Ografeno é unha substancia formada por carbono puro, con átomos dispostos nun patrón regular hexagonal similar ógrafito, pero nunha folla dun átomo de espesor. É moi lixeiro, unha lámina de 1 metro cadrado pesa tan só 0,77 miligramos.
Mediante a hibridación sp2 explícanse mellor os ángulos de ligazón, a 120°, da estrutura hexagonal do grafeno. Como cada un dos carbonos contén catroelectróns devalencia no estado hibridado, tres deses electróns alóxanse nos híbridos sp2, e forman o esqueleto deligazóns covalentes simples da estrutura.
O electrón sobrante alóxase nunorbital atómico de tipo «p» perpendicular ó plano dos híbridos. Osolapamento lateral de devanditos orbitais dá lugar á formación de orbitais de tipo π. Algunhas destas combinacións propician un xigantescoorbital molecular deslocalizado entre todos os átomos de carbono que constitúen a capa de grafeno.
O nome provén de intercambio -no vocábulo grafito- desufixos: «ito» por «eno»: propio dos carbonos conligazóns dobres. En realidade, a estrutura dografito pode considerarse unha pila de gran cantidade de láminas de grafeno superpostas.[3] As ligazóns entre as distintas capas de grafeno apiladas débense aforzas de Van der Waals e interaccións dosorbitais π dos átomos de carbono.
Estrutura cristalina do grafito. Ilústranse as interaccións das diversas capas deaneis aromáticos condensados.
No grafeno, a lonxitude das ligazóns carbono-carbono é de aproximadamente 1,42 Å (Ångströms). É o compoñente estrutural básico de todos os demais elementos grafíticos, incluídos o propiografito, osnanotubos de carbono e osfullerenos.
A esta estrutura tamén se lle pode considerar unha molécula aromática extremadamente extensa nas dúas direccións espaciais. É dicir, sería o caso límite dunha familia demoléculas planas dehidrocarburos aromáticos policíclicos denominada grafenos.
O grafeno perfecto está constituído exclusivamente por celas hexagonais. Celas pentagonais ou heptagonais corresponden a defectos. Ante unha cela pentagonal illada, o plano engúrrase en formacónica. A presenza de 12 pentágonos crearía unfullereno. A inserción dunheptágono achegaríalle forma de cadeira. Osnanotubos de carbono de parede única soncilindros de grafeno.
Anteriormente, utilizáronse para o termo grafeno descricións como capas de grafito, capas de carbono ou follas de carbono. [...] Non é correcto utilizar, para unha soa capa, un termo que inclúa o termo grafito, que implica unha estrutura tridimensional. O termo grafeno debe ser usado só cando se trata das reaccións, as relacións estruturais ou outras propiedades de capas individuais.
Neste sentido, ó grafeno definíuselle comohidrocarburo aromático policíclico infinitamente alternante deaneis de só seis átomos de carbono. A molécula máis grande deste tipo contén 222 átomos de carbono ou 37 «unidades de benceno» separadas.[4]
As cifras da oración anterior son as contidas no resumo da cita.Debería ser: 111 átomos de carbono e 111 átomos dehidróxeno ou, máis simple, 222 átomos, o cal resulta de 37 x 6 (átomos de carbono -ou de hidróxeno- do benceno, de fórmula C6H6) = 222, ou ben: 18.5aneis de benceno: 18.5 x 12 (átomos do benceno) = 222.
A opción de «unidades» foi para obter unha cifra «redonda» (37), e por conseguinte evitar a expresión fraccionaria (18,5).
Estruturas de resonancia nobenceno (exemplo clásico).
A ilustración anterior, relativa áestrutura molecular de dúasmesómeros de benceno, permite mellor comprensión do enunciado previamente.
Menorefecto Joule: quéntase menos ó conducir os electróns.
Para unha mesma tarefa que osilicio, menor consumo de electricidade.
Xeración de electricidade ó ser alcanzado polaluz.[8]
Cociente superficie/volume moi alto, o que lle outorga un bo futuro no mercado dossupercondensadores.
Pódese dopar introducindo impurezas para cambiar o seu comportamento primixenio de tal maneira que se poida facer que non repela a auga ou que mesmo mellore aínda máis a condutividade.
↑Murray Tortarolo, G. e Murray Prisant, G. (xullo 2012). Grafeno: A seguinte revolución tecnolóxica?Como ves? Revista de Divulgación da Ciencia da Universidade Nacional. Ano 14, no. 164, pp. 22-25. ISSN 1870-3186.
↑Murray Tortarolo, G. e Murray Prisant, G. (xullo 2012). Grafeno: A seguinte revolución tecnolóxica?Como ves? Revista de Divulgación da Ciencia da Universidade Nacional. Ano 14, non. 164, pp. 22-25. ISSN 1870-3186.
