Curazao formou parte antigamente dacolonia deCuraçao e Dependencias de 1815 a 1954 e máis tarde dasAntillas Holandesas de 1954 a 2010, como Territorio Illa de Curazao (neerlandés:Eilandgebied Curaçao],papiamento:Teritorio Insular di Kòrsou),[7] e agora denomínase formalmente País de Curaçao.[5] Inclúe a illa principal de Curaçao e a moito máis pequena illa deshabitada deKlein Curaçao ("Pequena Curazao").[5] Curazao ten unha poboación de 158.665 habitantes (est. de xaneiro de 2019), cunha área de 444 km2 (171 sq mi); a súa capital éWillemstad.[5]
Antes do 10 de outubro de 2010, cando sedisolveron asAntillas Neerlandesas, Curaçao administrouse como o territorio insular de Curaçao[8] (holandés:Eilandgebied Curaçao, papiamento:teritorio Insular dei Kòrsou), un dos cincoterritorios insulares das antigas Antillas Holandesas.
Existen distintas versións sobre a orixe do nome Curaçao. Unha delas afirma que cando osportugueses chegaron á illa, viron que os mariñeiros que padecíanescorbuto se curaron tras desembarcar, seguramente grazas á gran cantidade de froitas que consumiron. Por iso, bautizaron a illa comoIlha dá Curação' («Illa da Curación»). Trala conquistaneerlandesa o nome quedou finalmente comoCuraçao.
Está situada no sur domar Caribe, a uns 50 km da costa occidental deVenezuela, e pertence ao grupo das illas deSotavento, xunto coas súas illas veciñas deAruba eBonaire. O seu clima é do tipo semi-árido tropical. A máxima elevación é o Christoffelberg (Monte Cristóbal) con 374 m. de altura e situado no noroeste da illa.
A cidade deWillemstad é o porto principal e capital da illa. A súa area histórica, centro da cidade e porto, declarouna aUNESCOPatrimonio Mundial da Humanidade no ano 1997. Alí atópase, entre outros, a sinagoga (Mikvé Israel-Emanuel) que é a máis antiga do continente americano en continuo funcionamento (1651).
Como país membro dosPaíses Baixos forma parte daUnión Europea. Nela aséntanse as principais instalacións navais da Mariña Real dosPaíses Baixos no mar Caribe, e dá soporte loxístico aos membros daOTAN na rexión. Adicionalmente, no seu territorio está en funcionamento desde o ano 1999 unhaBase de Operacións de Avanzada do Comando Sur dosEstados Unidos, destinada principalmente á loita contra onarcotráfico.
É famosa polo chamadoLicor de Curaçao que se fabrica coa cortiza daslaranxas da illa, e por celebrar un dosEntroidos máis coñecidos no Caribe.
Os rexistros históricos e arqueolóxicos, sinalan a tribos decaiquetios, pertencentes á familiaarauaca, como primeiros poboadores da illa. A chegada dos primeiros exploradores europeos prodúcese no ano 1499, cando unha expedición española comandada porAlonso de Ojeda, descobre a illa durante a súa primeira viaxe de exploración da costa norte de Suramérica. Xunto a el atópanseJuan de la Cosa eAmérico Vespucio quen a chama Illa dos Xigantes, debido aparentemente, a elevada estatura dos seus habitantes indíxenas.
O dominio español mantívose durante todo o século XVI, período durante o cal, os seus habitantes orixinais foron trasladados cara á colonia da illaa Española. Serviu de ponte para a exploración econquista española de territorios no norte deSuramérica. A illa foi abandonada paulatinamente, a medida que avanzaba acolonización do continente.
A mediados do século XVII establécense na illa colonos neerlandeses, e xudeus sefardíes orixinarios da Península Ibérica, provenientes principalmente doBrasil. Con eles mellóranse as técnicas para o cultivo de cítricos e a explotación de salinas. En 1642,Peter Stuyvesant é designado gobernador. Con el, a illa transfórmase nun importante centro de comercio, e establécese, o que chegaría a ser, un dos principais mercados de escravos, para as colonias europeas enAmérica; especialmente para o Brasil. Feito este, que dá un forte impulso ao desenvolvemento económico da colonia.
A illa foi ocupada polos ingleses en dúas ocasións, que van de 1800 a 1803, e de 1807 a 1816, ambas as dúas motivadas polasGuerras Napoleónicas en Europa. De xeito case simultáneo, prodúcense os movementos independistas das colonias hispanas do continente, coas que contribúe dando refuxio a próceres do talle deSimón Bolívar, e coa participación, de polo menos, dúas dos seus personaxes claves, como sonManuel Piar, Libertador da provincia deGuaiana, eLuis Brión, quen chegaría a ser Almirante da República deColombia.
Para o ano de 1863 aescravitude é abolida nas colonias neerlandesas, incluíndo nelas á illa de Curaçao, o cal conduce a unha severa crise económica. Debido a isto, un importante número dos seus habitantes emigran en busca de traballo, principalmente á illa deCuba, onde traballan nas plantacións decana de azucre.
O descubrimento de xacementos petrolíferos en Venezuela, a principios do século XX, especificamente, na conca dolago de Maracaibo, leva ao establecemento dunha dasrefinaría máis importantes do mundo para o seu tempo. Isto dá un novo impulso á súa economía, e á chegada dunha nova onda de inmigrantes.
Durante asegunda guerra mundial, establécense militares dosEstados Unidos, xa que a illa é unha das principais fontes de combustible, para as operacións dosAliados en Europa. En consecuencia, o seu porto é asediado por submarinos daAlemaña Nazi en diversas ocasións.
O 30 de maio de 1963, prodúcense levantamentos populares na illa, motivados por contracción mundial da industria petroleira, e o descontento, produto da exclusión dentro da súa principal industria.
Para finais de século XX e principios do XXI convócase aos seus electores a varios referendos para decidir o futuro status político-administrativo da illa. No último dos cales decídese a súa separación das Antillas Neerlandesas, e a procura dun status de autonomía para a illa, dentro do Reino dos Países Baixos.
Curaçao separarase das Antillas Neerlandesas para finais do ano 2008, desaparecendo pois as Antillas Neerlandesas, xa queSaba,Santo Eustaquio eBonaire serán Illas do Reino dos Países Baixos eSint Maarten terá o mesmo status que Curaçao eAruba.
O porto de Willemstad, situado ao redor dunha baía natural na parte suroriental da illa, é parte fundamental da súa economía. Polo mesmo, transita unha das principais rutas marítimas doCanle de Panamá. No mesmo hai unha refinaría,estaleiros para buques do tipoPanamax, nos que se inclúe o maior dique seco da rexión; ademais dun importante centro para o transbordo de colectores, e o seuZona Franca.
A principal industria é o refinado depetróleo, que se importa en forma de cru desde Venezuela. Nela atópase a refinaría, administrada pola petroleira estatal venezolanaPDVSA e cunha capacidade instalada de 320.000bbl/d, o que a converte na 3ra. maior refinaría do Caribe.
Sectores de servizos, como o turismo e a banca, son outros alicerces da súa economía, xa que dan emprego á maior porcentaxe da poboación. Oturismo recuperouse lentamente logo dunha crise na década de 1980; actualmente, está colocada na posición número 18, da lista de destinos do Caribe, da Organización Mundial de TurismoOMT, con 223.000 visitantes, para o ano 2004.
A bancaOffshore, continúa sendo un importante sector dentro da súa economía, a pesar de experimentar unha importante contracción, debida en parte, a cambios dados na política fiscal da illa, e as Antillas Neerlandesas.
Fontes oficiais calculan unha poboación de 135.822 habitantes para o ano 2005. Aínda que algunhas fontes extraoficiais estiman que a poboación da illa de Curaçao debe roldar os 173.400 habitantes para o ano2006.
A poboación da illa de Curaçao ten orixes moi diversas. A maior parte é descendente de pobos orixinarios principalmente do Occidente deÁfrica e de pobosafrocaribeños, provenientes de illas veciñas do mar Caribe. Séguenlle en importancia descendentes ou cidadáns orixinarios dosPaíses Baixos. Logo de éstan, as principais colonias estranxeiras estabelecidas na illa proveñen daRepública Dominicana,Colombia,Venezuela,Portugal,Haití,Xamaica,Suriname, aIndia e aChina, entre outros.
Opapiamento, o holandés, e o inglés teñen status de linguas oficiais. Oneerlandés é a lingua nai de ao redor do 10% da poboación. Con todo, a lingua utilizada por ao redor do 80% da poboación local é opapiamento, pertencente á familia de linguascrioulas do mar Caribe, e caracterízase por ser unha mestura de linguaseuropeas eafricanas. Outros idiomas de uso xeral, son oinglés eespañol.
↑O nome inglés é usado polo Goberno de Curazao e polo Goberno das Antillas Neerlandesas, xa que o inglés era lingua oficial das Antillas Neerlandesas e do Territorio Illa de Curaçao.
↑O nome inglés é usado polo Goberno de Curazao e polo Goberno das Antillas Neerlandesas, xa que o inglés era lingua oficial das Antillas Neerlandesas e do Territorio Illa de Curaçao.
Boskaljon, Rudolph (1958).Honderd jaar muziekleven op Curaçao. Anjerpublicaties 3. Assen: Uitg. in samenwerking met het Prins Bernhard fonds Nederlandse Antillen door Van Gorcum. Arquivado dendeo orixinal o 02 de febreiro de 2004. Consultado o 21 de novembro de 2017.
