Aslinguas sino-tibetanas[1] oulinguas trans-himalaias forman unhafamilia de máis de 300 idiomas, que se falan desde o norte daIndia ao occidente, ataTaiwán polo leste, e desde aChina ao norte, ata apenínsula de Malaca, polo sur. En número de falantes soamente a supera afamilia indoeuropea. A procedencia destas linguas (que a lingüística occidental apenas estudou) hai que buscala noTíbet, oNepal,Myanmar, a China occidental e o estado indio deAssam. As linguas do grupo caracterízanse pola súa tendencia átonalidade.
Alingua bai deYunnan ten unha filiación algo enigmática, pois mentres uns situárona entre as tibetano-birmanas outros a colocado entre aslinguas tai ou entre asmon-khmer. As autoridades chinesas clasifican ao pobo bai entre os pobos tibetano-birmanos e á súa lingua entre a grupoyi (lolo-birmano). Unha hipótese é que a lingua bai orixinal é unha antiga rama da familia Senón-Tibetana, que se separou do tronco chinés fai 2.500 anos.
↑van Driem, George (2014). "Trans-HimalayanArquivado 06 de decembro de 2020 enWayback Machine.", en Owen-Smith, Thomas; Hill, Nathan W. (eds.),Trans-Himalayan Linguistics: Historical and Descriptive Linguistics of the Himalayan Area, Berlin: de Gruyter, p. 11–40,ISBN 978-3-11-031083-2.
↑Hsiu, Andrés (2019)."Working tree of the Sino-Tibetan phylum".Proxecto ramas sino-tibetanas (Sino-Tibetan Branches Project)(en inglés). Arquivado dendeo orixinal o 22 de outubro de 2020. Consultado o 16 de decembro de 2020.
