- Nota: A numeración dos papas de nomeEstevo é controvertida, véxaseEstevo, papa electo.
Estevo II (III) foi o 92º papa daIgrexa católica, e o seu pontificado durou dende o26 de marzo de752 até a súa morte, o26 de abril do757.[1][2] Sucedeu aoZacarías trala morte do papa-electoEstevo (algunhas veces visto como Estevo II). Estevo II marca o paso histórico entre oPapado bizantino e oPapado franco.
Este papa pasou á historia como o fundador dosEstados Pontificios. Trala intervención da súa antecesorZacarías no ascenso dePipino o Breve como rei dosfrancos, e tendo sido o propio Estevo II quen o coroou en754. De feito foi a primeira vez que un pontífice cruzou os Alpes para quedar nunha corte xermánica. O novo monarca non puido negarse a auxiliar ao papa cando este se viu ameazado polo lombardoAstolfo que se dispoñía a atacarRoma. Non só lle prestou asistencia militar en dúas ocasións (754 -756) senón que na segunda delas entregoulle boa parte dos territorios gañados aos lombardos, tales comoRávena e aPentápole. Estas comarcas unidas á cidade de Roma e a súa contorna, xa pertencentes aos papas con anterioridade, deron orixe aos Estados Pontificios. Como agradecemento á xenerosidade de Pipino, Estevo II proclamoulle «Patricio dos romanos».
No ano751, o reilombardoAistulfo capturou oExarcado de Rávena, e puxo a súa atención noDucado de Roma.[3]
As relacións foron moi tensas durante o século VIII entre o papado e os emperadores bizantinos polo apoio dadinastía Isauriana á iconoclastia. Do mesmo xeito, manter o control político sobre Roma pasou a ser insostible xa que o propioImperio Bizantino estaba sucumbindo baixo oCalifato Abbasí polo sur e polosbúlgaros polo noroeste. Bizancio non podía mandar tropas, e o emperador Constantino V, en resposta as sucesivas peticións de auxilio do papa, só podía ofrecerlle a seguridade de actuar segundo a antiga política bizantina, volver a outra tribo xermánica na contra dos lombardos.[4]
Estevo dirixiuse aPipino, o recentemente coroadorei dos Francos (quen tamén derrotara recentemente aos musulmáns)[5] e incluso viaxou aParís para rogar axuda en persoa contra os lombardos e os musulmáns.[6] O6 de xaneiro de754, Estevo consagrou de novo a Pipino como rei. A cambio, Pipino asumiu a misión de protexer á Igrexa e puxo os seus esforzos en deter aos lombardos, así como en reducir o poder musulmán enAl-Ándalus.[7]
Pipino invadiu Italia dúas veces para resolver o problema cos lombardos e entregou o territorio entreRoma eRávena ao papado, pero mantendo aos reis lombardos en posesión do seu reino.
Antes da alianza de Estevo II con Pipino, Roma foi constituída como a cidade central doDucado de Roma, que compoñía un dos dous distritos doExarcado de Rávena, xunto coa propia Rávena. EnQuierzy os nobres francos finalmente deron o seu consentimento para a campaña na Lombardía.[3] A tradición católica romana asegura que entón alí Pipino asinou a promesa de dar á Igrexa certos territorios que serían requisados aos lombardos, e que serían entregados posteriormente aosEstados Pontificios. Este documento coñecido como aDoazón de Pipino, non se conserva, pero existen fontes da época que se refiren a el.
Estevo unxiu a Pipino como rei dos Francos[3] naBasílica de San Denís, nunha cerimonia que foi evocada na coroación dos reis franceses ata o derrubamento doAntigo Réxime en1789.
Pipino confirmou a súa doazón en Roma no ano 756, e no774Carlomagno confirmou a doazón do seu pai.[8]
- ↑"Esteban II".vatican.va. Consultado o 4 de decembro de 2017.
- ↑Biagia Catanzaro, Francesco Gligora,Breve Storia dei papi, da San Pietro a Paolo VI, Padova 1975, p. 84
- ↑3,03,13,2Mann, Horace. "Pope Stephen (II) III." The Catholic Encyclopedia Vol. 14. New York: Robert Appleton Company, 1912. 12 de setembro de 2017
- ↑Schnürer, Gustav. "States of the Church." The Catholic Encyclopedia Vol. 14. New York: Robert Appleton Company, 1912. 12 de setembro de 2017
- ↑David Gress (11 de maio de 2010).From Plato to NATO: The Idea of the West and Its Opponents. Preface: Simon and Schuster.ISBN 9781439119013.
Traspasou a súa aliñación política do imperio ao rei dos Francos, quen vivía ao norte dos Alpes, e recentemente rexeitara aos musulmáns que estaban invadindo desde España...
- ↑Peter O'Brien (23 Dec 2008).European Perceptions of Islam and America from Saladin to George W. Bush. Palgrave Macmillan. p. 24.ISBN 9780230617803.
- ↑Sampie Terreblanche (30 Sep 2014).Western Empires, Christianity and the Inequalities between the West and the Rest. Europes industrialisation: Penguin UK.ISBN 9780143531555.
- ↑Pierre Riche,The Carolingians: A Family Who Forged Europe, transl. Michael Idomir Allen, (University of Pennsylvania Press, 1993), 97.
.jpg)
