Licia (Lycia, Λυκία) foi unha rexión da costa suroeste deAsia Menor entreCaria ePaflagonia. A capital foiXanthos. O seu nome anterior foiLukka e os gregos mencionan algúns reis lendarios, entre elesLico, que lle daría nome ao país. Os nomes de soberanos da mitoloxía grega sonIóbates,Belerofonte o Corintio,Hipóloco,Glauco,Sarpedón,Megarión e Lico. O país é chamado polos turcosTekke ou Tekeh.
Limitaba ao oeste conCaria, ao norte conFrixia ePisidia, ao leste conPanfilia e ao sur comar Mediterráneo (esta parte é a miúdo chamadamar de Licia). A fronteira occidental formábaa o ríoGlaucos e as montañasDaedala; a norte formábaa asmontañas do Tauro; e o do leste as montañasClimax.
O país na súa parte norte era montañosa coas cordilleiras de Daedala, Cragos, e Massictes, que nalgúns puntos chegan aos 3000 metros, e ao leste a cordilleira de Climax. A chaira producía viño, gran, e froitas, ademais de madeira de cedro. Polo seu carácter volcánico tamén tiña fontes de nafta; enDeliktash hai un cráter de onde sae sempre lume, ao saír gas inflamado, e que probabelmente é a orixe da historia daQuimera.
Os ríos principais son o Xanthos ao oeste e o Limiros (Limyros) ou Aricandos ao leste. O lago máis importante é o actualmente chamadoAvlan Golu, e tamén é preciso mencionar aoYazer Golu.
Homero menciona ao país así como o río Xanthos e o cabo Quimera.Heródoto di que o seu antigo nome foi Milyas (Μιλυάς) e que os seus habitantes se chamabansolymi (Σόλυμοι) etremilae outermilae (Τρεμίλαι ou Τερμίλαι), probabelmente dúas tribos do mesmo pobo. Segundo a lenda, os tremilas ou termilas serían sometidos por unha banda de cretenses dirixidos por Sarpedón, irmán do míticoMinos, que formou un reino que chamou de Sarpedón, e que durante o seu goberno chegou unha colonia de atenienses dirixida por Lico, fillo de Pandión, expulsado de Ática polo seu irmán Egos. Sarpedón cambiou o nome do país polo de Licia en honor do seu amigo Lico. O nome Milyas (latín Milyae) foi restrinxido á parte montañosa ao norte do país, onde viviron os sólimos (solymi), mentres os termilas pasaron a chamarse licios.
Baixo o reiTelibinus consérvase a crónica dunha campaña contraLuhha, probabelmente Lukka, na que o reihitita se atribúe a vitoria, pero os habitantes de lukka, por veces aliados a Arzawa e outras veces independentes, sempre se resistiron á dominación dos hititas. En Lukka era onde estaba un santuario dunha das deidades principais hititas, a deusa solar deArinna.
BaixoMuwatallis II, Lukka apoiou ao rei hitita e enviaron un continxente ábatalla de Qadesh (sobre1390 a.C.). A rexión aparece despois debaixo dominio hitita ata a guerra civil entreMursilis III eHattusilis III. A situación é pouco coñecida, pero aparentemente houbo desordes e a rexión púxose baixo dirección dun home chamadoTawagalawa, irmán do rei deAhhiyawa. Tawagalawa foi identificado co homéricoEteocles, fillo de Andreos de Orcómeno; Tawagalawa comezou a atacar territorio hitita, de xeito que Hattusilis III perdeu pronto o control da situación ao suroeste, e a xente de Lukka chegou ao ríoHulaya, distrito fronteirizo con capital enHawaliya e aos distritos veciños deNatas,Parha (despoisPerge enPanfilia),Harhasuwanta e outros, de maneira que toda a costa ataKizzuwatna quedou fóra do control do rei hitita. Os distritos fronteirizos deWasuwatta eHarputtawana caeron en mans de rebeldes axudados por Lukka.
O aventureiroPiyama-radu deLazba invadiu territorio hitita desdeMillawanda (o rei era o seu sogro) e conquistou a terra do río Hulaya chegando ata aTerra Baixa Hitita ataNahita. Hattusilis marchou contra os coligados e expulsounos da Terra Baixa e o río Hulaya, pero sen chegar á costa occidental nin probabelmente Panfilia. Entón nomeou o seu sobriñoUlmi-Tesup (Kurunta), fillo de Muwatallis II, rei dun gran reino do suroeste, con capital enTarhuntasa, que gobernou baixo o nome deKurunta. O reino limitaba ao norte e oeste conPitassa,Ussa e terras hititas, e para o sur e suroeste eran terras a dominar "en dirección á cidade deSaranduwa na terra do río Hulaya". Nos seguintes anos Kurunta dominou ata a costa polo sur, e ao oeste ata orío Kastaraya (Caistro) e a cidade de Parha (Perge) na chaira panfilia.
Kurunta de Tarhuntasa entrevistouse co rei de Ahhiwaya enMillawanda e acordouse a retirada dos aqueos de Lukka, que retornou a control hitita e os xefes locais apresuráronse a proclamaren a súa lealdade ao rei de Tarhuntasa e ao gran rei hitita.
En Lukka librouse seguramente unha batalla naval contra ospobos do mar, na que os hititas serían derrotados. A segunda derrota en terra, enLawasanda, vai poñer fin ao seu imperio.
Non hai fontes escritas para coñecer o que aconteceu na rexión despois do1200 a.C. e, aínda que se cre queCreso de Lidia non puido dominar o territorio, só se sabe con certeza que foi conquistada porPersia o-546 e os licios ofreceron feroz resistencia ao xeneral Harpagos, e que a cidade deXanthos preferiu o aniquilamento (a súa xente asediada prendeu lume na cidade, que quedou destruía) antes de renderse. A comezos doséculo V a.C., os licios uníronse á revolta deXonia, pero serían sometidos igualmente cós xonios e o país foi incluído dentro da Satrapía I (Lidia) en tempo deDarío I o grande, dentro da cal formaba unha subsatrapía. CandoCaria (outra subsatrapía) se converteu en satrapía separada, Licia formou parte dela, pero tivo algúns momentos de autonomía con Zopiros e con Kherei na segunda metade do século V a.C., ePericles a principios doséculo IV a.C.. É posíbel que as cidades licias pagasen algún tipo de imposto a Atenas durante aguerra do Peloponeso. A súa historia detallada baixo dominio persa non é suficientemente coñecida, pero, sen entrar en detalles, pódese dicir que conservou unha certa autonomía pagando impostos e fornecendo soldados.
Despois do334 a.C. produciuse a conquista deAlexandre o Grande, que vai pasar de Caria a Pisidia e Frixia a través de Licia. Os licios non ofreceron resistencia aos macedonios, ou ofreceron moi pouca. Xanthos,Pinara,Patara, e unhas trinta cidades máis rendéronse sen loitaren. A confederación licia constituíuse (ou reconstituíse) nesta época; era unha confederación de cidades libres, (organización que segundoEstrabón xa existía desde o tempo de Creso, cando as cidades se confederaron para resistiren a este rei, e que se tería mantido, polo menos parcialmente, baixo dominio persa). Estrabón menciona a confederación e a súa constitución e di que estaba formada por 23 cidades das cales seis eran as principais: Xanthos (latín Xanthus), Patara, Pinara,Olimpos (Olympus),Mira (Myra) eTlos; cada unha tiña tres votos no consello federal; outras cidades máis pequenas tiñan dous; e o resto un só. O poder executivo da confederación estaba en mans do Liciarca (Λυκιάρχης), de elección anual ao comezo do congreso que tamén elixía aos outros membros executivos. Os xuíces e maxistrados eran escollidos por cada cidade segundo o seu número de votos e as taxas e outros deberes públicos seguían o mesmo principio. O congresos decidían sobre a paz, a guerra e as alianzas. Baixo o poder romano foi Roma a que tiña o control destes asuntos.
Alexandre deuna aNearco, o seu almirante. Nearco posuíuna tamén baixoAntígono, uns dosdiádocos de Alexandre, despois do-323, e que o-305 se proclamou rei deSardes. Pasou aosseléucidas o301 a.C. e aostolomeos o-295, volvendo aos seléucidas o-272.
A rexión quedou incorporada aoreino de Pérgamo despois do tratado deApamea o-188, por concesión romana a Rodas, pero as cidades lidias, coa axuda secreto de Pérgamo, resistiron aos rodios coas armas e finalmente aos romanos, enfadados cos rodios, restauraron a súa independencia e foi neste período cando chegou á súa máxima prosperidade e desenvolvemento. Na guerra deMitrídates, as cidades licias serían neutrais. Non foi excesivamente afectada polas incursións dos piratascilicios.
Na guerra civil que seguiu á morte deXulio César na metade doséculo I a.C., Bruto e Casio atacaron o país, que favorecía seica ao partido deOctavio eMarco Antonio.Cando Bruto atacou Xanthos (-42), a cidade volveu ofrecer unha resistencia teimuda, e cando Bruto puido entrar na cidade por un engano, outra vez a cidade foi destruída polos seus propios habitantes. A súa caída foi seguida pola rendición de Patara e outras cidades, e Bruto e impuxo grandes contribucións. Máis tarde Marco Antonio concedeu a Licia a exención de taxas tendo en conta estes padecementos e fixo reconstruír Xanthos.
| ||||
| Epónimo | Lico(pt)  | |||
|---|---|---|---|---|
| Localización | ||||
| ||||
| Estado | Turquía | |||
| Rexións | Rexión do Mediterráneo | |||
Cando Roma se expandiu polo Mediterráneo oriental, os licios aliáronse con Roma. Unha inscrición atopada en Tyberissos proporciona o primeiro rexistro dun tratado de alianza (foedus). A datación é incerta. Precede ao tratado do 46 a.C. (véxase máis abaixo) e podería remontarse ao segundo ou primeiro século a.C.. O contexto no que se fixo este tratado é descoñecido. Podería haberse firmado durante os movementos expansionistas porAntíoco III o Grande, o rei seléucida, enAnatolia antes daGuerra romano-seleucida (192-188 a.C.), ou durante ou despois desta guerra. Alternativamente, puido concluír no contexto dasGuerras Mitridáticas en Anatolia no século I a.C. O preámbulo dicía: "Haberá paz e alianza leal entre o pobo dos romanos e as cidades de Licia e a asemblea dos licios por terra e mar para sempre." Había catro cláusulas que estipulaban que:
Unha inscrición atopada nunha base de estatua atopada en Tespia testemuña que no 46 a.C.Xulio César asinou un tratado coa liga Licia. Tiña nove artigos. O primeiro artigo estipulaba "Amizade, alianza e paz, tanto por terra como por mar, perpetuamente. "Que os licios acaten o poder e preeminencia dos romanos como corresponde en todas as circunstancias."
Os demais artigos estipulaban:
2. Neutralidade de cada parte co inimigo do outro
3. Axuda mutua en caso de ataque a calquera das partes
4. Calquera persoa acusada de importar ou exportar produtos de contrabando debía ser acusada polo máximo funcionario das dúas partes
5. Os romanos acusados dun delito capital en Licia serían xulgados en Roma polas súas propias leis e os licianos acusados destes crimes deberían ser xulgados en Licia polas súas propias leis
6. Os romanos nunha disputa cos licios debían ser xulgados en Licia de acordo coas súas propias leis; se os licios eran levados aos tribunais polos romanos, o caso debía ser oído por calquera oficial que os disputantes elixisen para que o caso fose tratado con xustiza.
7. Ningunha persoa debía ser tomada como garantía, os prisioneiros de guerra romanos e licios debían ser devoltos aos seus propios países, os cabalos capturados, escravos ou barcos debían ser restaurados
8. As cidades, portos e territorios que foron restaurados aos licios pertencíanlles
9.Ambas partes acordaron respectar os termos deste xuramento e do tratado. Os detalles poderían ser modificados se as dúas partes o acordaban.[2]
No 43 d.C. o emperadorClaudio anexionou a Licia.Dión Casio escribiu queClaudio "reduciu aos licios a servidume porque se rebelaron e mataron algúns romanos e incorporounos na prefectura de Panfília". Tamén proporcionou algúns detalles da investigación deste asunto realizado no senado.Suetonio escribiu que Claudio "privou aos licios da súa independencia por mor das disputas intestinas mortais".[3] Nunha inscrición atopada en Perge que foi datada a finais do 45 principios do 46 d.C. os licianos, que se describiron como "aliados fieis", eloxiaron a Claudio por liberalos dos disturbios, ilegalidade e bandidaxe e pola a restauración das leis ancestrales. Fai unha referencia á transferencia do poder da multitude aos conselleiros, seleccionados de entre os mellores. Polo tanto, parece que puido haber unha levantamento popular revolucionaria que podería derrubar a orde establecida. A anexión de Licia parece encaixar na razón común para anexionar estados ou aliados romanos neste período, a perda de estabilidade debido a conflitos internos ou, nalgúns casos, ao debilitamento ou o fin dunha dinastía gobernante. A restauración da lei ancestral probablemente estivo ligada á práctica romana de respectar e garantir as leis, costumes e privilexios ancestrais das cidades-estados ou ligas de cidades-estados cos que fixo acordos de alianza no Mediterráneo Oriental. Licia anexionouse, pero a Liga Licia qmantívose, así como o autogoberno en relación coa maioría das cuestións locais segundo as leis tradicionais locais e a autoridade da Liga sobre os tribunais locais. O tratado firmado por César no ano 46 a.C. xa establecera un marco para a distinción de áreas xudiciais baixo a competencia da Liga Licia e as que estaban baixo un pretor romano peregrino (xuíz principal para estranxeiros) e podería usarse para definir a asignación de áreas legais entre o gobernador provincial romano e a Liga. Os romanos restableceron a estabilidade en Licia e mantiveron relacións amigables cos licios os dereitos de Licia ás súas leis tradicionaiss, costumes e privilexios.[4]Plinio di que a provincia tiña 70 cidades (incluíndoPanfilia) pero que no seu tempo se reduciran a 26.
No 74 d.C., o emperadorVespasiano uniu ás provincias romanas de Licia e Panfilia na provincia deLicia e Panfilia.[5][6] A afirmación de Dión Casio de que Claudio incorporou a Licia a Panfilia (que estaba gobernada por un prefecto, en lugar dunpropretor, ver arriba) é refutada pola existencia do legati Augusti pro praetore Lyciae (gobernadores provinciais imperiais de Licia con rango propretorial). O fillo adoptivo e herdeiro deAugusto,Caio César, morreu en Licia no 4 d.c. despois de ser ferido durante unha campaña en Artagira, Armenia.[7]
Adriano converteuna en provincia de rango senatorial.
Tolomeo di que no seu tempo era unha provincia separada pero seguramente permaneceu unida a Panfilia ata o tempo deTeodosio o grande, xa que hai polo menos unha inscrición que fala de “procos. Lyciae et Pamphyliae” e os dous territorios tiñan un único gobernador aínda en tempo deConstantino o grande. Baixo Teodosio, Licia e Panfilia serían separadas. A capital provincial foiMira (Myra).
Foi un país que permaneceu inexplorado polos occidentais ata que foi visitado por SirCharles Fellows en1838.
Provincias romanas (a partir da situación cara o 117) | ||
|---|---|---|
| A |  | |
| B | ||
| C | ||
| D | ||
| E | ||
| G | ||
| H | ||
| I | ||
| L | ||
| M | ||
| N | ||
| P | ||
| R | ||
| S | ||
| T | ||
| X | ||
