| Bluegrass | |
|---|---|
 | |
| Instrumentos típicos | Voz,guitarra,mandolina,banjo,violín,contrabajo,dobro |
A músicaBluegrass é un xénero que pertence ao conxunto de músicas tradicionais estadounidenses (American roots music), orixinouse nos anos 1940 na zona dosApalaches deNorteamérica. Bill Monroe (Bill Monroe and the Blue Grass Boys) deulle o nome definitivo a un xénero musical que, até entón, era coñecido comohillbilly. A música Bluegrass é unha unión de diferentes músicas tradicionais do mundo (Inglesa, Irlandesa, Escocesa e Afroamericana) e de distintos tipos ou xéneros musicais (Jazz,blues...). O xénero experimentou un gran desenvolvemento conEarl Scruggs, que ademais de ser un dos músicos máis importantes do xénero creou un método para tocar obanxo de 5 cordas moi completo que se converteu na pedra angular do xénero.
Úsanse instrumentos de corda acústica e saliéntase ooff-beat. Anticípanse notas, en contraste co blues relaxado onde as notas están detrás do ritmo, o que crea maior enerxía, característica do Bluegrass. Como nalgunhas formas de jazz, un ou máis instrumentos tocan a melodía e improvisan sobre unha estrutura que crean os músicos ao seu redor (mediante o acompañamento). Isto contrasta coa músicaOld time, na que todos os instrumentos tocan a melodía xuntos ou un instrumento leva a dianteira mentres que os outros brindan acompañamento. O Bluegrass caracterízase a miúdo por tempos rápidos e unha destreza instrumental infrecuente e, ás veces, por cambios complexos de acordes.
Existen tres subxéneros:
O Bluegrass desenvolveuse desde os diferentes elementos da música Old Time e a música da rexión Apalache dosEstados Unidos. A rexión Apalache foi o fogar de moitos inmigrantes procedentes de Europa, estes levaron con eles as cancións tradicionais das súas terras natais. O instrumento máis común era oviolín e usábase enjigs ereels. Os músicos de orixe africana importaron a icona instrumento Apalache, o banxo. Tras moito tempo, en 1945,Earl Scruggs desenvolveu unha técnica para tocar o banxo con tres dedos que mediante rolls (arpexios) conseguía achegar aos instrumentos maior rapidez e mellor manexo do tempo, son que se converteu no novo son do bluegrass.
Moitas cancións típicas de Bluegrass teñen como orixe Europa e outras moitas a rexión Apalache, o que fai que sexa frecuente escoitar a músicos debater sobre a orixe real da melodía. As cancións máis antigas que se coñecen son "Pretty Saro", "Pretty Polly", "Cuckoo Bird", "House Carpenter", "Leather Britches", "Soldier's Joy" e "Cumberland Gap" entre moitas outras.
A denominación do estilo deriva da banda formada en 1939 porBill Monroe, osBlue Grass Boys. A partir de 1945, o grupo de Monroe incorporou ás súas filas ao intérprete de banxoEarl Scruggs. A etapa dos Blue Grass Boys entre 1945 e 1948 é o momento de consagración do xénero, creándose nesta época o característico son e a configuración instrumental considerados canónicos do bluegrass.
A finais dos anos 1940, outras bandas comezaron a cultivar este mesmo estilo. Os primeiros foron osStanley Brothers, quen gravaron en 1947 a canción tradicionalMolly and Tenbrooks ao estilo dos Blue Grass Boys.
A música bluegrass é interpretada por bandas cuxos instrumentos principais adoitan serguitarra, banxo,mandolina,violín ebaixo, aos que se engade en ocasións odobro. A parte vocal é harmonizada en trío ou dúo, sempre cunha voz moi alta de característicoson desgarrado e cautivante coñecido como "high lonesome sound". En canto á letra contan historias sinxelas de tipodramático, amoroso ou relixioso vistas desde o punto de vista dunmontañés.
A primeira xeración de músicos de bluegrass dominou o xénero desde os seus inicios a finais dos anos 1940 até mediados da década de 1960. Os máis coñecidos sonBill Monroe e os seusBlue Grass Boys; osStanley Brothers;Lester Flatt eEarl Scruggs, e o seu grupo, osFoggy Mountain Boys, eDon Reno.
A mediados da década de 1960 entrou en escena unha nova xeración de músicos, xeralmente formados en bandas da xeración anterior. Os máis importantes sonBill Keith,Ricky Skaggs, J.D. Crowe,Doyle Lawson eTony Rice. Nesta segunda xeración comezou a desenvolverse a variante do estilo coñecida como bluegrass progresivo, en grupos comoNew Grass Revival,Seldom Scene eOsborne Brothers.
A terceira xeración alcanzou a primacía a mediados dos anos 1980, e supuxo varios cambios importantes no desenvolvemento estilístico do bluegrass. O baixo eléctrico substituíu obaixo acústico, aínda que os restantes instrumentos do conxunto continuaron sendo acústicos. Fíxose menos frecuente a utilización da guitarra rítmica. Algunhas bandas desenvolveron un estilo similar ao coñecido como "muro de son" ("wall of sound"). Destacan grupos comoIIIrd Tyme Out eLonesome River Band. A esta xeración pertence tamén a que é na actualidade a intérprete máis exitosa deste estilo, a cantante e violinistaAlison Krauss, unha das líderes da banda Union Station, onde tamén militan figuras comoDan Tyminski eJerry Douglas. Polo seu achegamento ao pop independente (indie) destaca tamén o grupoNickel Creek.
O Bluegrass é un elemento moi común nas diferentes comunidades deEstados Unidos, constituíndo unha rede de asociacións de músicos tanto profesionais como afeccionados, desde asociacións nacionais até locais. É moi frecuente ver un calendario de festivais, obradoiros, clases e demais actividades ao redor delas para fomentar a escena do Bluegrass. O Bluegrass caracterízase polo ambiente familiar entre os membros da comunidade, quedando reflectido na frase deJohn Hartford (gañador de tresPremios Grammy e cuxa canción Gentle on My Mind figura na lista "Top 100 cancións do século de BMI"): "Bluegrass is like America's last small town... Everybody knows everybody... And you don't have to lock your doors" (O Bluegrass é como o pobo máis pequeno de América, todo o mundo se coñece e non tes que pechar as túas portas).
