Aespeculación é un termo polisémico cun mesmo orixe etimolóxico, do latínspeculari, observar; referido á filosofía aespeculación refírese á observación teórica sobre un asunto (do gregotheoría =visión), adquire un significado especial no eido do cartos e a economía[1]. A persoa que especula chámaseespeculador. Un especulador non compra bens para posuílos, senón para vendelos despois. O motivo é que quere obter beneficios coa variación doprezo.
Téntase comprar os produtos cando son baratos e vendelos cando son caros. Hai unha boa oportunidade de beneficiarse sempre que o prezo de mercado dunben económico cambie a miúdo en diferentes direccións.
A especulación inclúe a compra, tenencia, venda e venda en curto deaccións, bonos, mercadorías,moedas, obxectos de colección, inmobles, derivados ou calquera instrumento financeiro valioso. É o contrario de comprar porque se quere utilizar un ben para a vida diaria ou obter ingresos con eles (como dividendos ouintereses).
A especulación é un dos principais papeis domercado nos mercados financeiros occidentais. Os outros son cobertura,investimento a longo prazo e arbitraxe. Os especuladores non planean manter unactivo durante moito tempo.
A especulación é contraria a certas escalas de valores éticos e relixiosos.[2]
Aespeculación inmobiliaria é un tipo particular de especulación.
