Movatterモバイル変換


[0]ホーム

URL:


Saltar ao contido
Wikipediaa Wikipedia en galego
Procura

Manifesto de Sandhurst

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Manifesto de Sandhurst
Afonso XII, asinante do manifesto
Creación1 de decembro de 1874
TextoRestauración da monarquía borbónica en España
LinguaCastelán
Atopado enSandhurst,Berkshire,Inglaterra,Reino Unido
LocalizaciónAcademia Real Militar de Sandhurst
AutoresAntonio Cánovas del Castillo
SignatariosAfonso de Borbón (futuro Afonso XII)
FunciónXustificar o retorno da monarquía borbónica en España
Cita«Non son un instrumento de vinganza nin de represalias, senón o rei de todos os españois»
Contexto históricoFin daPrimeira República Española
ConsecuenciasO manifesto marcou o inicio do proceso que levou aogolpe de Estado de Martínez Campos o 29 de decembro de 1874, instaurando a monarquía borbónica en España.
DifusiónPublicado en prensa española e internacional

OManifesto de Sandhurst foi un manifesto de carácter político redactado porAntonio Cánovas del Castillo[1] e asinado o1 de decembro de1874 polo entón príncipeAfonso de Borbón (futuro reiAfonso XII de España), que se atopaba no exilio, na escola militar de Sandhurst.

O Manifesto foi orixinalmente publicado en varias cabeceiras europeas, comoThe Times. Non foi difundido na prensa española até o27 de decembro.[2] No documento, o príncipe, mostraba a súa disposición para se converter en rei dunhamonarquía parlamentaria.

Retrato deAntonio Cánovas del Castillo (1828-1897), realizado porMadrazo.

Antecedentes históricos

[editar |editar a fonte]

Afonso XII, era fillo da raíñaIsabel II de España e cumprira 17 anos o28 de novembro de 1874. Atopábase exiliado tralarevolución de 1868 que destronou a súa nai. Estudara en varios países e rematara a súa formación na Academia Militar británica de Sandhurst.

EnEspaña, tras arevolución de 1868, sucedéronse distintos réximes nun período coñecido comoSexenio Democrático. En 1874 caera aPrimeira República, tralo golpe doxeneral Pavía e o poder atopábase en mans doxeneral Serrano.

Antonio Cánovas del Castillo era un político de orientación liberal conservadora que colaborara na redacción doManifesto de Manzanares (1854). A mediados da década dos sesenta, durante os gobernos daUnión Liberal, chegara a ser ministro. Durante oSexenio Democrático fora un dos máis destacados representantes do partido monárquico.

A finais de 1872 integrouse no bando afonsino. O liderado do partido foille encomendada no verán de1873. Desde el tratou de artellar o retorno dosBorbóns ao trono español, converténdose no verdadeiro artífice daRestauración borbónica.

O manifesto

[editar |editar a fonte]

Foi asinado polo príncipe o1 de decembro de 1874, mentres realizaba os seus estudos na academia militar Sandhurst, enInglaterra. O manifesto redactouse formalmente co pretexto de contestar as felicitacións recibidas ao cumprir dezasete anos, que significaba a maioría de idade. O documento fora ideado e redactado por Antonio Cánovas del Castillo;[3] no mesmo, dábase a coñecer o novo sistema político que se quería implantar, unhamonarquía constitucional; é dicir, un novo réxime monárquico de tipo conservador e católico que defendía a orde social pero que garantía o funcionamento do sistema político liberal. O manifesto remata proclamando as esencias fundamentais que han rexer no seu reinado: «…nin deixarei de ser bo español nin, como todos os meus antepasados, bo católico, nin, como home do século, verdadeiramente liberal».[3]

O manifesto publicouse pola prensa española o 27 de decembro. Dous días despois, o29 de decembro, o xeneralMartínez Campos, que xa levaba varios meses tramando un golpe a prol de Afonso,[4] levou a cabo unpronunciamento militar en Sagunto, proclamandoRei de España a Afonso XII[5][6] sen atopar apenas oposición no país. Este feito, modificou a planificación de Cánovas, que quería afastar aos militares da participación política e non desexaba que o retorno da monarquía se producira lexitimada por un golpe de estado[7] e, rapidamente, asumiu o ministerio-rexencia á espera do rei, o que supuxo o nacemento daRestauración borbónica que durou case medio século e conseguiu rematar coa dinámica golpista doperíodo isabelino.[8]

Notas

[editar |editar a fonte]
  1. Langa (1999), p. 38.
  2. Manrique (2016).
  3. 3,03,1Comellas (2014), p. 256.
  4. Varela (2001), p. 65.
  5. Varela (2001), p. 61.
  6. Varela (2001), p. 68.
  7. Varela (2001), p. 54.
  8. Varela (2001), p. 101.

Véxase tamén

[editar |editar a fonte]
AGalifontes posúe textos orixinais acerca de:  Manifesto de Sandhurst

Bibliografía

[editar |editar a fonte]
  • Comellas García-Llera, José Luis (2014).Historia de España contemporánea (10ª ed.). Madrid: RIALP.ISBN 978-84-321-4346-5. 
  • Dardé Moreno, Carlos (1996).La Restauración, 1875–1902. Col. Historia de España nº 24. Historia 16.ISBN 84-7679-317-0. 
  • Langa Laorga, María Alicia (1990).España y Portugal en el siglo XIX. Col. Historia del mundo contemporáneo. Madrid: Akal.ISBN 84-7600-494-X. 
  • Manrique, Beatriz (2016).Un sombrero en el corazón(epub)|format= require|url= (Axuda). Harlequín Ibérica.ISBN 978-84-687-7822-8. 
  • Martí Gilabert, Francisco (1991).Política relixiosa da Restauración, 1875–1931. Madrid: Rialp.ISBN 9788432128134. 
  • Varela Ortega, José (2001).Los amigos políticos: partidos, elecciones y caciquismo en la Restauración (1875-1900). Col. Historia. Madrid: Marcial Pons, ediciones de Historia.ISBN 84-7846-993-1. 

Outros artigos

[editar |editar a fonte]
Obtido de «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Manifesto_de_Sandhurst&oldid=6980308»
Categorías:
Categoría agochada:

[8]ページ先頭

©2009-2025 Movatter.jp