Na súa tempada de debut, os Rockets tan só gañaron 15 partidos, mais tras elixir na primeira posición doDraft da NBA de1969 aElvin Hayes, clasificáronse para os playoffs por primeira vez. Con todo, os Rockets non conseguiron finalizar unha temporada cun balance positivo de vitorias até a chegada deMoses Malone na temporada1977−78. Malone gañou douspremios MVP durante a súa estancia en Houston, liderando ao equipo ás Finais de Conferencia na súa primeira tempada en Houston. Ademais levou ao equipo ás Finais da NBA en1981, mais foron derrotados polosBoston Celtics en seis partidos.
En1984, os Rockets elixiron no Draft aopivoteHakeem Olajuwon, que xunto conRalph Sampson, formou uns dos xogaos interiores máis altos da competición. Os alcumados como "Twin Towers" (doinglés:Torres Xemelgas) lideraron ao equipo ás Finais de1986 no seu segundo ano, onde perderon de novo contra os Celtics. Nas seguintes tempadas continuaron clasificándose para os Playoffs, mais sen conseguir pasar da primeira rolda. En1994 conseguen chegar de novo ás Finais, e esta vez logran o seu primeiro título tras vencer a unNew York Knicks liderados porPatrick Ewing. Ao ano seguinte repetirían o éxito, esta vez vencendo aosOrlando Magic deShaquille O'Neal ePenny Hardaway. Noséculo XXI os Rockets contaron con estrelas comoYao Ming ouTracy McGrady, mais non volveron a facerse co campionato. Os Rockets son coñecidos actualmente polo uso da análise avanzada de estatísticas á hora de contratar xogadores e xogar.
Elvin Hayes (1968–1972), elixido no primeiro posto do Draft de 1968 polos San Diego Rockets.
Os Rockets foron fundados na cidade deSan Diego (California) no ano1967 e, despois de ser comprados por Robert Breitbard por 1,75 millóns dedólares,[1] entraron naNBA como equipo de expansión na temporada1967−68. O nome do equipo, "Rockets", foi elixido foi por un dos lemas da cidade: "a city in motion" (doinglés:unha cidade en movemento), e porque a rama local de General Dynamics estaba a desenvolver o mísil Atlas.[1] Breitbard escolleu entón a Jack McMahon, entón adestrador dosCincinnaty Royals, para ocupar os postos de adestrador e director xeral. O novo equipo, que entraría na liga xunto cosSeattle SuperSonics, construíu un equipo con xogadores veteranos do Draft de expansión e con promesas universitarias, onde a primeira elección nun Draft dos Rockets foi foi o que anos máis tarde sería membro doBasketball Hall of Fame,Pat Riley. OS Rockets perderon 67 partidos na súa primeira temporada, o que naquel entón supuxo o maior número de derrotas dun equipo nunha campaña.[2]
En 1968, despois de que os Rockets gañasen un lanzamento de moeda aosBaltimore Bullets, conseguiron a primeira posición do Draft de 1968, onde seleccionaron aElvin Hayes da Universidade de Houston. Hayes liderou ao equipo cara á súa primeira aparición en Playoffs en 1969, caendo eliminados nas Semifinais daDivisión Oeste ante osSt. Louis Hawks por 4-2. No Draft de 1970, os Rockets elixiron aCalvin Murphy e aRudy Tomjanovich, posteriormente persoeiros chaves na historia franquía.
Adestrados por polo adestrador membro do Salón da FamaAlex Hannum, os Rockets conseguiron nos dous seguintes anos un récord 57–97, non aparecendo nos Playoffs en ningunha das dúas temporadas. Debido ás malas actuacións do equipo e á baixa asistencia ao pavillón, Breitbard tratou de vender a franquía. En1971, o grupo Texas Sports Investments, liderado polo axente inmobiliario Wayne Duddleston e o banqueiro Billy Goldberg, comprou o equipo por 5,6 millóns, trasladando o equipo aHouston. Así, os Rockets convertéronse na primeira franquía da historia da NBA do estado deTexas. O nome do equipo, os "Rockets", tomou máis significado coa mudanza debido á relación da cidade coa industria espacial.
Durante os catro anos que permaneceron enSan Diego, os Rockets xogaron os seus partidos como local no San Diego Sports Arena, o cal tiña capacidade para 14.400 espectadores.[3] Tras trasladarse aHouston, o equiupo non dispoñía de ningún pavillón, polo que xogaron durante os dous primeiros anos en varias instalacións da cidade, incluíndo oAstrodome, o AstroHall, o Sam Houston Coliseum e o Hofheinz Pavilion, o cal sería adoptado a partir de1975 como o seu pavillón local. Alén destas instalacións, tamén xogaron partidos como "local" noutras cidades comoSan Antonio,Waco,Albuquerque ou incluso San Diego, coa intención de aumentar o seu número de seguidores. De feito, durante a súa primeira temporada os Rockets contaron cunha media inferior a 5.000 espectadores por partido e, no seu único partido en Waco, só houbo 759 espectadores.
O seu primeiro pavillón permanente en Houston foi o Hofheinz Pavilion, instalación con capacidade para 10.000 espectadores situada no campus da Universidade de Houston. Permaneceron nel durante catro temporadas antes de trasladarse a The Summit en1975. Este pavillón, que podía albergar 16.611 espectadores,[4] foi o fogar da franquía durante os seguintes 28 anos. O pavillón entre 1998 e 2003 recibiu o nome de Compaq Center por motivos de patrocinio. Despois do título de 1994, o pavillón rexistrou cheos totais durante 176 partidos consecutivos, incluíndo Playoffs, até 1999. Porén, durante as complicadas temporadas2000−01 e2001−02 os Rockets tiveron a peor media de asistencia da liga con menos de 12.000 espectadores por partido. Na temporada2003−04, os Rockets trasladáronse a un novo pavillón, oToyota Center, con capacidade para 18.500 espectadores. Durante a temporada2007−08, cando o equipo conseguiu unha serie de 22 vitorias consecutivas, a franquía conseguiu a mellor media de asistencia até a data con 17.379 espectadores por encontro. Estes números foron superados en2013 coa chegada deJames Harden ao equipo. De feitos, durante a temporada2013−14 a media de espectadores foi de 18.123, enchendo o pavillón en 39 de 41 partidos. Os números aínda melloraron máis durante a temporada2014−15 con 18.230 espectadores e 40 cheos.
Cando os Rockets debutaron enSan Diego as súas cores eran o verde e ouro. Nos uniformes de visitante figuraba o nome da cidade, mentres que os uniformes de local levaban o nome do equipo, ambos con letra serifa de imprenta. Este deseño foi o único que levou o equipo na súa estadía en terrascalifornianas. En canto ao logo, o primeiro da historia do club consistía nunfoguete atravesando un balón de baloncesto rodeado polo nome do equipo.[5] Ao mudarse aHouston en 1971, os Rockets substituíron o verde con vermello. Porén, o deseño foi o mesmo que o dos seus días en San Diego, salvo polo cambio de cor e o nome da cidade. O logo utilizado consistía nun xogador de baloncesto voando impulsado por un rastro de chamas vermellas e douradas coas palabras "Houston Rockets".[6]
Na temporada1972−73, os Rockets unha nova imaxe. Presentaron o seu famoso logotipo alcumado "mostaza e ketchup" polos seus seareiros, o cal consiste nun balón dourado no que se lee "Rockets" (en maiúsculas salvo o "E" e o "T"), rodeado por un bordo vermello coa palabra "Houston".[6] En canto aos uniformes, que utilizarían até a tempada1975−76, o de local era branco co nome da cidade, os números e o nome do xogador en vermello con remates dourados,[7] mentres que os uniformes visitantes, vermellos, contaban coa serigrafía dourada con remates brancos.
Uns anos despois, na temporada1976−77, volveron modificar os seus uniformes, os cales presentaban un aspecto máis monótono na tipografía, a cal pasaba ser completamente branca no uniforme visitante. Tamén notábel no novo deseño foi o uso da fonte Cooper Black no nome dos xogadores. No que respecta aos pantalóns, no local figuraba o logo do equipo situado na perna esquerda, mentres que no visitante, ademais do logo na perna dereita, figuraba o nome da franquía. Con algunhas pequenas modificación na tipografía dos números, esta versión do uniforme foi utilizada nas catro aparicións dos Rockets nas Finais da NBA, incluíndo os títulos de1994 e1995.[7]
Despois da consecución do título de 1995, os Rockets optaron por modernizar o seu aspecto. Após un concurso entre os seareiros con máis de 5.000 propostas, o equipo ficou coa idea de artista de Thomas Nash dun foguete orbitando unha bóla de baloncesto, a cal foi posteriormente reelaborada polo deseñador Chris Hill. Nash demandaría máis tarde ao equipo Rockets por incumprimento de contrato, tendo en conta que estaban a usar a súa idea despois de non ter pagado o premios do concurso. Alén diso, NBA suxeriu aos Rockets que lle desen ao logo un aspecto máis "cartoon" (de debuxos animados) tal e como estaban a facer outros equipos durante a década de 1990. Isto deu lugar a que o foguete pasase ter aspecto de quenlla. En canto ás cores, mantívose o vermello, máis o amarelo e o branco foron substituídos polo azul mariño e o gris. Ademais, tanto o uniforme local como o visitante contaban con franxas verticais e cunha rotulación futurista. Esta imaxe foi utilizada até a temporada2002−03.[7]
O actual logo e uniforme dos Rockets data da temporada2003−04, obra da axencianeoiorquina Alfafa Studio en asociación co deseñadorxaponés Eiko Ishioka. O logo consiste nun R estilizado con forma dun foguete durante a engalaxe, cunha liña vermella orbitando ao redor, a cal pode ser interpretada como o círculo central dunha pista de baloncesto. O mencionado R inspirou o resto da tipografía, deseñada para que cada carácter puidese ser perfectamente lido desde a distancia, sexa no pavillón ou pola televisión. En canto ás cores, o vermello volveu ser a cor predominante, co gris e o negro como cores secundarias. No ano2009 engadiuse un uniforme alternativo, o cal relembra os equipamentos dos dous títulos da NBA.
A mascota dos Houston Rockets nos anos1980 chamábase Booster. De1993 a1995 a mascota foi Turbo, un home disfrazado que realizaba mates acrobáticos e outras manobras. En1995 debutou como segunda mascota "Clutch the Bear" (doinglés:o oso Cluth), un grande oso de peluche que realiza toda unha variedade de actos durante os partidos. Despois de oito anos con dúas mascotas, o actor que interpretaba a Turbo se retirou, facendo de Clutch a única mascota do equipo.[8]
Os Rockets desenvolveron moitas rivalidades dentro daConferencia Oeste desde o regreso á mesma en1980. Dúas das grandes rivalidades son interestatais, cosSan Antonio Spurs, que regresaron desde aConferencia Leste no mesmo ano que os de Houston, e osDallas Mavericks, que entraron na liga ese mesmo ano. Nos Playoffs polo título, os Rockets enfrontouse contra cada un dos outros equipostexanos en tres ocasións, sempre superando aos deSan Antonio e perdendo dúas veces cos deDallas. Outras rivalidades coñecidas son a que manteñen cosLakers, equipo que na era doShowtime só se perdeu unhas Finais da NBA debido a caer ante os Rockets, e osUtah Jazz, aos que gañaron nos anos dos seus títulos, mais que non conseguiron vencer noutras cinco ocasións.
Gañada Primeira Rolda (Lakers) 2–1 Gañadas Semifinais de Conferencia (Spurs) 4–3 Gañadas Finais de Conferencia (Kings) 4–1 Perdidas Finais da NBA (Celtics) 4–2
Gañada Primeira Rolda (Kings) 3–0 Gañadas Semifinais de Conferencia (Nuggets) 4–2 Gañadas Finais de Conferencia (Lakers) 4–1 Perdidas Finais da NBA (Celtics) 4–2
Gañada Primeira Rolda (Trail Blazers) 3–1 Gañadas Semifinais de Conferencia (Suns) 4–3 Gañadas Finais de Conferencia (Jazz) 4–1 Gañadas Finais da NBA (Knicks) 4–3
Gañada Primeira Rolda (Jazz) 3–2 Gañadas Semifinais de Conferencia (Suns) 4–3 Gañadas Finais de Conferencia (Spurs) 4–2 Gañadas Finais da NBA (Magic) 4–0
↑Horton, Marianne (2005)."Lakewood Church Set to Open Doors".H Texas(en inglés). Archived from the original on 09 de outubro de 2007. Consultado o 9 de novembro de 2015.
↑"Rockets: Players".Basketball Reference(en inglés). 15 de xuño de 2015. Arquivado dendeo orixinal o 17 de novembro de 2015. Consultado o 7 de novembro de 2015.
