| Castelo de Kuressaare | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Tipo | castelo | |||
| Localización | ||||
| ||||
| País | Estonia | |||
| Condados | Condado de Saare | |||
| Concello rural | Concello de Saaremaa | |||
| Localización | Kuressaare | |||
| Acontecementos | ||||
| década de 1380 | construción | |||
| Persoas e organizacións | ||||
| Encargado por | Bispado de Ösel-Wiek | |||
| Patrimonio cultural | ||||
| Candidato a Patrimonio da Humanidade | ||||
| Data | 18 de abril de 2002 | |||
| Identificador | 1716 | |||
| Monumento arquitectónico | ||||
| Data | 23 de febreiro de 1999 | |||
| [ Wikidata ] | ||||
Ocastelo de Kuressaare (enestoniano:Kuressaare linnus; enalemán:Schloss Arensburg), tamén coñecido comocastelo episcopal de Kuressaare (enestoniano:Kuressaare piiskopilinnus), é uncastelo que se atopa na vilaestoniana deKuressaare, nailla de Saaremaa.
O rexistro escrito máis antigo que menciona o castelo de Kuressaare data dadécada de 1380, cando aOrde Teutónica comezou a súa construción para os bispos de Ösel-Wieck.[1] Algunhas fontes afirman que o primeiro castelo foi construído conmadeira.[2][3] Como os habitantes deSaaremaa se opuxeron con firmeza aosesforzos estranxeiros para cristianizalos, o castelo foi construído sen dúbida como parte dun esforzo máis amplo dos cruzados para conseguir o control da illa. Desde o principio, foi un bastión do bispo de Saare-Lääne (enalemán: Ösel-Wiek) e permaneceu como un dos castelos máis importantes do bispado ata a súa disolución durante aGuerra de Livonia.[4]
En1559,Dinamarca-Noruega tomaron o control de Saaremaa e do castelo deKuressaare. Durante este tempo, as fortificacións foron modernizadas. Tras a Paz de Brömsebro, que puxo fin á guerra de 1643-1645 entre Suecia e Dinamarca-Noruega, Saaremaa pasou a mans suecas. Os suecos continuaron coa modernización da fortaleza ata1706. Despois daGran Guerra do Norte, Saaremaa e o castelo de Kuressaare pasaron a formar parte doImperio Ruso.[4]
A medida que as fronteiras do Imperio Ruso avanzaban gradualmente máis aooeste, Kuressaare perdeu o seu valor estratéxico. Especialmente despois daguerra finlandesa e daTerceira Partición de Polonia, o foco militar marchou de Estonia. En1836, tras a construción dafortaleza de Bomarsund enÅland, a gornición rusa de Kuressaare retirouse.[4] O feito de que o castelo de Kuressaare non fose empregado polos exércitos que loitaron naGuerra de Crimea tamén é indicativo da súa importancia estratéxica perdida.[5] Noséculo XIX, o castelo foi usado como asilo de pobres.[4]
Entre1904 e1912 o castelo foi restaurado polos arquitectosKarl Rudolf Hermann Seuberlich eWilhelm Neumann.[4]
En 1941, foi usado como bastión polas forzas soviéticas de ocupación, que executaron a 90 civís no patio do castelo. A subseguinteinvasión e ocupación nazi provocou a morte de máis de 300 persoas nos terreos do castelo.[6][7][8][9][10]
Foi sometido a unha segunda restauración en1968, esta vez dirixida poloarquitectoKalvi Aluve.[11] Hoxe o castelo alberga o Museo Saaremaa.[4]
O castelo de Kuressaare está considerado como unha das fortificacións medievais mellor conservadas deEstonia.[1]
O castelo é de estilogótico tardío e caracterízase por unha sinxeleza de formas. O edificio central, chamado convento, é un edificio cadrado arredor dun patio central. A chamada torre de defensa, na esquina norte, alcanza os 37 metros de altura. Nadécada de 1980 restaurouse unha galería de defensa con ameas que percorren a parte superior do edificio. A reixa e as defensas da porta tamén son reconstrucións. No seu interior, o castelo divídese nunhaadega que se utilizaba para almacenamento e dotada dun sofisticado sistema decalefacciónhipocausto, e a planta principal, que albergaba as estancias máis importantes do castelo. Unclaustro rodea opatio e comunica todas as estancias principais. Entre estes destacan orefectorio, odormitorio, acapela e a vivenda dobispo. Neste último, móstranse onceepitafiosbarrocos esculpidos de nobres de Saaremaa.[4][12]
A finais doséculo XIV e principiosdo XV construíuse arredor do castelo unhamuralla de 625 metros de lonxitude. Debido ás melloras realizadas nasarmas de fogo, entre osséculos XVI eXVII engadíronse elementos defensivos adicionais.Erik Dahlbergh deseñou a fortaleza tipo Vauban conbastións erevelíns que aínda están en gran parte intactos. Cando a gornición rusa abandonou a fortaleza en1711 despois daGran Guerra do Norte, deliberadamente explotaron gran parte das fortificacións e o castelo, pero máis tarde restauraron parte del.[4] En1861, a conversión dos bastións nun parque comezou baixo a supervisión do arquitecto deRigaH. Göggingen.[13]
.jpg)
 | Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Castelo de Kuressaare |
 | A Galipedia ten unportal sobre:Estonia |
