| Dermatite | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
 | |||||||||||||
Instancia de | |||||||||||||
Subclase de | |||||||||||||
Especialidade médica | |||||||||||||
Fármacos para tratamento | |||||||||||||
| Identificadores | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Fontes e ligazóns | |||||||||||||
| Wikidata C:Commons | |||||||||||||
Adermatite,[1] tamén coñecida comoeccema,[2] é un grupo de condicións que causaninflamación dapel. Estas enfermidades caracterízanse porcomezón e eritema da pel.[3] En casos de curta duración poden aparecer pequenasburbullas, mentres que en casos de longa duración, a pel pode facerse máis espesa.[3] A área da pel afectada pode variar desde moi pequena até o corpo enteiro.[4]
Entre o grupo de enfermidades están adermatite atópica, adermatite de contacto (alérxica ou irritativa, producida polo contacto con substancias, en relación coa dermatite atópica), adermatite de estase (ou eccema varicoso, producido polo insuficiente retorno dosangue polasveas daspernas), adermatite actínica (debida aradiacións diversas),dermatite amoniacal (producida porurina, ou pola acumulación desta nocueiro),dermatite artificial (producida polo pacienteintencionalmente),dermatite medicamentosa (por acción defármacos oudrogas) edermatite ocupacional/profesional/industrial (por materiais empregados nooficio do paciente).[3]
Estímase que en2013 a dermatite afectou a 334 millóns de persoas en todo o mundo.[5] A dermatite atópica é o tipo máis común de dermatite e normalmente comeza durante a infancia.[4] A dermatite de contacto é dúas veces máis común nas mulleres que nos homes.[6] A dermatite alérxica de contacto afecta ao 7% das persoas nalgún momento da súa vida.[7] A dermatite de contacto irritante é común, especialmente no contexto de certas ocupacións, aínda que as cifras exactas son incertas.[8]
Ás veces úsase o termo "eccema" como un tipo ou caso particular da dermatite, a "dermatite eccematosa" (véxase na Galipediaeccema). Porén, o eccema (eczema) e a dermatite son tratados polo International Disease Dictionary como sinónimos, e están referidos de L20 a L30:[9]
Tamén hai dermatites clasificadas noutras partes do CID:[9]
Os principais síntomas son:
Os outros síntomas dependerán da orixe do eccema. As manchas tamén provocan unha importante deterioración na socialización, un grave problema para os nenos con dermatite frecuente que están estigmatizados e excluídos da vida social.
As causas precisas das dermatites adoitan non estar claras.[4] Crese que a enfermidade implica unha combinación de irritación,alerxia e estase das veas. O tipo de dermatite adoita determinarse en función da historia clínica e da localización do eritema. A dermatite de contacto alérxica pode ocorrer debido á exposición breve a substancias ás que a persoa é alérxica.[3]
A causa principal éa hipersensibilidade, neste caso denominada dermatite atópica, que ten factores hereditarios pero só se activan por un estímulo que desencadea a alerxia (comoleite,[12]camaróns oupole).[13] Pode ser causada por factores internos ou externos, que varían segundo a resposta inmune de cada organismo ao medio en cuestión.
As persoas vulnerables á dermatite adoitan ter un defecto nafilagrina, unhaproteína estrutural da pel esencial para manter a función normal de barreira.[14]
Factores psicolóxicos como oestrés excesivo ou as situacións traumáticas poden desencadear dermatite de somatización. Outras posibles causas inclúen factores hormonais (como amenstruación), o cambio doleite humano materno aoleite industrial (unha das principais causas nos bebés), pode ser desencadeada por certasvacinas (xeralmente na infancia e sen consecuencias graves) e pode ocorrer debido aorozamento con certos materiais (fibras sintéticas). Os pacientes que estiveron encamados durante moito tempo adoitan desenvolver eccema porque non cambian moito de posición, mantendo as mesmas partes do corpo en contacto constante co tecido.
O diagnóstico é esencialmente clínico e consiste na localización das lesións e síntomas, tendo en conta a idade do paciente, o carácter crónico ou agudo da enfermidade e os antecedentes persoais ou familiares de alerxias. Abiopsia cutánea pode ser útil no diagnóstico diferencial pero raramente é necesaria.[15]
A dermatite atópica adoita ser tratada con cremas hidratantes e pomadasesteroides.[16] Recoméndase o uso de cremascon corticosteroides, como ahidrocortisona, para episodios agudos e hidratación cutánea, pero non para os episodios crónicos debido ao risco de repercusións graves cando o tratamento se interrompe bruscamente.[15] Unha alternativa son osinhibidores de calcineurina comopimecrolimus etacrolimus.[17] As pomadas de esteroides son xeralmente de intensidade media a alta e recoméndase que se utilicen durante menos de dúas semanas á vez, xa que poden producirse efectos adversos.[18] Nos casos en que hai unha infección cutánea, pódense recomendarantibióticos.[4] As infeccións bacterianas, xeralmente porStaphylococcus aureus, deben tratarse con antibióticos sistémicos, comocefalosporinas de primeira xeración oupenicilinas. O tratamento da dermatite de contacto consiste xeralmente en evitar a exposición aoalérxeno ou substancia irritante.[19][20] Os anti-histamínicos pódense usar para inducir o sono e evitar a coceira ouproído durante a noite.[4][21]
Non hai evidencia de que oaceitede peixe, o aceite deborraxe ou outros, así como ossuplementos vitamínicos ouminerais teñan algunha eficacia terapéutica na dermatite alérxica.[21] Algúns dermatólogos tamén poden recomendarfototerapia eciclosporina ou outrosinmunosupresores segundo o caso. Un alergólogo pode probar varias substancias para descubrir as causas dos brotes alérxicos frecuentes.
Tamén hai que evitarrascar apel para evitar o agravamento dainfección. A mellor opción é buscar un bodermatólogo que che indique que remedios debes utilizar. A paciencia, o seguimento médico e a atención son moi importantes. Cando as causas impliquen factores psicolóxicos comoansiedade, compulsións, trastornos do estado de ánimo, trastornos somatoformes ou trauma psicolóxico, é necesario un seguimento psicolóxico a longo prazo.[22]
Alimpeza debe facerse suavemente, o baño debe ser rápido e quente e despois aplicar un emoliente (crema hidratante) con grandeoleosidade.[15]
É bastante frecuente na infancia e na adolescencia, afectando a un de cada nove mozos (11%-15%), pero probablemente moitos casos queden sen diagnosticar.[23] Tamén é frecuente nos profesionais sanitarios, responsables da limpeza e das nais lactantes. Afecta a un 5-10% dos adultos.[24]
Nalgúns países, comoInglaterra, entre un 15 e un 20% dos nenos diagnosticáronse nalgún momento con eccema e a taxa de adultos é similar á dosEstados Unidos (5-10%).[25] Os enfermeiros eenfermeiras desenvolven dermatite polo menos unha vez no 85% dos casos, sendo máis frecuente naqueles que se lavan as mans frecuentemente con xel alcol ou xabónbactericida, xa que o seu uso habitual dana a pel.[26] Entre os profesionais sanitarios, a media oscila entre o 10 e o 45%, considerándose unhaenfermidade profesional.[27]
 | Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Dermatite |
 | Este artigo sobremedicina é, polo de agora, só un bosquexo.Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipediamellore e medre. Existen igualmente outrosartigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
