Camille Pissarro naceu o 10 de xullo de 1830 na illaSan Tomé, unha dasIllas Virxes Estadounidenses, entón posesión danesa, onde os seus pais posuían unha empresa de ferraxería no porto de Charlotte Amalie (capital das Illas Virxes), o que lle confire a nacionalidade danesa que gardará toda a súa vida[1]. O seu pai Frédéric, de orixe portuguesa pero nado enBordeos, é de nacionalidade francesa[2]. En 1842, aos doce anos, sae estudar a Francia en Passy (cidade que pasou a ser parte de París), na pensión Savary, despois volve no ano 1847 á súa illa natal onde quedará cinco anos traballando no comercio familiar.
En 1852, vaise aCaracas, enVenezuela, cun amigo, Fritz Melbye, artista danés que deixou unha pegada importante no seu destino. Queda alí ata 1854 a pintar e debuxar, logo volta aSan Tomé un ano á empresa familiar.
A mediados de setembro do ano 1855, ano daExposición Universal enParís, desembarca na capital francesa para estudar. Nunca máis volverá ás Américas. En París, enfrontouse coa complexidade do mundo artístico, cos seus salóns, as súas exposicións, as súas academias, as súas eleccións e as súas contradicións. A súa situación económica é difícil. Pinta letreiros para sustentar a súa familia.
Antes de establecerse enFrancia, viaxou aCaracas (1852), acompañado do seu mestre o pintordinamarquésFritz Melbye, adicándose plenamente á pintura, realizando paisaxes e escenas de costumes.
En1855 trasladouse a París, onde asistiu á Escola de Belas Artes e á Academia de Jules Suisse. Alí estuda co paisaxista francésCamille Corot e traba amizade conClaude Monet,Cézanne eGuillaumin.Claude Monet e Pisarro coincidiron enLondres, onde coñeceron aDurand-Ruel (1831-1922), quen se converteu a partir dese intre no marchante "oficial" do grupo. Pisarro e Monet fixeron en Londres estudos de edificios envolvidos en néboas.
O seu estilo nesta época é bastante tradicional. Asóciaselle coaEscola de Barbizon, aínda que pasado algún tempo decide integrarse no impresionismo. Ao volver a Francia logo da súa estancia en Londres participa plenamente no movemento impresionista, sendo cofundador del e o único que participa nas oito exposicións do grupo (1874-1886).
Durante aGuerra franco-prusiana, (1870-1871), volve residir enInglaterra, onde estuda a arte inglesa e en especial as paisaxes deWilliam Turner. Nos anos 80 experimenta coPuntillismo influenciado polos neoimpresionistasSeurat eSignac, cos que se atopa en1885, pero abandona esta técnica a partir de1889 por considerar que require investir unha gran cantidade de tempo na realización de cada lenzo[3]. Produce escenas rurais de ríos e paisaxes; escenas de rúa en París comoA rúa Saint-Honoré despois do mediodía. Efecto de choiva[4].
Atraído pola terra e influenciado porDegas e polos seus retratos de obreiras parisienses,[3] pintou a vida rural francesa, en particular paisaxes e escenas representando persoas traballando no campo, aínda que sen se preocupar tanto por describir os xestos nin as poses relacionadas coas tarefas[3]. Do período chamado dePontoise (1872-1884, aproximadamente) datan as súas mellores obras inspiradas en Monet e Cézanne:A sega en Montfoucault (1876),Os tellados vermellos (1877),Primavera en Pontoise (1877). Tras un período neoimpresionista, volve ao lirismo e ao esplendor cromático do impresionismo. Tamén son famosas as súas escenas deMontmartre.
En 1895, un empeoramento da enfermidade ocular que padecía obrígalle a pintar paisaxes urbanas de París desde a fiestra da súa casa: Avenida da Ópera,Xardín das Tullerías e Efecto de neve.
A obra de Pissarro, que abarca todos os xéneros, está representada noMuseo de Orsay de París e en case todos os museos de arte moderna do mundo. Como profesor tivo como alumnos aPaul Gauguin,Paul Cézanne, o seu filloLucien Pissarro e a pintora impresionista estadounidenseMary Cassatt.
↑Pissarro é descendente dunha familia orixinaria deBraganza en Portugal, preto da fronteira española. Os seus antecesores son marranos, é dicirxudeussefardí obrigados de converterse ao catolicismo. Esta dobre pertenza relixiosa aínda perdura co seu pai, e conducirao a declararseateo (casará civilmente coa súa muller católica) e mesmo librepensador. Despois de ter ideas conservadoras, volverase nos anos 1880 un fervente adepto aoanarquismolibertario predicado porPierre Joseph Proudhon.
_-_Camille_Pissarro.jpg)
