As Illas Cocos ou Illas Keeling (Cocos Islands Malay:Pulu Kokos (Keeling)), oficialmente o Territorio das Illas Cocos (Keeling) (/ˈkoʊkəs/;[1][2]Cocos Islands Malay:Pulu Kokos (Keeling)), é unterritorio externo australiano noocéano Índico, que comprende un pequeno arquipélago aproximadamente a medio camiño entre Australia eSri Lanka e relativamente preto da illa indonesia deSumatra. O dobre nome do territorio (oficial desde a incorporación das illas a Australia en 1955) reflicte que historicamente as illas foron coñecidas comoIllas Cocos' ouIllas Keeling'.
As illas foron descubertas en 1609 polo capitán de barco británicoWilliam Keeling, pero non se produciu ningún asentamento ata principios do século XIX. Un dos primeiros colonos foi John Clunies-Ross, un comerciante escocés, gran parte da poboación actual da illa descende dos traballadores malaios que trouxo para traballar a súa plantación decopra. Afamilia Clunies-Ross gobernou as illas como un feudo privado durante case 150 anos, co xefe da familia normalmente recoñecido comomaxistrado residente. Os británicos anexionaron as illas en 1857, e durante o século seguinte foron administradas desdeCeilán ouSingapur. O territorio foi transferido a Australia en 1955, aínda que ata 1979 practicamente todos osinmobles das illas aínda pertencían á familia Clunies-Ross.
As illas foron chamadasIllas Cocos (desde 1622),Illas Keeling (desde 1703),Illas Cocos-Keeling (desdeJames Horsburgh en 1805) e asIllas Keeling–Cocos (século XIX).[4]Cocos refírese aos abundantescocoteiros, mentres queKeeling éWilliam Keeling, quen descubriu as illas en 1609.[4]
John Clunies-Ross,[5] que navegou alí noBorneo en 1825, chamou ao grupoBorneo Coral Isles, restrinxindoKeeling aNorth Keeling, e chamando a South Keeling "Cocos propiamente chamada así".[6][7] A formaIllas Cocos (Keeling), certificada desde 1916,,[8] oficializouse pola Lei das Illas Cocos (Keeling) de 1955.[4]
O nome malaio do territorio éPulu Kokos (Keeling). Os letreiros da illa tamén presentan traducións ao malaio.[9][10]
As Illas Cocos (Keeling) están situadas no medio do océano Índico ó suroeste deSumatra, a 2750 km ao noroeste dePerth, e a 900 km ao suroeste dailla de Nadal, o seu veciño máis próximo. O arquipélago consistente nun grupo de 27 illas, das cales só dúas están habitadas, e situadas nas coordenadas (12 30 S, 96 50 E). A súa capital éWest Island.
Forman dous atois coralinos de baixa elevación. Oatol do sur ten unha lagoa de 4 metros de profundidade. Non hai ríos. Ingresos polapesca, limitadaagricultura efilatelia.
As Illas Cocos experimentan dúas estacións principais:
A estación do vento: a partir de abril/maio ata setembro/a outubro. Calma: a partir de novembro ata abril. As illas contan cunha precipitación máis alta durante xullo.Desde xaneiro ata agosto, pode tamén xerarse o sistema ocasional de presión baixa (xeralmente entre febreiro e abril).
As Illas Cocos foron descubertas en 1609 polo capitán William Keeling daCompañía Británica das Indias Orientais, pero recentemente en 1826 foron poboadas polo inglés Alexander Hare. A empresa Clunies-Ross, fundada polo escocés John Clunies-Ross a principios do século XIX, estableceuse e pasou a ser a verdadeira dona das illas, a pesar da condición de colonia británica. ARaíña Vitoria concedeu as illas á familia Clunies-Ross en 1886, a cambio do dereito de utilizar as terras con fins públicos. Ross introduciu traballadores malaios -en condicións próximas á escravitude- para explotar as palmas cocoteras.
O 23 de novembro de 1955, as illas foron transferidas do Reino Unido áCommonwealth de Australia. Inmediatamente antes da transferencia as illas formaban parte daColonia de Singapur doReino Unido, de acordo coa Lei de Asentamentos do Estreito (Repeal) Act, 1946 do Reino Unido[11] e as British Settlements Acts, 1887 e 1945, segundo o aplicado pola Lei de 1946. Os pasos legais para efectuar a transferencia foron os seguintes:[12]
O Parlamento da Commonwealth e o Goberno solicitaron e consentiron a promulgación dunha Lei do Reino Unido a tal efecto.
A Lei das Illas Cocos, de 1955, autorizou a Súa Maxestade, por Orde do Consello, a ordenar que as illas deixasen de formar parte daColonia de Singapur e quedaran baixo a autoridade da Commonwealth.
Pola Lei das Illas Cocos (Keeling) de 1955, o Parlamento da Commonwealth prevía a aceptación das illas como territorio baixo a autoridade da Commonwealth e para o seu goberno.
A Orde do Consello das Illas Cocos, de 1955, feita en virtude da Lei do Reino Unido de 1955, dispuxo que o día sinalado (23 de novembro de 1955) as illas deixaran de formar parte da Colonia de Singapur e quedaran baixo a autoridade do Commonwealth de Australia.
A razón desta complexa maquinaria debeuse aos termos da Lei de Asentamentos do Estreito (Derogación) de 1946. Segundo SirKenneth Roberts-Wray "calquera outro procedemento tería sido de dubidosa validez".[13] A separación implicou tres pasos: separación da Colonia de Singapur, transferencia polo Reino Unido e aceptación por Australia.
H.J. Hull foi nomeado o primeiro representante oficial (agora administrador) do novo territorio. Era tenente comandante da Royal Australian Navy e foi liberado para tal fin. Baixo a Decisión 1573 do Gabinete da Commonwealth do 9 de setembro de 1958, o nomeamento de Hull foi rescindido eJohn William Stokes foi designado en comisión de servizo da policía do Territorio do Norte. Un comunicado de prensa a finais de outubro de 1958 do ministro de Territorios, Hasluck, eloxiou os tres anos de servizo de Hull en Cocos.
Stokes desempeñou o cargo desde o 31 de outubro de 1958 ata o 30 de setembro de 1960. Publicáronse os recordos da infancia do seu fillo e as fotos das Illas.[14] C. I. BuffettMBE daIlla Norfolk sucedeuno e serviu desde o 28 de xullo de 1960 ata o 30 de xuño de 1966, e máis tarde actuou como Administrador en Cocos e na Illa Norfolk. En 1974, Ken Mullen escribiu un pequeno libro[15] sobre o tempo que pasou coa súa muller e o seu fillo entre 1964 e 1966 traballando na estación de cable da illa Direction.
Na década de 1970, aumentou a insatisfacción do goberno australiano co estilo feudal de Clunies-Ross do goberno da illa. En 1978, Australia obrigou á familia a vender as illas e a empresa, que segue monopolizando a produción e comercialización dacopra, pola suma de 6.250.000 AUD, utilizando a ameaza de expropiación. Por acordo, a familia mantivo a propiedade de Oceania House, a súa casa na illa. En 1983, o goberno australiano renegou deste acordo e díxolle áJohn Clunies-Ross que debería abandonar as Cocos. Ao ano seguinte, oTribunal Superior de Australia declarou que a expropiación da Oceanía House era ilegal, pero o goberno australiano ordenou que non se lle concedese ningún negocio gobernamental á naviera de Clunies-Ross, unha acción que contribuíu á súa bancarrota.[16] John Clunies-Ross trasladouse máis tarde aPerth, Australia Occidental. Non obstante, algúns membros da familia Clunies-Ross aínda viven nas Cocos.
Por outra banda, Australia dispón dunha base militar na Illa West, comprada en 1951.
O goberno de Australia levou a cabo amplos preparativos para preparar aos habitantes malaios das Cocos para votar no seu referendo de autodeterminación. As discusións comezaron en 1982, co obxectivo de celebrar o referendo, baixo a supervisión das Nacións Unidas, a mediados de 1983. Segundo as directrices desenvolvidas polo Comité de Descolonización da ONU, os residentes debían ter tres opcións: independencia total, asociación libre ou integración con Australia. A última opción foi a preferida tanto polos insulares como polo goberno australiano. Un cambio de goberno en Canberra tras as eleccións australianas de marzo de 1983 atrasou a votación un ano. Mentres o Consello Naciona da Illa declarou a súa preferencia por un "voto" de consenso comunal tradicional, a ONU insistiu nunha votación secreta.O referendo celebrouse o 6 de abril de 1984, no que participaron os 261 insulares elixibles, incluída a familia Clunies-Ross: 229 votaron a favor da integración, 21 da Asociación Libre, nove de independencia, e dous abstivéronse.[17] Nos últimos anos producíronse unha serie de disturbios entre a poboación musulmá e a non musulmá das illas.[18]
Os habitantes optaron pola nacionalidade australiana e a plena anexión das illas a Australia. A Asemblea Xeral dasNacións Unidas, en decembro dese ano, recoñeceu o resultado do plebiscito e eximiu a Australia de informar ao Comité de Descolonización. Australia comprou as últimas propiedades de Clunies Ross nas illas en 1993. En decembro de 2001, a illa West dobrou a súa poboación ao recibir inmigrantes ilegais, maioritariamente deSri Lanka. Os operadores turísticos alertaron que isto podería acabar co turismo nas illas. O diplomático Evan Williams foi designado, en outubro de 2003, administrador de Cocos por parte do goberno australiano. En xaneiro de 2006, Williams foi substituído por Neil Lucas quen era, ademais, administrador das Illas de Nadal.
Un estudo de 2019 dirixido por Jennifer Lavers do Instituto de Estudos Mariños e Antárticos daUniversidade de Tasmania publicado na revistaScientific Reports estimou o volume delixo plástico nas Illas como preto de 414 millóns de pezas, cun peso de 238 toneladas, o 93% das cales está soterrada baixo a area. Dixo que as enquisas anteriores que só avaliaban o lixo superficial probablemente "subestimaron drasticamente a escala de acumulación de restos". Os residuos plásticos atopados no estudo consistían na súa maioría en artigos dun só uso como botellas,cubertos de plástico, bolsas epallas para beber.[19][20][21][22]
As illas Cocos son estratexicamente importantes pola súa proximidade ás rutas de navegación nos océanosÍndico ePacífico.[23] Os Estados Unidos e Australia expresaron o seu interese estacionando drons de vixilancia nas Illas Cocos.[24]Euronews describiu o plan como apoio australiano a unha maior presenza estadounidense no sueste asiático, pero expresou a súa preocupación por que fose probable que moleste ao goberno chinés.[25]
James Cogan escribiu para oWorld Socialist Web Site que o plan para colocar drons de vixilancia en Cocos é un dos compoñentes do "pivote" do expresidente estadounidenseBarack Obama cara a Asia, facilitando o control das rutas marítimas, e permitindo potencialmente que as forzas estadounidenses impoñan un bloqueo contra China..[23] Despois de queThe Washington Post informase dos plans para construír bases aéreas,[26] O ministro de Defensa australianoStephen Smith afirmou que o goberno australiano considera que "Cocos son potencialmente un lugar estratéxico a longo prazo", pero iso será no futuro."[27]
↑Horsburgh, James (1841)."Illas ao sur e ao sueste de Xava; As Illas Keeling ou Cocos".O directorio da India, ou, Indicacións para navegar cara e desde as Indias Orientais, China, Australia e os portos interxacentes de África e América do Sur: comp. principalmente de diarios orixinais dos buques da honrosa compañía, e de observacións e anotacións, resultantes da experiencia de vinte e un anos na navegación deses mares1 (5th ed.). London: W.H. Allen and Co. pp. 141–2.
↑Ross, J. C. (May 1835)."The Cocos' Isles".The Metropolitan. Peck and Newton. p. 220.
↑Weber, Max Carl Wilhelm; Weber, Lieven Ferdinand de Beaufort, Max Wilhelm Carl (1916).The Fishes of the Indo-australian Archipelago. Brill Archive. p. 286. Arquivado dendeo orixinal o 31 de decembro de 2015. Consultado o 26 de agosto de 2015.
↑Commonwealth and Colonial Law by Kenneth Roberts-Wray, London, Stevens, 1966. pp. 133–134
↑Commonwealth and Colonial Law by Kenneth Roberts-Wray, London, Stevens, 1966. p. 134
↑Stokes, Tony (2012).Sexa o que sexa, vereino: Crecer nos anos 40, 50 e 60 no Territorio do Norte, Nadal e nas illas Cocos (Keeling), Nova Gales do Sur e o Territorio da Capital Australiana. Tony Stokes. p. 238.ISBN9780646575643.
↑Kenneth Chen, "Pacific Island Development Plan: Cocos (Keeling) Islands- The Political Evolution of a Small Island Territory in the Indian Ocean" (1987): Mr Chen was Administrator, Cocos Islands, de decembro 1983 a novembro 1985.
↑"Lost in transition".www.theaustralian.com.au. 2009-08-31. Arquivado dendeo orixinal o 23 de decembro de 2016. Consultado o2018-12-27.