Aethelred I de Wessex (en inglés antigo:Æþelræd), nado en840 e finado en871, foi o cuarto dos fillos homes -6 en total- deAethelwulf, rei deWessex, e da súa primeira esposa, Osburga. Durante todo o seu reinado tivo que loitar contra osdaneses, apoiado polo seu irmán máis novo,Alfredo, véndose envolvido en batallas unha tras outra.
Ao morrer o seu irmán, o reiAethelberht (outono de865), sucédeo no trono de Wessex e deKent[1].
A esposa de Aethelred chamouse probabelmente Wulfrida. Unha carta refírese a ela comoWulfthryth regina ("raíña Wulfrida")[2]. En Wessex do século IX era raro que á esposa do rei se lle dese o título de raíña, e só se ten certeza do uso de dito tratamento conJudit de Francia, segunda esposa de Aethelwulf. As historiadorasBarbara Yorke ePauline Stafford, ademais de Prosopography of Anglo-Saxon England din que dado o tratamento que recibe, era a raíña consorte de Aethelred[3][4][5]. Podería ser a filla ou a irmá do «ealdorman» Wulfhere de Wiltshire, quen perde as súas terras acusado de deserción polo reiAlfredo «o Grande». Con todo, Sean Miller no seu artigo sobre Aethelred para o Oxford Dictionary of National Biography non a menciona[6][7]. Simon Keynes e Michael Lapidge nas notas da edición de 1983 deAlfred the Great: Asser's Life of King Alfred & Other Contemporary Sources refírese a ela como a «misteriosa "Wulfthryth regina"» aínda que posteriormente Keynes di que posibelmente foi a esposa do rei Aethelred[8].
Aethelred tivo dous fillos coñecidos, Aethelhelm e Aethelwold. Aethelwold disputa o trono con Eduardo «o Vello» despois da morte de Alfredo en 899. Entre os descendentes de Aethelred inclúense aAethelweard, historiador do século X, e Aethelnoth,arcebispo de Canterbury durante o século XI.
Aethelred I non foi quen de controlar o aumento das incursiónsdanesas que devastaron Inglaterra. O4 de xaneiro de871 nabatalla de Reading, Aethelred sufriu unha derrota esmagadora, a pesar de que fixo os daneses tivesen unhavitoria pírrica. Con todo, pouco despois deste tropezón, Aethelred reformou o seu exército a tempo para gañar unha vitoria contundente nabatalla de Ashdown. Non obstante, sufrira outra derrota o 22 de xaneiro nabatalla de Basing. Finalmente morreu tras abatalla de Marton o23 de abril de871 aos 31 anos de idade. Está enterrado a igrexa deWimborne,Dorset. Despois da súa morte a súa popularidade disparouse sendo considerado unsanto, pero nunca foi canonizado. Sucedeuno o seu irmán o reiAlfredo o Grande.
|
---|
século VI | |
---|
século VII | |
---|
século VIII | |
---|
século IX | |
---|
Os individuos en cursiva se cadra non foron reis. |