| Adenosín difosfato | |
|---|---|
 | |
 | |
adenosina 5'-(trihidróxeno difosfato) | |
Outros nomes adenosina 5′-difosfato | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 58-64-0 |
| PubChem | 6022 |
| ChemSpider | 5800 |
| Número CE | 218-249-0 |
| DrugBank | DB03431 |
| ChEBI | CHEBI:16761 |
| ChEMBL | CHEMBL14830 |
| Ligando IUPHAR | 1712 |
| Número RTECS | AU7467000 |
| Imaxes 3DJmol | Image 1 Image 2 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C10H15N5O10P2 |
| Masa molecular | 427,201 g/mol |
| Aspecto | pos brancos |
| Densidade | 2,49 g/mL |
| Punto de ebulición | 877,7 °C |
| log P | -2,640 |
| Perigosidade | |
| MSDS | MSDS |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
Oadenosín difosfato, ouADP, é unnucleósido difosfato con fórmula C10H15N5O10P2presente noARN (noADN está presente a desoxiADP). É unéster doácido fosfórico (do que hai dúas unidades) conucleósidoadenosina. O ADP consta dunpirofosfato (formado por dous fosfatos), un azucre de 5 carbonos, aribosa, e abase nitroxenadaadenina.
O ADP é o produto dadesfosforilación doATP por acción dasATPases. O ADP pode converterse de novo en ATP pola acción dasATP sintases. O ATP é unha molécula importante na transferencia de enerxía na célula.[1] A conversión destas dúas moléculas xoga un papel fundamental para fornecer enerxía a todos os procesos da vida.[1] A rotura dunenlace anhidro entre os fosfatos do ATP xera aproximadamente 7,3 kcal por mol de ATP.[2] Coa enerxía liberada pola respiración aerobia mitocondrial dos nutrientes o ADP pode ser cargado con outro fosfato e transformado en ATP.[1] Durante afase luminosa dafotosíntese a enerxía da luz convértese en enrxía do enlace fosfato (fotofosforilación) convertendo ADP en ATP.[2]
Nasplaquetas o ADP almacénase encorpos densos e libérase cando as plaquetas se activan. O ADP interacciona cunha familia de receptores do ADP que se encontran nas plaquetas, chamados P2Y1, P2Y12 e P2X1, que interveñen na activación das plaquetas.[3] No sangue o ADP convértese enadenosina pola acción de ecto-ADPases, o que inhibe unha posterior activación das plaquetas por medio dos receptores de adenosina.
Sábese que nucleótidos illados (ADP) teñen a capacidade decatalizar reaccións orgánicas. Isto ten importancia en estudos de estados prebióticos sobre a hipótese domundo de ARN sobre aorixe da vida na Terra.[4]
