Músico autodidacta, dende pequeno escoitouBlues eR&B da colección de discos do seupai, quen lle mercou a súa primeiraguitarra cando tiña 10 anos. Ó ano seguinte o seu pai foi a unha tenda de música deSeattle e mercou unhaguitarra eléctrica para Jimi e unsaxofón para el, saxofón que tería que devolver para poder rematar de pagar a guitarra. Inspirouse na innovación de xente comoB. B. King,Albert King eT-Bone Walker e converteu aguitarra eléctrica nun instrumento distinto a unha guitarra normal amplificada, que era como se viña utilizando ata o de entón. Sendo aíndaadolescente, xa adquirira unha considerable reputación coma guitarrista tocando con xente coma Ike eTina Turner,Little Richard ou o mesmoB.B. King.
En1965 Jimi formou a súa propia banda, chamadaJimmy James and the Blue Flames. Chas Chandler, baixista dos Animals, oíuno tocar e ofreceulle inmediatamente trasladarse aLondres. Jimi volveu a adoptar o seu verdadeiro nome modificando a ortografía.Chas Chandler conseguiulle coma baixista aNoel Redding, quen en realidade era unguitarrista que necesitaba o emprego, e a un batería chamadoMitch Mitchell. Xuntos formaronThe Jimi Hendrix Experience. Os Experience sacaron o seu primeiro single con Polydor, "Hey Joe" (canción de Tim Robins) chegou ó nº4 das listas. Durante 1967 conseguiu outros tres singles de éxito considerados hoxe coma clásicos: "Purple Haze", "The Wind Cries Mary" e "The Burning of the Midnight Lamp".
A finais de1967 regresou aosEUA para tocar noFestival Pop de Monterrey. Ó finalizar a súa actuación prendeulle lume á guitarra, cousa que non fixo moita graza a un dos seus representantes.Bill Graham fíxose cargo entón da banda contratándoa como abreconcertos durante varias noites ósJefferson Airplane. Despois da impresionante actuación de Jimi na primeira noite, os Airplane retiráronse do cartel.
En1969 Jimi, canso dosExperience, separouse e sacou un disco en directo conBill Cox óbaixo eBuddy Miles ábatería que non tivo moito éxito. De mala gana volve reunir ósExperience, pero comeza a rexeitar as actuacións en directo. Instala enNova York os seus propios estudios ("Electric Lady Studios") e dedicase a gravar.
O 18 de setembro de1970 morre por mor dunha inxestión masiva debarbitúricos, afogado no seu propio vómito. Truncábase deste xeito a carreira do máis grande guitarrista de tódolos tempos.
En realidade só os catro primeiros discos foron sacados en vida, os demais son obras póstumas.
Ademais dos álbums oficiais hai unha chea de discos con recompilacións, actuacións en directo, festivais... Afortunadamente, hai moitísimos discos en directo non oficiais cun son mellor que os directos oficiais de moitos outros grupos.
Coma amplificadores usaba seispantallas acústicas Marshall de 4 x 12, un monitor de 4 x 12 e nada menos que catro cabezas para poder manter o equipo funcionando nos concertos, xa que o puña ó máximo controlando o volume cópotenciómetro daguitarra, así saturaba o amplificador.Un dos legados de Jimi foi o uso do Wah-Wah entre os guitarristas, usaba modelos Vox ou Crybaby, ademais dun Fuzz-Box para saturar o amplificador. Coma complementos utilizaba un divisor de oitavas, un phaser e un delay analóxico.
Jimi, coma moitos grandes guitarristas (Eric Clapton,Jeff Beck etc.), facía el mesmo modificacións á electrónica das súas guitarras, experimentando con calquera cousa posible e conseguindo deste modo sons inverosímiles.
_(cropped).jpg)
.jpg)
