Honorio II, nado co nome deLamberto Scannabecchi enFagnano en data ignota, e finado enRoma o13 de febreiro de1130, foi o 163ºpapa daIgrexa católica de1124 a1130.
En1117 foi nomeado cardeal deOstia porXelasio II. Converteuse nun dos seus colaboradores máis achegados, acompañándoo aFrancia cando o papa foi exiliado. Xa durante o papado deCalisto II actuou como legado papal e participou activamente nas negociacións que levarían á sinatura, en1122, doConcordato de Worms que puxo fin áquerela das investiduras.
Trala morte de Calisto II, a tradicional intromisión imperial nas eleccións papais desaparecera debido á inmediata morte do emperadorHenrique V.
Con todo, esta favorable oportunidade non foi aproveitada pola Igrexa debido a que os cardeais estaban divididos en dúas faccións, apoiadas respectivamente polas familias Pierleoni e Frangipani, que levaron á elección de dous papas: Honorio II eCelestino II. O previsible cisma quedou abortado coa renuncia de Celestino II, sendo consagrado Honorio o 21 de decembro de 1124.
A súa primeira decisión foi a sucesión de Henrique V no trono do imperio Xermánico, pretendido por tres candidatos:Lotario, duque deSaxonia;Frederico, duque deSuabia, eConrado, duque deFranconia. A elección estaba en mans dunha asemblea composta por sete príncipes electores, tres eclesiásticos e catro nobres entre os que se encontraban os tres candidatos ao trono; pero ao estaren os electores eclesiásticos influenciados polo Papa, Honorio era quen tiña a clave da elección. Decantouse polo duque de Saxonia, que en1125 se converteu no rei xermanoLotario III, ao ser o candidato máis propenso a respectar o concordato de Worms.
En1127, trala morte do duque Guillerme deCalabria eApulia, opúxose nun primeiro momento a que o condeRoxerio II deSicilia fose o seu sucesor, aínda que posteriormente viuse na obriga de recoñecelo.
Durante o seu pontificadoBernaldo de Claraval redactou a regra pola que se debería rexer a recentemente fundadaOrde do Temple, sendo recoñecida oficialmente por Honorio noconcilio de Troyes.
Combateu aherexía dosalbixenses, para o cal convocou oconcilio de Tolousse.
Honorio II morreu no convento de San Gregorio, onde se retirara ao sentirse enfermo. O seu corpo foi inhumado na Basílica de San Xoán de Letrán.
