Inventio é a segunda etapa doproceso retórico de construción dundiscurso consistente en achar os elementos referenciais do mesmo. É o primeiro bosquexo estrutural, nel localízanse os conceptos que han ser incluídos en cada unha das partes.
As etapas daretórica para a construción do discurso son:Intelectio,inventio,dispositio eelocutio.
A crítica máis antiga da retórica é que non trata un tema específico, isto é, que un orador pode dar un discurso sobre calquera tema e non sendo o contido o que importa, senón como un orador usa o idioma. Esa é unha das razóns poas quePlatón atacou esta práctica, baleira na súa opinión.
Aristóteles respondeu á crítica argumentando que razón e retórica van xuntas, argumentando que a razón dialéctica é a ferramenta para atopar verdades universais e a retórica é a ferramenta para aclaralas e transmitilas aos demais.[1] Ainventio serve ao orador a construír argumentos utilizando un sistema. Os retóricos romanosCicerón eQuintiliano dedicaron tempo a formular a teoría detrás da retórica dos argumentos. A inventio constaría de tres partes:
Inventio, dolatíninventionem (nominativoinventio), e este das raíces indoeuropeas ou pre-indoeuropeas*en e*gwa para 'vir'[2] é significa "atopar", e é a palabra máis empregada para referirse aos feitos que levaron aoachado do sepulcro do Apóstolo Santiago en Galiza nos anos820-830.[3]
