Anteriormente incluíase noxéneroSterna, que actualmente se restrinxe para os grandes carráns (Bridgeet al., 2005). Ademais dúas variedades que inicialmente se considerabansubespecies do carrán pequeno (S. a. antillarum eS. a. saundersi) actualmente son considerads especies separadas:Sternula antillarum eSternula saundersi.
Recoñécense tres subespecies:
S. a. albifrons: a nominal, que se encontra en Europa, o Norte de África e Oriente próximo;
S. a. guineae: de África central e occidental;
S. a. sinensis: que se estende de Asia oriental ás costas occidentais de Australia.
A etimoloxía do seu nome científico é moi descritiva, enlatínSternula significa 'pequeno carrán' ealbifrons significa 'de fronte branca'.
S. a. sinensis en plumaxe invernal xunto aThalasseus bergii do dobre de tamaño.
É pequeno en comparación con outros carráns, mide de 22 a 24 cm e ten unha envergadura alar de 51 a 56 cm.[6] Polo seu tamaño e a fronte branca da súaplumaxe nupcial é pouco probable confundilos con outras especies, agás conSterna nereis e oSternula saundersi. A plumaxe do adulto en verán ten o dorso e partes superiores de cor gris clara e as partes inferiores brancas, igual que a súa cola curta e forcada; e asplumas primarias máis externas son escuras.[6] O bico estreito e bicudo é de cor amarela e ten a punta negra e as patas tamén son amarelas.[6] Na cabeza presenta un casquete negro que se estende cara a atrás por debaixo da caluga, interrompido por unha mancha branca na fronte. En inverno a mancha branca da súa fronte é máis ampla, o bico vólvese negro e a cor das patas faise máis apagada.[6]
Carráns pequenos voando sobre as augas en busca de peixe.
O carrán pequeno cría nas costas e zonas húmidas daEurasia temperada e tropical. É unha avemigratoria que se despraza para pasar o inverno nos océanos tropicais e subtropicais, chegando ataSuráfrica eAustralia. É unha das especies ás que se lle aplica oTratado sobre a Conservación das Aves Acuáticas Migratorias Africano-eurasiático (AEWA).
Cría en colonias en praias de grava ou illas. Pon de dous a catro ovos no chan. Como outros carráns é agresivo para defender o seu niño e polos e ataca os intrusos que se acheguen a eles.
Aliméntase de peixes, crustáceos e insectos. Como a maioría dos carráns, o carrán pequeno pesca lanzándose en picado á auga, xeralmente en medios salinos. Unha ofrenda de peixe que fai o macho á femia forma parte do seu ritual de cortexo.
↑Penas Patiño, Xosé M.; Pedreira López, Carlos (setembro de 2004).Guía das aves de Galicia. Ilustrado por Calros Silvar (2ª ed.). A Coruña: Baía Edicións.ISBN 84-96128-69-5.
↑6,06,16,26,3Beaman, M. e Madge, S. (1998)Guía de identificación de las aves de Europa, norte de África y próximo oriente. P. 460. Ed. OmegaISBN 84-282-0946-4
Bridge, E. S.; Jones, A. W. & Baker, A. J. (2005): A phylogenetic framework for the terns (Sternini) inferred from mtDNA sequences: implications for taxonomy and plumage evolution.Molecular Phylogenetics and Evolution35: 459–469.PDF texto completo
Collinson, M. (2006). Splitting headaches? Recent taxonomic changes affecting the British and Western Palaearctic lists.British Birds99(6): 306-323.
Harrison, Peter (1988):Seabirds (2ª edición). Christopher Helm, LondresISBN 0-7470-1410-8.
Olsen, Klaus Malling & Larsson, Hans (1995):Terns of Europe and North America. Christopher Helm, Londres.ISBN 0-7136-4056-1
