Da dinastía dos Teofilactos que lle deu seis papas á cristiandade, foi sobriño dos papasXoán XIX eBieito VIII e descendente deXoán XI,Xoán XII eXoán XIII. Elixido sumo pontífice con pouca idade, aínda que parece unha lenda ou un erro histórico supor que tiña 12 anos ao empezar a ser papa, cando quizais contaba xa con 20 ou 25 anos.[1]
O21 de outubro de1032 foi elixido sumo pontífice. SegundoRodolfus Glaber, sería papa con 12 anos,[2] un dato que hoxe se consideraría un erro que non correspondería á realidade.[3] Chega á cadeira pontificia grazas a que o seu pai, o CondeAlberico III, que era o verdadeiro dono de Roma, suborna áCuria e consegue para o seu fillo tan prezado posto. En1037 viaxou para atoparse co EmperadorConrado II e excomungou a Heriberto Arcebispo deMilán, con quen Conrado II tiña unha antiga inimizade. A morte do Emperador Conrado II, privara ao Papa Bieito IX do seu principal apoio. Finalmente un capitán romano, Gerardo dei Sasso expulsouno de Roma e puxo no seu lugar ao Bispo deSabinia.
Expulsou á forza aSilvestre III e foi reelecto o10 de abril de1045, pero en maio, abdicou ao vender, co propósito de casar, o seu cargo pontificio por 1500 libras deouro ao Arcipreste Xoán de Graciano, futuropapaGregorio VI. Bieito IX abandona Roma.
Bieito atacou Roma e foi aceptado polo clero e o pobo para evitar tumultos e derramamentos de sangue para ser elixido por terceira vez o8 de novembro de1047. Con todo non o aceptaron os Crescencios, inimigos históricos dos Condes. Entre as dúas familias estalou unha guerra desapiadada. Bieito convocou varios Sínodos, enSpello, en Roma e enMarsella. Expulsado e excomungado o17 de xullo de 1048, despois de oito meses polos Consellos de San Bartolomeu. Nunca cesou de loitar por reconquistar o Papado. Máis adiante fíxose monxe de San Basilio en Grottaferrata onde morreu o 18 de setembro de 1055.