| Ceca de Soho Soho Mint –Soho Manufactory– | |
|---|---|
 Edificio deSoho Manufactory en1773, onde se estableceu aSoho Mint. | |
| Tipo | Casa de moeda |
| Fundación | 1788 |
| Matriz | Soho Manufactory. |
| Localización | Birmingham Inglaterra |
| Fundador | Matthew Boulton. |
| Persoas clave | James Watt. |
| Produtos | Moedas públicas e privadas emedallas. |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Aceca de Soho (eninglés:Soho Mint) foi unhafábrica dedicada ácuñaxe demoeda instituída poloindustrialbritánicoMatthew Boulton en1788, nos albores daRevolución Industrial, no seo da súa empresaSoho Manufactory, na contorna deBirmingham, enInglaterra.[1][2][3][4][5]
Aceca, instalada nas mesmas instalacións da factoría de Boulton, contaba con oitomáquinas de deseño propio, movidas por unmotor de vapor, capaces de cuñar entre 70 e 84 moedas por minuto.[1][4][6]
Matthew Boulton introduciu en 1788 na cuñaxe de moeda as novas técnicas industriais e a maquinaria movida por vapor desenvolvidas en virtude da súa asociación coenxeñeiroescocésJames Watt.[1][2][3]
En1786, dous terzos das moedas en circulación en Gran Bretaña eran falsificacións, e aRoyal Mint respondeu a esta crise cesando as súas emisións, o que agravou aínda máis a situación.[4][7] Ante esta situación, Boulton focalizou o seu interese na moeda miúda a mediados dadécada de 1780, como extensión dos pequenos produtos metálicos que xa estaba a fabricar na súa factoría de Soho. Isto levouno á instalación da súa ceca privada en 1788, dentro da súa planta industrial. Inventou entón unha prensa de torno impulsada por vapor, que funcionaba pola presión aplicada a un pistón.[1][3][4][8]
Outra das importantes innovacións tecnolóxicas foi a introducida porJean Pierre Droz, unfranco-suízo vinculado á fábrica de Boulton que ideou un colar para a cuñaxe de inscricións nos cantos das moedas e asegurar así tamén a súa forma circular que, malia non ser axeitado para un gran número de moedas, se mantivo en uso nos anos posteriores naSoho Mint.[2][9][8][10]
A empresa tivo un escaso éxito inmediato, aínda que conseguiu asinar un contrato coaRoyal Mint o3 de marzo de1797 para a cuñaxe de moeda oficial británica. Ao pouco tempo conseguiu ampliar o contrato ás moedas daCompañía Británica das Indias Orientais, deSerra Leoa e mesmo deRusia, e tamén comezou a producir discos en branco de moi alta calidade destinados a seren cuñados noutras casas de moeda.[11] A Soho Mint enviou máis de 20 millóns destes discos aFiladelfia para seren cuñados con valores dun centavo e demedio centavo de dólar na casa de moeda dos EEUU (United States Mint), cuxo director,Elias Boudinot, os consideraba "perfecta e fermosamente puídos".[2][4][12]
A produción masiva de moedas con máquinas impulsadas con vapor supuxo o logro dunhas dimensións estandarizadas e dun peso e unha redondez uniformes, algo que os falsificadores poderían conseguir moi dificilmente.[4]
Logo do cesamento de actividade da ceca de Soho a súa maquinaria foi vendida en poxa pública en1850, e parte dela foi adquirida polo industrial Ralph Heaton II para a súa nova cecaBirmingham Mint, a maior ceca privada do mundo do século XIX.[4][13]
As primeiras moedas cuñadas na ceca de Soho, antes das emisións regulares británicas, eran cuñaxes privadas, coñecidas no mundonumismático comotokens, normalmente con valores dun e de medio penique. Porén, a factoría de Boulton non foi a primeira en levar a cabo estas cuñaxes, nin tampouco a máis prolífica. Durante a idade de ouro das cuñaxes detokens británicos, a ceca de Soho encargouse das cuñaxes destas moedas privadas para setenta empresas, particulares e institucións dasIllas británicas, para o que se utilizaron arredor de 70toneladas de cobre, cantidade que se pode comparar coas 300 toneladas cuñadas por Thomas Williams nostokens dacompañía mineira deAnglesey. Pero, á marxe da súa cantidade, estas primeiras cuñaxes da Soho Mint foron as máis significativas, xa que desencadearon o desenvolvemento das novas técnicas de cuñaxe industrial.[2][14][15]
As primeiras destas moedas privadas cuñadas na factoría de Boulton foron unha modesta cantidade de pezas dun penique para Charles Mordaunt, propietario dunmuíño, establecido nunha pequena vila deLancashire, segundo consta en documentos datados en1783, data previa ao establecemento da ceca, o que fai pensar que Boulton comezou as súas cuñaxes noutros lugares. A estas primeiras emisións seguíronas outras moitas, entre as que cabe salientar as cuñadas para o industrial do aceiro John Wilkinson, para aParys Mine Company, de Anglesey, para aCornish Metal Company ou para a compañía Gilbert Shearer & Company, deGlasgow, entre outras moitas.[14][15]
Na ceca de Soho cuñáronse tamén en1791 e1792 asmoedas de necesidade privadasfrancesas coñecidas comomonneron, emitidas pola compañíaMonneron Frères Negociants, propiedade dos irmáns Monneron. Estas moedas tiñan valores de dous e de cincosoldos (sols). O deseño das de cinco soldos e o gravado dos seus cuños correu a cargo deAugustin Dupré, e o das de dous soldos a cargo de Ponton, en tanto que do proceso decuñaxe se ocupouJean Pierre Droz, vinculado a outras cuñaxes da ceca de Boulton.[15][16][17][18][19]
Desde1754, ARoyal Mint non realizara máis cuñaxes das moedas decobre máis comúns, con valor enpeniques, que as emisións de cuartos e medios peniques de1770-1775.[6]
Nese contexto de escaseza de circulante, eran moi comúns asfalsificacións; por iso, cando se lle encargaron á Soho Mint novas emisións de moedas de cobre, estas fixéronse cunvalor facial tan próximo ao valor intrínseco do cobre puro que contiñan (unhaonza depeso as dun penique) que a falsificación cesou por resultar antieconómica.[20][6] A ceca de Soho cuñou pezas de 2 e 1 penique, de medio penique e duncuarto de penique (farthing).[21][22][23][24][25]
Canto ao seu diámetro, estableceuse que as de dous peniques medisen exactamente unhapolgada e media, en tanto que 16 peniques aliñados debían medir douspés.[4]
Con deseños deHeinrich Küchler, as primeiras moedas con valores dun penique e de dous peniques saíron da ceca de Soho en1797, en tanto que as denominacións máis baixas non se cuñaron ata anos máis tarde.[26] Tratábase de moedas dun gran tamaño e cunlistel moi elevado. En dous anos cuñáronse arredor de 45 millóns de pezas.[3][4][27]
Ademais de moedas de cobre para uso interior en Inglaterra, nesta ceca labráronse tamén algunhasmedallas.[28][2] Entre as máis senlleiras fabricadas en Soho cómpre salientar a coñecida como "medalla Seringapatam" feita para a Compañía Británica das Indias Orientais en1801 e1802 para premiar os participantes na batalla de Seringapatam (5 de abril a4 de maio de1799) naIndia.[29][30]
Tamén é moi significativa unha medalla sobre aBatalla de Trafalgar, iniciativa do propio Matthew Boulton e sufragada por el mesmo para lles entregar a todos os participantes na batalla de1805.[31][32]
Estas son algunhas das moedas e medallas producidas na ceca de Soho.
![Medalla conmemorativa da vitoria de Nelson na Batalla do Nilo en 1798.[33]](/mt/?noimg=&dark=on&url=https%3a%2f%2fgl.wikipedia.org%2fwiki%2fFicheiro%3aMedal%2c_commemorative_(AM_785738-2).jpg)
.jpg)
 | Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ceca de Soho |