| Lingua anglonormanda | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
Instancia de | |||||||
| Propiedades | |||||||
Alfabeto | |||||||
Tipoloxía lingüística | |||||||
Caso gramatical | |||||||
| Clasificación lingüística | |||||||
| Xeografía | |||||||
Orixinario de | |||||||
| Identificadores | |||||||
| |||||||
| Wikidata | |||||||
Alingua anglonormanda[1] é unha variedade dalingua normanda que foi empregada noReino de Inglaterra e, en menor grao, nasIllas Británicas durante o período anglonormando.
CandoGuillerme o Conquistador liderou aconquista normanda de Inglaterra en 1066, el, os seus nobres, e moitos dos seus seguidores deNormandía, falaban unha variedade de linguas d'oïl (variedades setentrionais dogalo-románico). Unha delas era onormando antigo, e outros seguidores falaban variedades dalingua picarda do oeste francés. Esta amálgama converteuse nun único dialecto insular coñecido como anglonormando, que era de uso común na literatura e na administración entre os séculos XII e XV. É difícil saber con exactitude a extensión da lingua na poboación xa que o que se sabe dela restrínxese ós rexistros escritos, pero si se sabe que o anglonormando era en gran medida a lingua falada polas clases altas da Inglaterra medieval.
