Francio |
|---|
| [[Ficheiro:|200px]] |
|
| [[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]] |
| Liñas espectrais do Francio |
| Información xeral |
|---|
| Nome,símbolo,número | Francio, Fr, 87 |
| Serie química | Alcalinos |
| Grupo,período,bloque | 1,7,s |
| Densidade | 1870 kg/m3 |
| Dureza | |
| Aparencia | Metálico
|
| N° CAS | {{{CAS}}} |
| N° EINECS | {{{EINECS}}} |
| Propiedades atómicas |
|---|
| Masa atómica | 223u |
| Raio medio | pm |
| Raio atómico(calc) | 2,70 Åpm |
| Raio covalente | 260pm |
| Raio de van der Waals | 348pm |
| Configuración electrónica | [Rn]7s1 |
| Electróns pornivel de enerxía | 2, 8, 18, 32, 18, 8, 1 |
| Estado(s) de oxidación | 1 |
| Óxido | Base forte |
| Estrutura cristalina | cúbica centrada no corpo |
| Propiedades físicas |
|---|
| Estado ordinario | Líquido |
| Punto de fusión | 300 K |
| Punto de ebulición | 950 K |
| Punto de inflamabilidade | {{{P_inflamabilidade}}} K |
| Entalpía de vaporización | 65 kJ/mol |
| Entalpía de fusión | 2 kJ/mol |
| Presión de vapor | |
| Temperatura crítica | {{{T_crítica}}} K |
| Presión crítica | {{{P_crítica}}} Pa |
| Volume molar | m3/mol |
| Velocidade do son | m/s a 293.15K (20°C) |
| Varios |
|---|
| Electronegatividade(Pauling) | 0,7 (Pauling) |
| Calor específica | {{{calor_específica}}}J/(K·kg) |
| Condutividade eléctrica | 3 × 106/mOS/m |
| Condutividade térmica | 15 W/(K·m) |
| 1.ªEnerxía de ionización | 380 kJ/mol |
| 2.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización2}}} kJ/mol |
| 3.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización3}}} kJ/mol |
| 4.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización4}}} kJ/mol |
| 5.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización5}}} kJ/mol |
| 6.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización6}}} kJ/mol |
| 7.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización7}}} kJ/mol |
| 8.ª enerxía de ionización | {{{E_ionización8}}} kJ/mol |
| 9.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización9}}} kJ/mol |
| 10.ª Enerxía de ionización | {{{E_ionización10}}} kJ/mol |
| Isótopos máis estables |
|---|
|
| Unidades segundo oSI e encondicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria. |
Ofrancio (en homenaxe aFrancia) é unelemento químico desímboloFr ,número atómico 87 (87protóns e 87electróns) que ten unhamasa atómica [223]u. É un elementometálico,radioactivo, existente nogrupoalcalino daclasificación periódica dos elementos. A temperatura ambiente, o francio encóntrase enestado líquido.
Foi descuberto en1939 porMarguerite Perey, noInstituto Curie deParís, como resultado dodecaemento radioactivo do isótopoástato-227.
O francio é ometal alcalino máis pesado, resulta dodecaemento alfa doactinio e é o elemento máis electropositivo. Todos os seus isótopos sonradioactivos e teñen unha vida curta.
Pode ser producido sinteticamente a través do bombardeamento detorio conprotóns. Pode ser producido tamén bombardeandoradio ouástato conneutróns.
As propiedades químicas probablemente son semellantes ás docesio, conestado de oxidación +1, ou sexa,oxidándose conosíxeno,reaccionando conauga formandobase, conácidos formandosales, e coshalóxenos.
Déuselle nome a este elemento en homenaxe aFrancia, onde foi descuberto en1939, porMarguerite Perey (que traballou como asistente deMarie Curie) no "Instituto Curie" deParís. Este elemento detectouse por Perey cando estudaba odecaemento radioactivo doactinio-227 ,verificando como produto de decaemento un novo elemento, de número atómico 87.
A estrutura atómica do francio estudouse entre1970 e1980 por un equipo de investigadores liderados porSylvain Lieberman.
Non existe, fóra da investigación científica, ningunha aplicación deste elemento e dos seus compostos. Debido á súa vida moi curta non é posible obter este elemento en cantidades comerciais significativas.
Ocorre naturalmente nosminerais deuranio. Estímase que, debido a súa inestabilidade, existen unhas poucas decenas de gramos deste elemento nacodia terrestre. De entre os elementos datáboa periódica connúmero atómico inferior a 101 é o máis inestable .
Existen 41isótopos de francio coñecidos. Cunhavida media de 22 minutos, o isótopo Fr-223 é o de máis longa vida deste elemento. É resultante da deterioración do isótopoástato-227, sendo o único isótopo que ocorre naturalmente. Tódolos demais son altamente inestables, consecuentemente, Só se pode ter coñecemento das propiedades deste elemento mediante procedementos radioquímicos.
Como todo elementoradioactivo existe o perigo da contaminación por aqueles que o manexan.
- "Táboa periódica dos elementos"(PDF).Consello da Cultura Galega,Xunta de Galicia,Real Academia Galega de Ciencias,Real Academia Galega eCiencia Nosa. 2019.
- Bermejo, M. R.;González, A.;Vázquez, M. (2006).O nome e o símbolo dos elementos químicos(PDF).Xunta,Secretaría Xeral de Política Lingüística eCRPIH.ISBN 978-84-453-4325-8.
- Bermejo, M. R.;González, A.;Maneiro, M. (2018).Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións.Xunta de Galicia eCRPIH.ISBN 978-84-453-5297-7.
