Este artigoprecisa de máisfontes ou referencias que aparezan nunhapublicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axudemellorando este artigo.(Desde xuño de 2017.) |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 31 de xaneiro de 1930 Estocolmo, Suecia |
| Morte | 11 de xuño de 1972 Le Mans, Francia |
| Lugar de sepultura | Lidingö kyrkogård(en) |
| Educación | Universidade de Oxford |
| Actividade | |
| Ocupación | piloto de motociclismo, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un |
| Nacionalidade deportiva | Suecia |
| Deporte | Motociclismo |
| Participou en | |
| 24 Horas de Le Mans | |
| Familia | |
| Pai | Gert Bonnier |
| Descrito pola fonte | Q21586309 Vem är det 1963(en) Vem är det 1967(en) |

Joaquín "Jo" Bonnier (nado enEstocolmo,Suecia o 31 de xaneiro de 1930 e finado enLe Mans,Francia o 11 de xuño de 1972) foi un pilotosueco deFórmula 1 que competiu en varios equipos.

Jo Bonnier naceu enDjurgården,Estocolmo, no seo da rica familia Bonnier. Falaba seis idiomas. Os seus pais esperaban que fora médico. O seu pai, Gert, foi profesor dexenética naUniversidade de Estocolmo. Moitos membros da súa numerosa familia estaban no negocio editorial, e foi a súa aspiración unirse a eles durante un tempo. Asistiu áUniversidade de Oxford durante un ano, estudou idiomas. A continuación, marchou aParís,Francia pensando en aprender sobre o negocio editorial.
Bonnier comezou a competir nas carreiras en Suecia aos 17 anos, nunha vella motocicletaHarley-Davidson. Regresou a casa a Suecia en 1951 logo da súa viaxe a París. Participou en varios rallies como o orgulloso propietario dunSimca.[1]
Bonnier entrou na Fórmula Un en1956 cunMaserati. A carreira deportiva de Bonnier case terminou en setembro de 1958 nunha carreira enImola, preto deModena. Debutou nun Maserati 1500 e correu a través da pista logo dun mal comezo. Bonnier pasou aLuigi Musso e foi sacando ao líderEugenio Castellotti ao redor de dous segundos por volta. Bonnier perdeu o control cando outro automóbil parou diante de el, mentres negociaba unha curva rápida. O seu Maserati golpeou unha roca grande no bordo da estrada e catapultouno. O outro condutor pasou por debaixo del mentres viraba unha e outra vez no aire. Mentres estaba boca abaixo o casco do seu competidor púxose en contacto co seu. O Maserati de Bonnier aterrou de costado antes de derrapar 75 metros e dirixirse a unha gabia, onde se detivo contra un poste. Bonnier foi lanzado fóra do coche. Sufriu unha conmoción cerebral, varias costelas rotas e unha vértebra rota. Nada quedaba do seu coche a parte dunha chea de chatarra fumeante.
O seu maior logro na F1 foi a vitoria lograda paraBRM noGran Premio dos Países Baixos de 1959 enZandvoort, cando o seu moi pouco fiable coche funcionou ben por unha vez (Dan Gurney eHans Herrmann tiveron accidentes logo de fallarlles os freos). Tamén gañou o Gran Premio de Alemaña de 1960 cunPorsche 718, unha carreira celebrada enFórmula 2. Bonnier foi un dos impulsores daAsociación de Pilotos de Grandes Premios.

Malia a súa vitoria para BRM, Bonnier non pilotou en moitos equipos de fábrica en toda a súa carreira, cunhas participacións illadas como piloto substituto enLotus,Brabham eHonda. Tralo seu debut nun Maserati de fábrica, logo conduciu á súa propia escuderíaJoakim Bonnier Team Racing e para aScuderia Centro Sud de Mimmo Dei nos últimos anos da década dos 50, antes de atopar un lugar nos equipos BRM ePorsche.
Logo de que Porsche deixara os Grandes Premios a final da tempada1962 de Fórmula Un, Bonnier marchou aRob Walker Racing Team, o único equipo privado que anotara vitorias en probas do Mundial, onde pilotouCoopers e Brabhams, anotando algúns puntos.
En 1966 refundou o seu propio equipo como Anglo-Suisse Racing Team (que máis tarde sería renomeado como Ecurie Bonnier), pero o seu interese na F1 diminúe gradualmente. A súa última tempada completa foi a de1968, no que cambiou o seu vello Cooper T86 por un velloMcLaren. Correu en ocasionalmente na F1 ata1971.
En 1966, xunto cos pilotos estadounidensesPhil Hill,Richie Ginther eCarroll Shelby, foi o asesor de carreiras da famosa películaGrand Prix protagonizada porJames Garner. Todas as persoas mencionadas (incluíndo Garner, que fixo toda á súa propia condución) foron empregados como pilotos das escenas de carreiras. Durante a rodaxe noGran Premio de Bélxica de 1966 no circuíto de Spa-Francorchamps, Bonnier, xunto con máis da metade dos participantes, incluíndoJackie Stewart,Bob Bondurant,Graham Hill eDenny Hulme, estreláronse na primeira volta da carreira. Segundo Phil Hill, Bonnier pasou por un espazo á beira da pista e non puido participar no rodaxe posterior no circuíto.

Ademais de F1, Bonnier tamén participou en moitas carreiras de autos deportivos. Gañou aTarga Florio de 1960, co-pilotando un Porsche 718 de fábrica conHans Herrmann, e en 1962 cunFerrari 250 TRI patrocinado poloConde Giovanni Volpi acadou os máximos honores nas12 Horas de Sebring, compartindo o coche conLucien Bianchi. En 1963 foi unha vez máis gañador na Targa Florio, conCarlo Mario Abate noutro Porsche 718 de fábrica.
1964 foi o seu mellor ano noautomobilismo, onde co-pilotando unFerrari P patrocinado porMaranello Concessionaires conGraham Hill, logrou cun 330P o segundo lugar nas24 Horas de Le Mans e unha vitoria enMontlhéry, na carreira de 12 horas deReims tamén logrou o primeiro lugar nun 250LM.
Logo gañou os1000 quilómetros Nürburgring nunChaparral en 1966 (conPhil Hill), a súa última vitoria nun grande evento deportivo, pero aínda logrou vitorias menores, os 1.000 quilómetros de Barcelona enMontjuïc en 1971 (conRonnie Peterson) e as 4 horas deLe Mans en 1972 (con Hughes de Fierlant).
Bonnier comprou un McLaren M6B para facer a campaña nasCan-Am series de 1968. Na primeira saída no GP Karlskoga en Suecia, Bonnier tiña a pole, pero unha excursión fóra da pista na primeira volta levoulle a terminar segundo tras David Piper nun Ferrari 330P3 / 4. Logo correu co seu McLaren en cinco das seis carreirasCan-Am, o seu mellor resultado un oitavo en Las Vegas.[2] El estivo repleto de problemas mecánicos a maioría da tempada. Con todo, terminou terceiro no M6B na carreira das 200 millas do Monte Fuji.[3]
A principios dos anos setenta, tomou á dirección do seu equipo, presentando varios coches nas carreiras doCampionato do Mundo Sportscar quedando nun segundo plano como piloto. Tamén foi dos primeiros na loita pola seguridade nas pistas, que comezara nesa época. Con todo, viuse involucrado nun accidente na recta entre Mulsanne e a curva Indianápolis enLe Mans en 1972, cando o seu convertibleLola -Cosworth T280 colisionó cunFerrari Daytona pilotado por un piloto suízo afeccionado Florian Vetsch. O seu coche foi catapultado ás árbores e matouse. O pilotoVic Elford viu o Ferrari ardendo furiosamente, sacou o seuAlfa Romeo Tipo 33 cara ao lado dereito da pista e correu a través da pista ata o Ferrari, abrindo a porta, tratando de sacar a Vetsch. Pero Vetsch xa saíra do coche e estaba no lado da pista onde Elford estacionara o seu Alfa. Elford viu Vetsch e logo viu os restos do Lola amarelo de Bonnier no bosque á beira da pista. Segundo Elford, o último que viu do Lola de Bonnier era que estaba "dando voltas nas árbores como un helicóptero". Máis tarde Elford entregou o seu Alfa aHelmut Marko, pero a caixa de cambios gripou e retirouse da carreira. Elford máis tarde dixo que "foi a primeira vez na miña carreira deportiva que alégrome de que o meu coche rompera."
Bonnier morreu nun accidente nas24 Horas de Le Mans de 1972 no que o seu coche de carreiras Lola golpeou unha barreira e o auto doutro competidor antes de golpear contra as árbores do lado da pista, morrendo instantaneamente.[4][5]
(Chave) As carreiras en letra grosa indicanpole position; as carreiras encursiva indicanvolta rápida.
(Carreiras en letra grosa indican pole position)(Carreiras enitálica indican volta rápida)
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Joakim Bonnier |
| A Galipedia ten unportal sobre:Fórmula 1 |