A Autoridade Nacional Palestina formouse en1994, conforme aos acordos de Oslo entre aOrganización para a Liberación de Palestina (OLP) e o goberno deIsrael, como ungoberno provisional de 5 anos. As negociacións posteriores, que se debían celebrar entre as dúas partes, estaban destinadas buscar un status final para o estado palestino. A día de hoxe, máis de dezasete anos despois da creación da Autoridade, este status aínda non se alcanzou.
Segundo os acordos de Oslo, a Autoridade Palestina designouse exclusivamente para controlar asuntos relacionados coa seguridade e cos civís palestinos nas zonas urbanas (coñecidas como "Area A") e só o control civil nas zonas rurais de Palestina ("Area B"). O resto dos territorios, incluíndoAsentamentos israelís, oVal do Xordán rexións e estradas entre comunidadespalestinas, debían estar baixo control israelí ("Area C").Xerusalén Leste non se incluíu nos acordos. Co tempo, os cambios políticos provocaron que os ámbitos controlados pola Autoridade tamén cambiaran. As negociacións con varios gobernos israelís lograron que a Autoridade conseguise un maior control nalgunhas áreas, pero este control perdeuse cando asForzas de Defensa de Israel recuperou varias posicións estratéxicas durante aIntifada de Al-Aqsa. En2005, despois da Segunda Intifada, Israel retirouse unilateralmente dos seus asentamentos na Franxa de Gaza, estendendo así o control palestino en toda a rexión.
NasEleccións Lexislativas Palestinas celebradas o25 de xaneiro de2006,Hamás saíu vitorioso e nomeou aIsmail HaniyehPrimeiro Ministro. Porén, o goberno de unidade nacional palestino derrubouse cun violento conflito entre Hamás e Fatah, especialmente na Franxa de Gaza. Despois de que aBatalla de Gaza de 2007, coa que Hamás pasou a controlar a zona, o presidenteMahmoud Abbas despediu o goberno liderado por Hamás nomeou aSalam Fayyad Primeiro Ministro.Aínda que o novo goberno reclamou autoridade sobre todos osterritorios palestinos, o control de Hamás na Franxa de Gaza provocou que o goberno só controlara Cisxordania. O presuposto da Autoridade provén principalmente de programas de axuda exterior e daLiga Árabe, mentres que o goberno de Gaza dependía na súa maior parte deIrán, ata o comezo daPrimavera árabe.
Dende 2007, a Autoridade Nacional Palestina continuou supervisando os territorios palestinos en Cisxordania, mentres que o goberno da Hamás continuou controlando a Franxa de Gaza. Un acordo de reconciliación para unir ambos gobernos, firmado noCairo en2011, ratificado no 2012. Porén, novas tensións entre eles, ademais dos efectos da Primavera árabe (especialmente aguerra civil siria), atrasaron a súa aplicación. En 2011, representantes da Autoridade non conseguiron mellorar o seu status nasNacións Unidas, aínda que o seu status finalmente cambiou a membro de pleno dereito. En xullo de 2012, o goberno de Hamás en Gaza considerou a declaración de independencia da Franxa de Gaza, co apoio deExipto.[4]
A Autoridade Nacional Palestina é unGoberno provisional establecido segundo osacordos de Oslo[8] despois de que Israel asumira responsabilidades militares nos centros de poboación palestinos (Area A), enCisxordania e naFranxa de Gaza, ata que se alcance un acordo definitivo con Israel sobre o status final de Palestina.[9][10] As responsabilidades administrativas outorgadas á Autoridade Ncional Palestina limítanse a asuntos civís e seguridade interna, e non inclúen seguridade ou asuntos exteriores.[10] Os palestinos residentes no exterior e en Israel non poden votar para elixir os cargos da Autoridade Nacional Palestina.[11] A ANP non debe confundirse coaOrganización para a Liberación de Palestina (OlP) que segue sendo recoñecida internacionalmente como o goberno lexítimo dopobo palestino, en representación deste nas Nacións Unidas baixo o nome de "Palestina".[12][13]
A ANP recibiu axuda financeira daUnión Europea e dosEstados Unidos (aproximadamente USD 1 bln. entre os dous en 2005). Suspendéronse todas as axudas directas o7 de abril de2006, pola vitoria deHamás nas eleccións parlamentarias.[14][15] Pouco despois, o pago da axuda reanudouse, pero entregándoa directamente nas oficinas deMahmoud Abbas en Cisxordania.[16] OConflito entre Hamás e Fatah provocou queHamás tomase o control da administración de todas as institucións da Autoridade Nacional Palestina na Franxa de Gaza. Dende o9 de xaneiro de2009, cando o mandato de Mahmoud Abbas como presidente debería rematar e ser convocadas as eleccións, partidarios de Hamás, moitos na Franxa de Gaza, retiraron o apoio ao presidente e no seu lugar apoiaron aAziz Dweik, que fora presidente da Cámara doConsello Lexislativo Palestino, para ser presidente interino ata as novas eleccións.[17][18] Os gobernos occidentais, que só recoñecían a Abbas como presidente, non lle deron ningunha axuda internacional á ANP.
OAeroporto Internacional de Gaza construíuno a ANP na cidade deRafah, pero só estivo operativo durante un curto período de tempo, antes de ser destruído por IsraelIntifada de Al-Aqsa no ano 2000. Tamén se comezou a construír unporto, pero nunca foi rematado (Véxase máis adiante).
Nos acordos de Oslo pediuse a creación dunha forza policial palestina.[10] A primeiraPolicía palestina de 9000 homes despregouse enXericó en 1994, e despois enGaza.[10] Estas forzas loitaron inicialmente por controlar a seguridade nas zonas nas que tiñan un control parcial.[10] Estímase que en 1996 as forzas de seguridade da ANP incorporaron entre 40000 e 80000 recrutas.[19] As forzas de seguridade utilizan algúns vehículos blindados e un número limitado de armas automáticas.[20] Algúns palestinos opóñense ou critican o proceso de paz das forzas de seguridade palestina ao ser maior que o de Israel.[10]
Algúns palestinos dependen do acceso ao mercado laboral israelí. Durante a década de 1990, algunhas empresas israelís comezaron a substituír os traballadores palestinos por outros estranxeiros. O proceso encontrouse con problemas de seguridade económica. Este dano á economía palestina, especialmente na Franxa de Gaza, onde 45.7% da poboación vive por debaixo dolimiar de pobreza, segundoCIA World Factbook, pero tamén afectou a Cisxordania.
Dende o comezo daSegunda Intifada, a ANP neutralizou tantoterritorios palestinos (Franxa de Gaza eCisxordania como no estranxeiro.Ariel Sharon e a administraciónBush negáronse a negociar conYasser Arafat, líder da Organización para a Liberación de Palestina e posteriormente presidente da ANP, de quen aseguraron que formaba "parte do problema" (en relación coconflito árabe-israelí) e non da solución. Israel tamén apuntou ás infraestruturas da Autoridade Nacional Palestina; en particular pecharon zonas do mar palestinas e aeroportos, alegando que eran utilizados para transportar terroristas e o seu equipamento. As incursións de Israel durante a Intifada tamén provocaron danos en parte da infraestrutura informática palestina.
Os palestinos criticaron estas medidas, xa que defenden que a Autoridade Nacional Palestina está preto de colapsarse, e xa non é capaz de cumprir cos seus compromisos internos e externos. A ONU respondeu que isto era "algo bo". Esta constante deterioración dos recursos e infraestruturas da ANP, denunciárono a propia Autoridade e algúns dos seus colaboradores daUnión Europea, dicindo que Israel está a tratar deliberadamente de limitar os poderes da ANP para facer cumprir a lei, co fin de crear unha imaxe de terrorismo e anarquía nos territorios palestinos.
↑David Hirst, "The New Oppressor of the Palestinians," Guardian (Londres), 6 xullo de 1996, reimpreso en World Press Review, outubro de 1996, p. 11. Hirst suggests that there are 40,000–50,000 security officers. For Israeli press reports about there being 40,000 officers, see Steve Rodan, "Gov't: PA Has 16,000 More Policemen than Permitted by Oslo," Jerusalem Post (international edition), 2 de maio de 1998, p. 3. According toThe Jerusalem Post, Israeli defense sources said in September 1996 that the number of armed men in the PA had risen to 80,000. See Steve Rodan, "Palestinians Have 80,000 Armed Fighters," Jerusalem Post, 27 de setembro de 1996, p. 5.
_in_its_region.svg%26amp%3blang%3dgl)
.svg)
.svg)
%2c_Flag_of_Syria_(1980%25E2%2580%25932024).svg)
.svg)
