Branta é unxénero deavesanseriformes dafamilia dosanátidos esubfamilia dosanserinos.
Ohábitat propio destas aves corresponde principalmente ás costas marítimas doHemisferio Norte, en latitudespolares e subpolares, sendo enEuropa os seus límites máis meridionais as costas deBélxica eInglaterra, aínda que nalgúns invernos crus algunhas especies poden chegar como divagantes até aPenínsula Ibérica (incluíndoGalicia).[Cómpre referencia]
Branta canadensis tamén aniña nas beiras dos grandes lagos.
A súa morfoloxía é semellante á dospatos e, en particular, á dosgansos, cos que comparten subfamilia. Así mesmo, son especiesnidífugas; isto é, os pitos apenas nacen saen do niño, tendo os neonatos deBranta leucopsis, a dicir de moitos, o récord animal ensalto de altura desde o niño.[Cómpre referencia]
Un destes gansos case acabado de nacer, cuxo niño adoita estar nunha fenda dun cantil ao abeiro do vento, lánzase case verticalmente uns 25 m cara á unha praia de duros croios en busca de comida.[Cómpre referencia]
O xénero foi descrito por primeira vez en1769 polo médico, entomólogo e naturalista de cultura italiana nacido nunha rexión do Tirol de fala italiana, baixo o dominio daquela do Imperio Austríaco,Giovanni Antonio Scopoli (1723-1788).
O xéneroBranta inclúe seisespecies:[1]
Até ben entrada aIdade Moderna estes gansos (e outras aves de corpo semellante, como os patos) eran de consumo permitido durante acoresma, xa que se os consideraba "crustáceos desenvolvidos" e mesno "peixes". O argumento para tan curiosataxonomía obedecía a que certosmoluscos (así se consideraban daquela), en especial ospercebes, teñen uns órganos semellantes aplumas, e a tradición popular supoñía que estas aves eran individuos adultos de percebes.[Cómpre referencia]
- Carboneras, Carles (1992): "Family Anatidae (Ducks, Geese and Swans)" en del Hoyo, Josep; Elliott, Andrew e Sargatal, Jordi (eds.)Handbook of Birds of the World. Volume 1: Ostrich to Ducks, pp. 536–629. Barcelona (España): Lynx Edicions.ISBN 84-87334-10-5.
