Aleucemia (dogregoleucos λευκός "branco" eemia αἷμα "sangue") é un grupo deenfermidades malignas damedula ósea (cancrohematolóxico[1]) que provoca un aumento descontrolado deleucocitos na mesma. Con todo, nalgúns tipos de leucemias tamén poden afectarse calquera dos precursores das diferentes liñas celulares da medula ósea, como os precursores mieloides, monocíticos, eritroides ou megacariocíticos.[2]
A leucemia é ocancro máis frecuente na infancia, con 3-5 casos por ano por cada 100.000 nenos menores de 15 anos.[3] No ano 2000, uns 256.000 nenos e adultos desenvolveron algún tipo de leucemia.[4]
Existen distintos tipos de clasificación, en función do criterio que se utilice para iso.
Segundo a poboación celular afectada
- Leucemia mieloide crónica (LMC) incluída dentro dassíndromes mieloproliferativas crónicas.
- Leucemia linfática crónica (LLC) incluída dentro dassíndromes linfoproliferativas e equiparable aolinfoma linfocítico.
- Leucemia linfoide aguda ou Leucemia Linfoblástica Aguda (LLA)
- Leucemia mieloide aguda ou Leucemia Mieloblástica (LMA)
- Leucemia mielóxena (LM)
- Leucemia aleucémica. Cursa sen aumento das células sanguíneas. Caracterízase por unha medula ósea hipocelular, pero con presenza de máis do 30% de blastos.[5]
ademais delinfomas non Hodgkin leucemizados, é dicir, coa presenza decélulas linfomatosas no sangue periférico, como sucede naTricoleucemia.
Segundo a gravidade da patoloxía
- Aguda: neste caso, dáse un aumento moi rápido das células sanguíneas inmaturas. Estas células non realizan as funcións sanguíneas necesarias, e ocupan un espazo que permitiría o desenvolvemento das células maduras. É moi importante que o tratamento sexa precoz xa que a progresión celular e a dispersión das células malignas pode conducir a que a leucemia chegue a outros órganos corporais. Esta forma de leucemia é a máis común en nenos.
- Crónica: nesta afección, prodúcense demasiadosglóbulos brancos maduros pero anormais. Progresa durante meses ou anos, polo que non sempre se administra o tratamento inmediatamente, se non que ás veces estúdase a situación para ver cal é o momento máis efectivo para a terapia. Aínda que poden ocorrer en calquera grupo de idade, a leucemia crónica ocorre máis a miúdo en persoas maiores.
A principal característica das leucemias agudas é a presenza dun "cesamento madurativo" das células deliña mieloide (LMA) ou Linfoide (LLA) con blastose enmedula ósea (superior de 20 % de celularidade non eritroide segundo aOMS). Dado que aínda quedahematopoyesis normal residual, pode verse ensangue periférico a existencia dun "hiato leucémico", é dicir, presenza de formas non maduras en sangue periférico e formas maduras pero con ausencia de elementos intermedios.
Nas leucemias crónicas, a principal característica morfolóxica é a non existencia de devandito hiato leucémico, xa que non existe detención madurativa, permitindo segregar ao sangue células maduras, e o seu curso clínico adoita ser indolente.
De xeito resumido, algunhas das súas manifestacións clínicas máis importantes son:
- Decaída, falta de forzas, mareos,náuseas, inapetencia, diminución de peso importante.
- Febre que dura varios días sen unha causa aparente, sudación nocturna, calafríos.
- Dor ou sensibilidade ósea, dores articulares e de extremidades.
- Hemorraxias frecuentes sen motivo aparente, por exemplo, sangrado anormal dasenxivas ou danariz.
- Petequias ou hematomas sen ter algún golpe.
- Palidez de pel, interior da cavidade oral ou daspálpebras.
- Aumento de tamaño dosganglios linfáticos.
- Aparición de masas ou crecementos anormais de órganos abdominais como obazo e ofígado, ou aparición de masas que crecen noutras partes do corpo.
- Alteracións dos exames sanguíneos (hemograma,VIH etc.).
- Irregularidade nosciclos menstruais.
- Dor en articulacións.
O diagnóstico baséase xeralmente en repetidas valoracións sanguíneas completas e un exame demedula ósea tralos síntomas observados. Abiopsia dunganglio linfático pode realizarse tamén para diagnosticar certos tipos de leucemia nalgunhas situacións. Unha vez diagnosticada a enfermidade, unha analítica sanguínea pode utilizarse para determinar o grao de dano aofígado e aosriles ou os efectos daquimioterapia no paciente. Para observar os posibles danos visibles debidos á leucemia, pódense utilizar radiografías (en ósos), resonancia magnética (cerebro) ou ultrasóns (ril,bazo e fígado). As tomografías computarizadas de cando en cando utilízanse para revisar os nódulos linfáticos no peito.
Aínda que algunhas leucemias teñen carácter fulminante, outras poden ser enfermidades indolentes, de presentación insidiosa. Xa que non existe ningúnsíntoma que por si só e de xeito específico permita diagnosticar esta enfermidade, sempre debe descartarse a presenza de leucemia en presenza de manifestacións clínicas suxerentes, tales como unhemograma alterado. O método máis seguro para confirmar ou descartar o diagnóstico é mediante a realización dunmielograma e, só en casos seleccionados, pode ser necesario realizar unhabiopsia da medula ósea.
O tratamento da leucemia pode incluír[6]:
- ↑"OncoLink en español". Arquivado dendeo orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 14 de xullo de 2013.
- ↑Pizzo, A. Philip; Poplack, David G.(2002) Principles and practice of Pediatric Oncology.Philadelphia, USA. Ed. Lippincott Williams & Wilkins.pp 545.
- ↑LatinSalud.com
- ↑Mathers, Colin D, Cynthia Boschi-Pinto, Alan D Lopez and Christopher JL Murray (2001). "Cancer incidence, mortality and survival by site for 14 regions of the world.". Global Programme on Evidence for Health Policy Discussion Paper No. 13 (World Health Organization).http://www.who.int/entity/healthinfo/paper13.pdf.
- ↑"Leucemia aleucémica. Diccionario médico. Clínica Universidad de Navarra.".www.cun.es. Consultado o2023-01-09.
- ↑ref name=E>Maite Hernández Menéndez, María de los Ángeles Ríos Hernández:Oncogenes y cáncer.Arquivado 23 de setembro de 2013 enWayback Machine. Instituto Nacional de Oncología y Radiobiología. Rev Cubana Oncol 1999;15(2):131-9
- ↑Agentes citostáticos.Arquivado 16 de maio de 2013 enWayback Machine. Protocolos de vigilancia sanitaria específica. Comisión de Salud Pública de Consejo Interterritorial del Sistema Nacional de Salud, España, 2003
- ↑Lodish H., Berk A., Matsudaira P., Kaiser C. A., Krieger M., Scott M. P., Zipursky S. L., Darnell J. (2004).Molecular Biology of the Cell (5ena ed.). Nova York: WH Freeman. p. 963.
