que hoxe é o Conxunto Histórico. Por concesión deCésar Augusto, a cidade promociona o seu anterior status municipal e convértese en colonia con dereito romano (civitas optimo jure). Era coñecida polo nome deAsido,Caesarina, ou de forma completa comoAsido Caesarina Augusta. Estaba situada naProvincia Ulterior Bética, pertencendo ao convento xurídicoHispalensis (con capital enHispalis).

Na Hispania visigoda foi capital de provincia e tamén sede episcopal daIgrexa Católica, entón coñecida comoAsidona, sufragánea daArquidiocese de Sevilla que comprendía a antiga provincia romana deBética nadiocese de Hispania.

No ano 712 a cidade é conquistada polo militarmusulmánMusa, converténdose así nun dos primeiros territorios ocupados durante a invasión musulmá daPenínsula Ibérica. Foi capital dacora musulmá denominadaCora de Sidonia (tamén coñecida comode Saduna).Afonso X o Sabio reconquistou a cidade o22 de setembro de1264, pasando a ocupar a liña fronteiriza contra oReino nazarí de Granada, motivo polo cal aparece nalgún documento medieval coa denominación "de la Frontera".

En tempos daReconquista foi sede de varias ordes militares. Entre elas destacan aOrde de Santiago e aOrde de Santa María.

En1440 entra a formar parte do Señorío dosDuques de Medina-Sidonia.

Economía

[editar |editar a fonte]

A economía asidonense estivo formada durante un longo período pola agricultura e a gandería. Aínda que esta rama aínda perdura en menor grao, a maioría de xornaleiros abandonaron o traballo no campo e pasáronse á construción, sector que hoxe prolifera por todas as zonas turísticas. Desde finais doséculo XX, Medina-Sidonia empeza a vivir fundamentalmente doturismo e da súa industria de doces, da que exporta a toda a provincia.

O crecemento do turismo na poboación asidonense é froito da combinación de varios factores. A cidade atópase situada no centro xeográfico daprovincia de Cádiz, un lugar estratéxico que lle permite acceder facilmente á costa, o campo ou a serra. Son dous os parques naturais que se atopan a poucos minutos do municipio: oParque Natural da Baía de Cádiz e oParque Natural de Los Alcornocales.

Vistas de Medina-Sidonia.

No que se refire ao sector dahostalería, a cidade conta cun amplo abanico decasas rurais repartidas por distintos puntos do Centro histórico. Casas palacianas, casas de estilo árabe, todas elas reformadas e adecuadas para o seu uso residencial, e que son unha mostra da arquitectura clásica andaluza. O14 de setembro de2007 se inuguró o primeiro hotel de catro estrelas da cidade, o Hotel-Spa Al-Medina Sidonia Golf.

O outro grande atractivo turístico que posúe a cidade é o vasto legado histórico que se esconde entre as súas rúas. Todas e cada unha das civilizacións que pasaron polas súas terras deixaron, en menor ou maior medida, a súa pegada na cidade. Medina-Sidonia conta cunha importante densidade de monumentos dun gran valor histórico, arqueolóxico e artístico. Son de especial importancia os monumentos doperíodo romano que corresponden coa antigaAsido Cesaerina, así como tamén todos aqueles que pertencen aoperíodo andalusí. O centro histórico da cidade foi declaradoBen de Interese Cultural o13 de novembro de2001,[3] o cal non impediu que a cidade benefíciese dun adecuado crecemento urbanístico.

No que se refire á industria do doce en Medina-Sidonia, dise que chegou a ser a capital da repostería do mundo árabe. De entre os produtos máis típicos pódense destacar osamarguillos, astortas pardas ou ospestiños, que se producen e consomen durante todo o ano. Con todo, o produto máis famoso e emblemático da cidade é o típicoAlfajor de Medina-Sidonia (IGP), un dos 8 produtos con contan cunhaIndicación Xeográfica Protexida enAndalucía.[4]

A actividade empresarial de Medina-Sidonia e, en xeral, da comarca deLa Janda, verase impulsada pola posta a disposición do seu tecido industrial dun granparque empresarial denominado "El Machorro". As obras de urbanización comezaron enabril de2008, cun prazo de execución de 18 meses, e teñen un orzamento de 12,7 millóns de euros. O proxecto contempla o desenvolvemento dun recinto produtivo de 74,8hectáreas das que se obterán 203 parcelas e que se executará en dúas fases. En primeiro lugar abórdase a urbanización de 33,7hectáreas, a segunda fase compona uns terreos adxacentes de 41,10hectáreas. O parque atópase perfectamente comunicado coa estradaA-2234 (Variante nordés de Medina Sidonia), aA-390 e aA-381 AutovíaXerez da Fronteira-Los Barrios.

Monumentos

[editar |editar a fonte]
Caballerizas del Duque.
Castillo de Medina-Sidonia.
Igrexa de Santa María la Coronada.

Monumentos civís

[editar |editar a fonte]
  • Conxunto Arqueolóxico Romano (século I)
    • Conducións de auga e cloacas
    • Pontes romanas:
      • Ponte da Hoya
      • Ponte dos Tres Ojos
    • Calzada romana
  • Concello (século XVI)
  • A Alameda (século XVI)
  • Praza de Abastos (1871)
  • Teatro Municipal Miguel Mihura Álvarez (antigo Teatro Thebussem)
  • Caballerizas do Duque (século XVI)
  • Torre deDona Branca de Borbón (século XIV)
  • Fontes:
    • Fonte Salada
    • Fonte Grande
    • Fonte do Comendador (Fonte Chica)
    • Fonte da Azocarrem
    • Fonte dos Naranjos
    • Fonte da Canaleja

Monumentos militares

[editar |editar a fonte]

Monumentos relixiosos

[editar |editar a fonte]
  • Igrexa Maior de Santa María la Coronada (séculos XV-XVII)[1]
  • Igrexa da Victoria (século XVII)
  • Igrexa de Santiago (século XVI)
  • Igrexa de San Juan de Dios (século XVI)
  • Igrexa de San Agustín
  • Igrexa do Amor de Dios
  • Convento de San Cristóbal (coñecido comoMonxas de abaixo)
  • Convento de Jesús, María e José (coñecido comoMonxas de arriba)
  • Ermida de Santa Ana
  • Ermida dos Santos Mártires (visigoda doséculo VII)
  • Ermida do Cristo de la Sangre (século XV)
  • Mosteiro do Cuervo (séculos XVIII-século XIX)

Notas

[editar |editar a fonte]
  1. Alba, Inés (1986)."La gresca de Benalup y Medina Sidonia".El País. 
  2. Montañés Caballero, Salvador (2001)."Medina Sidonia Tartésica y Fenicia".Puerta del Sol. Arquivado dendeo orixinal o 05 de decembro de 2002. Consultado o 17 de xaneiro de 2012. 
  3. "DECRETO 252/2001, de 13 noviembre, por el que se declara Bien de Interés Cultural, con la categoría de Conjunto Histórico, el Conjunto Histórico de Medina Sidonia (Cádiz).".www.juntadeandalucia.es. Consultado o2022-02-19. 
  4. "Con este, son xa 8 os produtos andaluces cunha Indicación Xeográfica Protexida.". Arquivado dendeo orixinal o 05 de marzo de 2016. Consultado o 17 de xaneiro de 2012. 

Véxase tamén

[editar |editar a fonte]
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Medina SidoniaModificar a ligazón no Wikidata

Ligazóns externas

[editar |editar a fonte]
Control de autoridades
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Medina_Sidonia&oldid=6626745»
Categoría:
Categorías agochadas:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp